Qualitatief Onderzoek in Bedrijfscommunicatie

Positivisme is een epistemologisch standpunt dat stelt dat het doel van kennis eenvoudigweg is de verschijnselen te beschrijven die we ervaren. Het doel van wetenschap beperkt zich tot wat we kunnen waarnemen en meten. Kennis van iets daarbuiten is onmogelijk. In de positivistische visie is het universum deterministisch. Het werkt volgens wetten van oorzaak en gevolg die wij kunnen onderscheiden als wij de unieke benadering van de wetenschappelijke methode toepassen. Wetenschap is grotendeels een mechanische aangelegenheid. De belangrijkste benadering van de wetenschappelijke methode is het experiment, de poging om natuurwetten te onderscheiden door directe manipulatie en observatie.

Hoewel, sinds het midden van de 20e eeuw is er het een en ander veranderd in onze kijk op wetenschap. Het belangrijkste is waarschijnlijk de verschuiving van het positivisme naar wat men het post-positivisme noemt. Het postpositivisme erkent dat de manier waarop wetenschappers denken en werken en de manier waarop wij in ons dagelijks leven denken, niet duidelijk van elkaar verschillen. Wetenschappelijk redeneren en gezond verstand redeneren zijn in wezen hetzelfde proces. Er is geen verschil in soort tussen de twee, alleen een verschil in mate. Het postpositivisme erkent dat alle waarneming feilbaar is en fouten bevat en dat alle theorie herzienbaar is. Waar de positivist geloofde dat het doel van de wetenschap was de waarheid aan het licht te brengen, gelooft de post-positivist dat het doel van de wetenschap is om gestaag vast te houden aan het doel om het juist te krijgen over de werkelijkheid, ook al kunnen we dat doel nooit bereiken.