Pichincha (vulkaan)

De vulkaan werd als heilig beschouwd door talrijke culturen van de inheemse volkeren die duizenden jaren lang in deze regio leefden voordat zij in contact kwamen met de Spanjaarden en andere Europeanen.

De eerste beklimming van Guagua Pichincha die werd opgetekend was in 1582 door een groep inheemsen onder leiding van José Ortiguera.

In 1737 brachten verschillende leden van de Franse Geodetische Missie naar de evenaar, waaronder Charles-Marie de La Condamine, Pierre Bouguer en Antonio de Ulloa, 23 dagen door op de top van Rucu Pichincha als onderdeel van hun driehoekswerk om de lengte van een breedtegraad te berekenen.

Op 17 juni 1742, tijdens dezelfde missie, maakten La Condamine en Bouguer een beklimming van Guagua Pichincha en keken naar beneden in de krater van de vulkaan, die voor het laatst was uitgebarsten in 1660. La Condamine vergeleek wat hij zag met de onderwereld.

In het zomerseizoen van 1802 beklom Alexander von Humboldt deze berg en verschillende andere vulkanen in de regio en mat de hoogte ervan. De geschriften van Humboldt inspireerden de kunstenaar Frederic Edwin Church tot het bezoeken en schilderen van Pichincha en andere Andespieken.

Op 24 mei 1822 kwam de zuidelijke campagne van generaal Sucre in de Spaans-Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog tot een hoogtepunt toen zijn strijdkrachten het Spaanse koloniale leger versloegen op de zuidoostelijke hellingen van deze vulkaan. Het gevecht, bekend als de Slag bij Pichincha, zorgde ervoor dat het grondgebied van het huidige Ecuador onafhankelijk werd van Spanje.