Pushing Beauty

Als je dit leest en je hart doet pijn, dan wil ik dat je weet dat je niet de enige bent. Als je het gevoel hebt dat niets in de wereld ertoe doet omdat je pijn alles verterend is, wil ik dat je weet dat ik daar geweest ben. Of je nu lijdt aan een romantische breuk, rouwt om het verlies van een geliefde, of de gevolgen voelt van je eigen pijnlijke keuzes, ik wil dat je weet dat ik er geweest ben.

Er is iets troostends in de wetenschap dat hartzeer en liefdesverdriet niet persoonlijk zijn. Emotionele pijn is een bijverschijnsel van het mens zijn.

Dag is mijn hart niet gebroken. En op een dag zal het jouwe dat ook niet zijn, ook al is het misschien moeilijk dat gevoel te vatten temidden van verwoesting. Toen mijn hart gebroken was, wou ik dat iemand me iets had verteld, en dit is wat ik je ga vertellen:

Het belangrijkste wat je kunt doen als je hart gebroken is, is het allemaal voelen.

Voel alle gevoelens, en voel ze diep. Verstop je er niet voor. Zeg niet tegen jezelf dat je te veel hebt gehuild. Maak je niet druk. Laat je geest je niet overtuigen om het te vermijden. Zit gewoon met je pijn en laat je alles voelen.

De enige weg naar de andere kant van pijn, de plek waar ik nu leef, is er doorheen te lopen. Je kunt er niet omheen huppelen, er een gat onder graven, of een brug overheen bouwen. Je moet er getuige van zijn en aanwezig zijn bij alles wat zich aandient.

En dat is alles wat je hoeft te doen.

Je hoeft het niet te analyseren, te manipuleren, of te ontkennen. Je moet het gewoon accepteren voor wat het is. En ik weet dat “gewoon” of “alleen maar” flipperende woorden zijn voor dit werk.

Door mijn pijn heen lopen is altijd de grootste uitdaging van mijn leven geweest.

Toen ik een jaar of wat geleden een diepe liefdesbreuk doormaakte, leek niets ertoe te doen. Yoga was het enige waardoor ik me enigszins levend voelde. Na een tijdje deed ik een bewuste poging om bij mijn ervaring te zijn. Ik ging in mijn kamer zitten en ging liggen voor een ademwerksessie.

Ik besteedde tijd en aandacht aan mijn pijn. In plaats van het te veroordelen, weg te duwen, of te proberen het anders te maken, gaf ik het een stem. Mijn pijn verdween uit mijn lichaam door snikken, schreeuwen en ademhalen.

Onmiddellijk voelde ik me lichter. Ik voelde me alsof ik iets had gezuiverd. Ik was aan het genezen. Ik leerde de pijn los te laten. Niemand had me ooit geleerd hoe ik met mijn emoties moest omgaan. Ik leerde dat verdriet betekende dat er iets mis was en woede dat ik slecht was. Ik voelde schaamte rond bepaalde emoties en angst rond andere.

Breathwork is het gereedschap dat een veilige container heeft gecreëerd om alle onverwerkte emotionele pijn die ik met me heb meegedragen te voelen en los te laten.

Wanneer je dapper genoeg bent om je pijn onder ogen te zien, begin je aan een reis van zelf-ontdekking en, als je geluk hebt, herken je jezelf niet aan de andere kant.

Op een bepaald niveau zijn we allemaal bang voor onze diepste pijn. Als je hart pijn doet, ben je in de perfecte positie om dieper te gaan. Ik weet dat het moeilijk is, maar je bent er volledig toe in staat.

Voel de gevoelens. De diepe gevoelens waar je bang voor bent. Als je met de pijn zit, als je getuigt van je angsten, is de waarheid die je ontdekt bevrijdend. Je zult ontdekken dat er niets is om bang voor te zijn, want onder al die angst, onder al die pijn zit liefde. Het is er altijd, wachtend op jou om het te kiezen.