Proberen een tijgermuskiet te temmen

Een foto in een recent nummer van New York Outdoor News diende voor mij als herinnering aan een gemiste kans. Op de foto waren een eendje, muis, rivierkreeft en kleine baars te zien – allemaal gevonden in de maag van een noordelijke snoek. Als het goed genoeg is voor een noordse snoek, dan moet het dat ook zijn voor een tijger musky.

Een paar dagen eerder, tijdens een kampeertocht bij Lake Durant in de centrale Adirondacks, had ik de kans verspeeld om eindelijk een vis te vangen waar ik al meer dan twee decennia op jaag: de tijger muskellunge.

Tiger muskies zijn een hybride van noordse snoek en muskellunge en worden uitgezet in tientallen meren van New York. Ze groeien snel en de landelijke verordening voor een keeper is 30 centimeter, met een limiet van een per dag. Ze staan ook bekend als de vis van 10.000 worpen, vanwege de moeilijkheidsgraad om er een te vangen.

Mijn vrouw en ik kamperen al bijna 30 jaar regelmatig bij Lake Durant. Op een van onze eerste kampeertrips, daar waren we, uit in onze kano en, af en toe, het observeren van een familie eenden, met inbegrip van een paar eendjes. Toen we een plons hoorden, zagen we dat het eendje dat er een paar seconden eerder nog had gezeten, verdwenen was. Ik heb dat verhaal in de loop der jaren vele malen verteld, meestal tegen ongelovige oren. Misschien moet ik de NYON foto maar in mijn portefeuille steken, of op mijn telefoon zetten.

Door de jaren heen heb ik redelijk geluk gehad met het vissen op zeebaars op Lake Durant, maar nooit met de tijger muskies. Een paar ervaren vissers die ik tegenkwam, zeiden dat ik groot kunstaas moest gebruiken om grote vis te vangen. Het bleef hangen.

Dus daar was ik op een mid-juli ochtend, peddelend met mijn kajak het meer op, slepend met een baars imitatie plug. Ik was nog niet ver toen de hengel uit de hengelhouder sprong en, net toen ik hem vastpakte, brak de lijn af. Was het een baars, een tiger muskie, of een obstakel, want ik ging behoorlijk snel? Met een nieuw patroon en minder lijn was ik weer terug bij af.

Een paar worpen met een andere hengel leverden een paar largemouth baarzen op en een andere, ongeveer 14 inch, viel voor het tiger muskie aas dat ik aan het slepen was. De volgende aanbeet voelde als een andere baars, en ik begon hem terug naar de boot te worstelen. Toen hij ongeveer 15 meter van de kajak was, kwam hij gedeeltelijk uit het water met een gezicht vol wier. Het was een tijgersuskie.

Ik moet toegeven dat ik misschien een beetje overprikkeld was. Ik had geen interesse in het houden van de vis, ik wilde hem gewoon naar de boot krijgen en een paar foto’s maken. Maar dat lukte niet. Toen de vis eenmaal dicht bij de boot was, werd hij onstuimig, en ik probeerde hem niet onder de boot te laten komen. Ik werkte waarschijnlijk te snel en had hem bijna bij de boot toen hij het kunstaas schudde en me nat spatte toen hij naar beneden dook. Het gevecht was over.

Hoewel ik de grote vis niet viste, kan ik eindelijk zeggen dat ik er met een in de knoop heb gezeten. Ik hoop alleen dat er niet nog eens 10.000 worpen nodig zijn om een nieuwe kans te krijgen.