PMC

DISCUSSION

Ondanks de introductie van OTC-medicijnen voor de behandeling van vulvovaginitis, stijgen de kosten van bezoeken aan de gezondheidszorg om deze aandoening te behandelen nog steeds, tot een geschat bedrag van 3,1 miljard dollar in 2014 . Dit kan te wijten zijn aan het feit dat vrouwen onvoldoende in staat blijken te zijn tot zelfdiagnose. In één onderzoek stelde slechts een derde van de vrouwen correct vast dat ze een vaginitis met gist hadden. Verder waren vrouwen met een eerdere klinische diagnose van Candida infectie niet nauwkeuriger in het identificeren van hun huidige conditie.

De meest voorkomende oorzaak van infectieuze vulvovaginitis is bacteriële vaginose die twee keer zo prevalent blijkt te zijn als gistvaginitis. Hoewel men vroeger dacht dat vaginitis klinisch niet gevaarlijk was, is er steeds meer bewijs dat infectieuze vaginitis in verband brengt met ernstigere nadelige reproductieve resultaten. Infectie met bacteriële vaginose en trichomoniasis verhoogt aantoonbaar het risico op het krijgen van HIV en andere soa’s, waaronder PID, wat kan leiden tot onvruchtbaarheid. Verder is er een positief verband aangetoond tussen bacteriële vaginose en een verhoogd risico op vroeggeboorte. BV verhoogt ook het risico op postabortus baarmoederontsteking en posthysterectomie baarmoederhalsontsteking. Vrouwen in staat stellen om hun symptomen correct te identificeren en te behandelen met de juiste medicatie zal hun ongemak verlichten en negatieve resultaten voorkomen door gebrek aan herkenning van symptomen die een bezoek aan de arts noodzakelijk maken.

Omdat onze bevindingen geen significante verschillen aantoonden tussen merk of formulering van een van de intravaginale imidazolen, moeten vrouwen hun behandeling kiezen op basis van persoonlijke voorkeur. Wetende dat deze producten even effectief zijn, kan de consument haar beslissing baseren op prijs, toedieningsweg en gebruiksgemak. Vrouwen met chronische of hardnekkige schimmelinfecties zullen waarschijnlijk minder goed reageren op een korte kuur en moeten met hun arts overleggen over een specifiek behandelingsschema. Zij zijn daarom geen kandidaten voor OTC-therapie.

Vaginale anti-jeuk crèmes zijn gegroepeerd in de schappen naast de vaginale schimmelinfectie behandelingen. Deze producten, zoals Vagisil, Vagi-gard, Summers Eve en Equate vaginale crème, worden aan de consument verkocht als anti-jeukcrèmes, waardoor ze een schijnbaar aanlokkelijke behandelingsoptie zijn voor symptomatische verlichting van pruritis die gepaard gaat met Candida. Deze crèmes maken gebruik van ingrediënten zoals verdovingsmiddelen (benzocaïne), uitwendige pijnstillers (resorcinol), en anti-pruitmiddelen (hydrocortison). Deze crèmes verlichten echter alleen lichte jeuk en hebben geen antimicrobiële werking. Ze kunnen de symptomen maskeren, maar lossen de oorzaak van de infectie niet op. Vrouwen moeten zich ervan bewust zijn dat als zij deze crèmes kopen, zij slechts een tijdelijke verlichting van de symptomen kunnen ervaren en dat dit een passende medische behandeling kan vertragen. Verder kunnen deze crèmes bij sommige vrouwen irriterend werken en in feite hun symptomen verergeren.

Een grote verscheidenheid aan niet-traditionele therapieën is aangeprezen vanwege hun potentieel om schimmelinfecties te bestrijden. De meest genoemde alternatieve therapieën in een literatuurstudie waren yoghurt met levende acidophilus, boorzuurtabletten, knoflook, en tea tree olie. Onze zoektocht leverde echter geen OTC-producten op met deze ingrediënten die een etiket droegen waarop stond dat ze “de meeste vaginale schimmelinfecties genezen”. Van de alternatieve therapieën die op grote schaal vrij verkrijgbaar zijn en die claimen schimmelinfecties te behandelen, overheersen homeopathische middelen.

Een verscheidenheid aan homeopathische behandelingen was niet alleen verkrijgbaar bij de natuurvoedingswinkels, maar op elke locatie die we bezochten, inclusief Eckerd Drug en Wal-Mart, was ten minste één homeopathisch product in de schappen te vinden. Homeopathische middelen als een genre waren aanzienlijk goedkoper met een gemiddelde prijs van $ 3,50 minder dan de intravaginale imidazolen.

Simplistisch gezien is de theorie van homeopathie het toedienen van kleine doses toxische stoffen om de lichaamseigen immuunrespons te stimuleren. Gebaseerd op deze theorie bevatten homeopathische middelen sterk verdunde concentraties van actieve bestanddelen. Homeopathische producten zijn vaak zo verdund dat ze zelfs geen enkele molecule van de “actieve” stof meer bevatten. Dit verklaart het feit dat homeopathische stoffen weinig bewezen gunstige of schadelijke effecten hebben .

De betaalbaarheid die homeopathische behandelingen bieden is zorgwekkend om de volgende redenen. Studies hebben aangetoond dat vrouwen met terugkerende vaginale schimmelinfecties meer geneigd zijn om te experimenteren met alternatieve therapieën vanwege de lagere relatieve kosten en de moeilijkheid van het verkrijgen van een last-minute doktersafspraak . Naar schatting 42% van de patiënten met terugkerende vaginale schimmelinfecties hebben hun toevlucht genomen tot alternatieve therapieën. Het gebruik van producten waarvan de werkzaamheid niet is bewezen of die niet zijn goedgekeurd door de CDC, kan de behandeling van ernstigere medische aandoeningen vertragen of meer nadelige uitkomsten bevorderen.