Petroglyph
On januari 16, 2022 by adminPetroglyphs zijn afbeeldingen die zijn ontstaan door een deel van een rotsoppervlak te verwijderen door insnijdingen, pikken, kerven en schuren. Petrogliefen worden over de hele wereld gevonden, en worden vaak (maar niet altijd) in verband gebracht met prehistorische volkeren. Zij zijn een van de drie verschillende technieken die gebruikt worden bij Rock art, de prehistorische voorlopers van de kunst. De betekenis van deze werken is nog steeds onduidelijk, maar in academische kringen is veel vermoed en gespeculeerd.
Sommige petrogliefen lijken werkelijke gebeurtenissen uit te beelden, terwijl veel andere voorbeelden ogenschijnlijk geheel abstract zijn. Volgens sommige theorieën kunnen ze een manier zijn geweest om informatie over te brengen, terwijl andere theorieën ze een religieus of ceremonieel doel toedichten. Er zijn veel gemeenschappelijke thema’s in de vele verschillende plaatsen waar petrogliefen zijn gevonden; dit impliceert de universaliteit van het doel en de gelijkenis van de impulsen die de beelden kunnen hebben gecreëerd. Het fenomeen wordt door velen beschouwd als de basis van de kunst en als een aanwijzing voor de ontwikkeling van cognitieve en abstracte vermogens in de evolutie van de mensheid, aangezien de meeste werden gemaakt vóór de komst van de eerste grote beschavingen. Hoewel we hun doel misschien niet begrijpen, kunnen we de schoonheid van petrogliefen waarderen en ervan genieten, en de creativiteit bewonderen van mensen uit lang vervlogen tijden.
Geschiedenis
Het woord petroglyf komt van de Griekse woorden petros dat “steen” betekent en glyphein dat “graveren” betekent (het werd oorspronkelijk in het Frans bedacht als pétroglyphe).
De oudste petroglyfen worden gedateerd rond de grens van het neolithicum en het late Opper-Paleolithicum, ongeveer 10.000 tot 12.000 jaar geleden, zo niet eerder (Kamyana Mohyla). Rond 7.000 tot 9.000 jaar geleden begonnen andere voorlopers van schrijfsystemen, zoals pictogrammen en ideogrammen, op te duiken. Petrogliefen kwamen echter nog steeds veel voor, en sommige culturen bleven ze nog veel langer gebruiken, zelfs tot het contact met de westerse cultuur in de twintigste eeuw. Petroglyfen zijn gevonden in alle delen van de wereld behalve Antarctica met de hoogste concentraties in delen van Afrika, Scandinavië, Siberië, het zuidwesten van Noord-Amerika, en Australië.
Techniek
Petroglyfen zijn ontstaan door het verwijderen van gesteente op manieren als krassen, schuren, pikken, kerven, boren, insnijden en beeldhouwen. De plaatsen bij uitstek zijn rotsfacetten bedekt met patina, een donkere minerale ophoping op rotsoppervlakken. Petrogliefen verwijderen het patina, waardoor de contrasterende lichtere binnenkant van het gesteente wordt blootgelegd. Er zijn ook negatieve afbeeldingen bekend, gemaakt door het verwijderen van het patina rond de bedoelde figuur. Soms zijn petrogliefen beschilderd of geaccentueerd door polijsten. De mate van repatinatie geeft een relatieve datering aan. Sommige van de oudste petrogliefen hebben dezelfde kleur als het omringende gesteente.
Interpretatie
Er zijn vele theorieën om hun doel te verklaren, afhankelijk van hun locatie, leeftijd, en het type afbeelding. Sommige petrogliefen zouden astronomische merktekens, kaarten en andere vormen van symbolische communicatie zijn, waaronder een vorm van “voorschrijven”. Zij kunnen ook een bijprodukt van andere rituelen zijn geweest: sites in India bijvoorbeeld zijn geïdentificeerd als muziekinstrumenten of “rock gongs”.
Sommige petrogliefafbeeldingen hadden waarschijnlijk een diepe culturele en religieuze betekenis voor de samenlevingen die ze maakten; in veel gevallen blijft deze betekenis bestaan voor hun nakomelingen. Van veel petrogliefen wordt gedacht dat zij een soort nog niet volledig begrepen symbolische of rituele taal vertegenwoordigen. Latere tekens uit de Noordse Bronstijd in Scandinavië lijken te verwijzen naar een vorm van territoriale grens tussen stammen, naast mogelijke religieuze betekenissen. Het lijkt er ook op dat er lokale of regionale dialecten bestaan van gelijksoortige of naburige volkeren. De Siberische inscripties lijken bijna op een vroege vorm van runen, hoewel men niet denkt dat er een verband tussen beide bestaat. Ze worden nog niet goed begrepen.
Sommige onderzoekers hebben de gelijkenis opgemerkt van verschillende stijlen van rotstekeningen op verschillende continenten; hoewel verwacht wordt dat alle mensen zich zouden laten inspireren door hun omgeving, is het moeilijker om de gemeenschappelijke stijlen te verklaren. Dit zou louter toeval kunnen zijn, een aanwijzing dat bepaalde groepen mensen ver zijn gemigreerd vanuit een oorspronkelijk gemeenschappelijk gebied, of een aanwijzing van een gemeenschappelijke oorsprong. Andere theorieën suggereren dat de rotstekeningen werden gemaakt door sjamanen in een veranderde staat van bewustzijn, misschien opgewekt door het gebruik van natuurlijke hallucinogenen. Van veel van de geometrische patronen (bekend als vormconstanten) die terugkeren in rotstekeningen en grotschilderingen is aangetoond dat zij “hard-wired” zijn in de menselijke hersenen; zij komen vaak voor bij visuele storingen en hallucinaties veroorzaakt door drugs, migraine, en andere stimuli.
Petroglyph sites
Africa
Er zijn veel beroemde bezienswaardigheden van petroglyph werken in Afrika. Tassili n’Ajjer in Algerije staat bekend om zijn prehistorische rotstekeningen en andere oude archeologische vindplaatsen, die dateren uit de neolithische tijd, toen het plaatselijke klimaat veel vochtiger was, met savanne in plaats van woestijn. De kunst verbeeldt kuddes vee, grote wilde dieren waaronder krokodillen, en menselijke activiteiten zoals jagen en dansen. De kunst heeft sterke stilistische banden met de pre-Nguni-kunst van Zuid-Afrika en de regio, die vóór 1200 v. Chr. door de San-volkeren in grotten werd uitgevoerd.
Akakus, Libië, werd in 1985 opgenomen in de Werelderfgoedlijst van de UNESCO vanwege het belang van zijn rotstekeningen en houtsnijwerk. De kunst dateert van 12.000 v. Chr. tot 100 v. Chr. en weerspiegelt de culturele en natuurlijke veranderingen in het gebied. Er zijn schilderingen en houtsnijwerken van dieren zoals giraffen, olifanten, struisvogels en kamelen, maar ook van mannen en paarden. Mannen zijn afgebeeld in verschillende dagelijkse levenssituaties, bijvoorbeeld tijdens het musiceren en dansen.
De oude stad Wadi Hammamat in Qift, Egypte heeft veel houtsnijwerk en inscripties die dateren van vóór de vroegste Egyptische dynastieën tot aan de moderne tijd, waaronder de enige geschilderde petroglyf die bekend is uit de Oostelijke Woestijn en tekeningen van Egyptische rietboten die dateren van 4000 v. C.E.
Andere belangrijke vindplaatsen in Afrika zijn Bidzar in Kameroen, Bambari, Lengo, en Bangassou in het zuiden van de Centraalafrikaanse Republiek; Bwale in het westen, Niola Doa in Tsjaad, de vallei van de Niari-rivier in Kongo, de vallei van de Ogooue-rivier in Gabon, Jebel Uweinat in Libië, de vallei van de Draa-rivier in Marokko, Twyfelfontein in Namibië, en levensgrote giraffes op de Dabous-rots, Air Mountains, in Niger.
Australië
Murujuga, in West-Australië, is een uniek ecologisch en archeologisch gebied omdat het ’s werelds grootste en belangrijkste verzameling petroglyfen bevat – oude Aboriginal rotstekeningen die volgens sommigen teruggaan tot de laatste ijstijd. De collectie staande stenen is de grootste in Australië. De rotskunst telt meer dan een miljoen petroglyfen en bevat veel afbeeldingen van de nu uitgestorven Thylacine (Tasmaanse tijger).
De Sydney Rock Engravings bestaan uit zorgvuldig getekende afbeeldingen van mensen, dieren en symbolen, in het zandsteen rond Sydney, New South Wales, Australië. Er zijn vele duizenden van dergelijke gravures bekend in de regio van Sydney, hoewel de locaties van de meeste niet bekend worden gemaakt om schade door vandalisme te voorkomen en om hun heiligheid te bewaren, aangezien zij door de inheemse Australiërs nog steeds als heilige plaatsen worden beschouwd. Ze zijn vergelijkbaar met de rotstekeningen van de Indianen, maar hebben hun eigen kenmerkende stijl, die verschilt van de rotstekeningen die elders in Australië te vinden zijn.
Er is ook een beroemde rotstekening in Arnhem Land / Kakadu National Park, in Noord-Australië.
Azië
De diversiteit van de Aziatische geografie en cultuur wordt weerspiegeld in de hoeveelheid rotstekeningen. Hong Kong alleen al heeft acht belangrijke sites: Tung Lung Island, Kau Sai Chau, Po Toi Island, Cheung Chau, Shek Pik op Lantau Island, Wong Chuk Hang en Big Wave Bay op Hong Kong Island, en Lung Ha Wan in Sai Kung
De Edakkal Grotten in Wayanad, Kerala, in India dateren van ongeveer 4000 v. Chr.Dit zijn technisch gezien geen grotten, maar eerder een kloof of spleet van ongeveer 2 meter bij 2 meter, een 30 meter diepe spleet veroorzaakt door een stuk rots dat van de hoofdmassa is afgesplitst. Aan één kant van de kloof is een rotsblok van enkele tonnen over de kloof gevallen, dat een dak heeft gevormd. De inkervingen bestaan uit menselijke en dierlijke figuren, alsook uit door mensen gebruikte werktuigen en symbolen, wat erop wijst dat ze door een zeer beschaafd prehistorisch volk werden gemaakt. De rotstekeningen in de grot zijn van ten minste drie verschillende types. De oudste dateren van meer dan 5000 jaar geleden. Er zijn aanwijzingen dat de grotten van Edakkal op verschillende tijdstippen in de geschiedenis bewoond zijn geweest.
De Bangudae Petroglyphs, in Korea, bevinden zich in Daegok-ri, Ulsan, Zuid-Korea. Deze site van aanzienlijke gegraveerde rotskunst werd herontdekt in 1971 en werd aangewezen als de 285e Nationale Schat van Zuid-Korea op 23 juni 1995. De rotstekeningen bevinden zich in een geïsoleerd bebost gebied dat bijna volledig omsloten is door steile bergen en grenst aan de Daegok-cheon rivier, een zijrivier van de Taehwa rivier. Er zijn drie grote panelen in een gebied van 3 m hoog en 10 m lang. Een aantal panelen met soortgelijke rotskunstmotieven zijn in de buurt gevonden op de Cheonjeon-ni site.
In het algemeen wordt gedacht dat de rotstekeningen (Kr. amgakhwa of bawi geurim, 바위그림) op deze plaats de fysieke belichaming zijn van de hoop en de wensen van prehistorische mensen. In dit geval werden de rotstekeningen gemaakt om een succesvolle jacht of een overvloed aan prooi te wensen.
Andere belangrijke vindplaatsen zijn het stroomgebied van de Chumysh-rivier, in Khaszikstan, de Tamgaly aan de Ili rivier, een Werelderfgoed, de Yin Mountains in Binnen-Mongolië, de Rotskunst en rotstekeningen in de Noordelijke Gebieden in Pakistan, en de Angono Petroglyphs van Rizal in de Filippijnen.
Zuid-Amerika
Er zijn twee beroemde vindplaatsen van rotstekeningen in Zuid-Amerika. In Cumbe Mayo in Peru bevinden zich ruïnes van een precolumbiaans aquaduct met een lengte van ongeveer vijf mijl. Op het aquaduct en de omringende spelonken is een aantal rotstekeningen te vinden.
Het Corantijnbekken, een van een aantal archeologische vindplaatsen in Suriname, bevat een groot aantal rotstekeningen. Een interessant aspect van deze rotstekeningen is dat ze allemaal in de buurt van water te vinden zijn. Helaas kan het merendeel van deze petrogliefen niet in verband worden gebracht met specifieke prehistorische inheemse groepen.
Noord-Amerika
Noord-Amerika heeft meer petrogliefensites dan enig ander continent. Een grote cluster bevindt zich in het zuidwesten van de Verenigde Staten, en worden beschermd door de grenzen van Nationale Parken, zoals Arches National Park en Capitol Reef National Park van Utah, Death Valley National Park, Lava Beds National Monument, Tule Lake, Maturango Canyon, en Coso Range, Northern Mojave in Californië. Er zijn ook sites in Arkansas, Washington, Michigan, en Ohio.
De Jeffers Petroglyphs site is een outcrop van rots in het zuidwesten van Minnesota met pre-contact Native American petroglyphs. De rotstekeningen zijn aangebracht in de rotsen van de Red Rock Ridge, een 37 km lange Sioux kwartsietrots die zich uitstrekt van Watonwan County, Minnesota tot Brown County, Minnesota. Het blootgelegde oppervlak is ongeveer 50 bij 200 meter en omgeven door ongerepte prairie. Verscheidene oude wagon trail ruts doorkruisen de site, waarvan een wordt verondersteld om de oude postkoets route van New Ulm, Minnesota naar Sioux Falls, South Dakota.
Petroglyph National Monument strekt zich 17 mijl (27 km) langs Albuquerque, New Mexico’s West Mesa, een vulkanisch basalt escarpment dat de westelijke horizon van de stad domineert. Het monument is 29,28 km² groot en wordt gezamenlijk beheerd door de National Park Service en de stad Albuquerque. Petroglyph National Monument beschermt een verscheidenheid aan culturele en natuurlijke hulpbronnen, waaronder vijf vulkanische kegels, honderden archeologische vindplaatsen en een geschatte 25.000 beelden gesneden door inheemse volkeren en de vroege Spaanse kolonisten. Veel van de afbeeldingen zijn herkenbaar als dieren, mensen, merken en kruisen; andere zijn complexer. Hun betekenis werd, mogelijk, alleen begrepen door de snijder. Deze afbeeldingen zijn het culturele erfgoed van een volk dat al lang geleden naar andere gebieden is verhuisd en de geschiedenis is doorgegaan. Het monument beschermt ze zodat bezoekers ze nog generaties lang kunnen zien en waarderen.
Er zijn meer dan 21.000 petroglyphs op de Three Rivers Petroglyph Site in Three Rivers, New Mexico, gelegen halverwege tussen Tularosa en Carrizozo in Otero County. Veel van de rotstekeningen kunnen gemakkelijk worden bekeken vanaf een voor het publiek toegankelijk wandelpad dat zich over een afstand van ongeveer anderhalve kilometer door de rotsen slingert. De rotstekeningen zijn vermoedelijk afkomstig van het Jornada Mogollon volk tussen ongeveer 1000 en 1400 v.C. De site wordt beschermd en onderhouden door het Bureau of Land Management. De precieze ouderdom van de rotstekeningen is niet bekend, maar sommige atlatl-symbolen in Jeffers komen sterk overeen met soortgelijke symbolen in Indian Knoll in Kentucky, die zijn gedateerd op 3000 v. Chr. Dit zijn waarschijnlijk de vroegste rotstekeningen op de vindplaats en zij wijzen erop dat de vindplaats voor het eerst werd bezocht tijdens de Late Archaïsche Periode. Een andere aanwijzing voor de ouderdom komt van de projectielpuntgravures, die een projectielpunt-ontwerp laten zien dat door jagers in de Late Archaïsche Periode werd gebruikt. Andere houtsnijwerken, zoals dondervogels, libellen, schildpadden en sjamanen, staan symbool voor latere stammen, zoals de Otoe-stam, de Sioux en de Iowa-stam. Men neemt aan dat deze dateren tussen 900 C.E. en 1750 C.E.
Er zijn verschillende vindplaatsen in Canada, in Brits Columbia, Ontario en Nova Scotia. Petroglyphs Provincial Park, ligt ten noordoosten van Peterborough, Ontario, Canada. Het heeft de grootste collectie oude petrogliefen van de First Nations in Ontario. Het houtsnijwerk stamt uit het precolumbiaanse tijdperk en stelt aspecten van de mystiek van de First Nations voor, waaronder sjamanen, dieren en de Grote Geest. Algemeen wordt aangenomen dat de heilige steen tussen 900 en 1400 v. Chr. werd uitgehouwen door het Algonkian-volk. Tegenwoordig noemt het First Nations-volk van Ontario de gravures Kinomagewapkong, wat “de rotsen die onderwijzen” of “de Leerrotsen” betekent.”
Er zijn ook rotstekeningen in Mina, Nuevo Leon in Mexico.
Europa
Net als Noord-Amerika herbergt Europa een aantal petrogliefplaatsen. Het Mercantour National Park in Frankrijk, Newgrange in Ierland, de Vale do Côa rotstekeningen in Portugal, de Tanumshede (Bohuslän) in Zweden (die ook op de Werelderfgoedlijst staat) en Kamyana Mohyla in de Oekraïne hebben allemaal rotstekeningen.
De Cup and ring marked rocks in Northumberland, Engeland zijn uniek onder de rotstekeningen. Zij bestaan uit een holle depressie, niet meer dan enkele centimeters in doorsnee, gepikt in een rotsoppervlak en vaak omgeven door concentrische cirkels die ook in de steen zijn geëtst. Soms loopt er in het midden een lijnvormig kanaal uit, dat goot wordt genoemd. Waar ze op natuurlijke, vlakke steen zijn geëtst, is waargenomen dat ze het natuurlijke oppervlak van de rots lijken te incorporeren. Die in Hunterheugh zijn meestal met elkaar verbonden door goten die het regenwater van de ene naar de andere kunnen leiden, langs de schuine bovenkant van de steen.
In Val Camonica, Italië, bevindt zich het grootste complex rotstekeningen van subalpijns Italië, met ongeveer 350.000 rotstekeningen die door leden van de Camunni-stam zijn aangebracht op honderden blootgelegde rotsen en die dateren van ongeveer 8000 v. Chr.C.E.; kosmologische, figuratieve en cartografische motieven komen voor, op sommige plaatsen vormen ze monumentale jacht- en rituele “scènes. “Het omvat ook scènes van zoöfilie.
De rotstekeningen in Alta in Noorwegen bevinden zich nu op een werelderfgoedsite. Sinds de ontdekking van de eerste rotstekeningen in 1972 zijn meer dan 5000 rotstekeningen gevonden op verschillende plaatsen rond Alta. De belangrijkste vindplaats, gelegen in Jiepmaluokta ongeveer 4 kilometer buiten Alta, bevat ongeveer 3000 individuele houtsnijwerken en is omgevormd tot een openluchtmuseum. Het is het enige prehistorische Werelderfgoed van Noorwegen. De oudste houtsnijwerken in het gebied dateren van ongeveer 4200 v. Chr.; de meest recente zijn over het algemeen te dateren rond 500 v. Chr. De grote verscheidenheid aan afbeeldingen toont een cultuur van jager-verzamelaars die in staat was kuddes rendieren onder controle te houden, bedreven was in het bouwen van boten en vissen en sjamanistische rituelen beoefende waarbij beren en andere vereerde dieren werden vereerd. Afgezien van het visuele bewijs van de gravures zelf, is er niet veel bekend over de cultuur die deze gravures heeft gemaakt.
Midden-Oosten
Er zijn petroglyph sites in de Wadi Rum en Wadi Faynan van Jordanië, gemaakt door vele menselijke culturen sinds de prehistorie, met vele culturen, waaronder de Nabateeërs, die allemaal hun sporen hebben achtergelaten in de vorm van rotstekeningen, graffiti, en tempels. De “Graffiti Rocks”, ongeveer 110 km ten ZW van Riyad aan de snelweg naar Mekka, is een andere belangrijke vindplaats van rotstekeningen in het Midden-Oosten.
Noten
- Douglas Harper, “Petroglyph”, Online Etymology Dictionary. Op 11 december 2007 ontleend.
- Albert B. Scholl, Jr., Rock Art and Ruins for Beginners and Old Guys (Rainbow Publishing Services, 2001).
- Oude Indianen maakten ‘rockmuziek’, BBC News Friday, 19 maart, 2004. Op 19 december 2007 ontleend.
- Stan Beckensall, Northumberlands Prehistoric Rock Carvings: Mystery Explained, (Pendulum Press 1983 ISBN 0950693537)
- Ekaterina Devlet, Rock Art and the Material Culture of Siberian and Central Asian Shamanism in The Archaeology of Shamanism, ed. Neil Price 43-55 (Londen: Routledge, 2001). Op 19 december 2007 ontleend.
- UNESCO Werelderfgoedcentrum “Rock-Art Sites of Tadrart Acacus” Op 13 december 2007 ontleend aan.
- 7.0 7.1 Kerala.gov “Plaatsen van toeristisch belang” 2007. Op 13 december 2007.
- A.H. Versteeg, “De geschiedenis van het archeologisch onderzoek in Suriname.” Opgehaald 28 juli 2011.
- Cottonwood County Historical Society, Centennial History of Cottonwood County, Minnesota. (Cottonwood County Historical Society, 1970).
- Jim Reed, Three Rivers Petroglyphs Site-21,000 Carvings SouthernNewMexico.com. Woensdag, 16 juli 2003. Opgehaald 13 december 2007.
- Beckensall, Stan. Prehistoric Rock Art in Northumberland. Tempus Publishing, 2001. ISBN 0752419455
- Beckensall, Stan, and Tim Laurie. Prehistoric Rock Art of County Durham, Swaledale and Wensleydale. County Durham Books, 1998. ISBN 1897585454
- Cottonwood County Historical Society. Centennial History of Cottonwood County, Minnesota. Cottonwood County Historical Society, 1970. ASIN B000LPUQ9Y
- de Jonge, R.M., en J.S. Wakefield. Ontdekking van de Eilanden in de Oceaan, 2011. Retrieved July 2, 2011.
- Keyser, James D. Indian Rock Art of the Columbia Plateau. Universiteit van Washington Press, 1992. ISBN 978-0295971605
- Morris, Ronald. The Prehistoric Rock Art of Galloway and The Isle of Man. Blandford Press 1979. ISBN 978-0713709742
- Price, Neil. De archeologie van het sjamanisme. Londen: Routledge, 2001. ISBN 978-0415252553
- Scholl, Albert B., Jr. Rock Art and Ruins for Beginners and Old Guys. Rainbow Publishing Services, 2001. ISBN 0970468806
- Versteeg, A.H. “De geschiedenis van het archeologisch onderzoek in Suriname.” In Th.E. Wong, D.R. de Vletter, L. Krook, J.I.S. Zonneveld, and A.J. van Loon (eds.), De geschiedenis van de aardwetenschappen in Suriname (Kon. Ned. Academie Wetenschappen & Nederlands Instituut voor Toegepaste Geowetenschappen TNO, (1998): 203-234). Op 28 juli 2011 ontleend.
Galerie
-
Graveurs uit Val Camonica, Italië
Rock Carving in Tanum, Zweden
Houtsnijwerk “De schoenmaker,” Brastad, Zweden
Petroglyph in Roque Bentayga, Gran Canaria (Canarische Eilanden).
Petroglyphs on a Bishop Tuff tableland, eastern California, USA
Arches National Park
Peterborough, Ontario, Canada
Arizona, VS
Columbia River Gorge, Washington, VS
Op de kop liggende man in West-Colorado, USA
Petroglyph op westkust van Hawaii
Hawaii Volcanoes National Park
Petroglyphs at Orongo, Rapa Nui (Paaseiland). Een Make-make aan de basis en twee vogelmannen hogerop
Opschrift op een rots in Capo di Ponte (Italië).
La Vallée des Merveilles, Frankrijk.
Krantrotsen
Alle links opgehaald op 18 maart 2019.
- Archeologie en rotskunst in de Dampier Archipelago.
- Petroglyph Provincial Park
- Sarmish-Say, The Bronze Age Art Gallery – Petroglyphs
- Bradshaw Foundation
- Giraffe houtsnijwerk op Dabous Rock, Air Mountains, Niger Bradshaw Foundation
- Rock Art of Western Central Africa Bradshaw Foundation
- Rock Art Research Institute (RARI) University of the Witwatersrand Bradshaw Foundation
- Rock Art Research Institute website (Witwatersrand)
- Latijns-Amerikaanse rotskunst artikelen en rotskunst onderzoekers directory ARTE RUPESTRE (in het Spaans)
- Dolmenes y megalitos del mundo
- Menhires del mundo
Prehistorische technologie
Architectuur Ceremoniële structuren Eerste religieuze structuur – Kiva – Piramide – Tempel
Woningen Neolithische architectuur – Burdei – Grot – Klifwoning – Dugout – Aardehut – Groot huis – Hut – Jacal – Lean-aan – Longhouse – Pit-huis – Pueblitos – Pueblo – Rock shelter – Roundhouse – Stilt house – Tent
Waterbeheer Check dam – Cisterne – Reservoir – Waterput
Overige Archeologische elementen – Brandheuvel – Verrassingsvrije omheining – Henge – Meadhal – Megalithische architectonische elementen – Midden – Houtspoor
Gereedschap Boerderij Neolithische revolutie – Ard / ploeg – Kelt – Graafstok – Domesticatie – Geit – Irrigatie – Sikkel – Terrassen
Voedselverwerking Vuur – Mand – Graanschuren – Malende plaat – Gemalen steen – Haard – Manos – Metaat – Mortier en stamper – Aardewerk – Quern-steen – opslagkuil
Jagen Pijl – Atlatl – pijl en boog – pijlpunt – projectielpunt – strik – speer
Gereedschap Vroegste werktuigbouw – Biface – Kopsteen – Hafting – Handbijl – Lithische kern – Lithische reductie – Geprepareerd-Kerntechniek – Slagplateau – Gereedschapssteen
Andere gereedschappen Adze – Abeel – Bijl – Lemmet – Beendergestel – Boogboor – Burijn – Hakmes – Scheermes – Tandvormig gereedschap – Vuurploeg – Vuurzaag – Hamersteen – Handbijl – Mes – Quern-steen – touw – schraper – stenen werktuig – wapens – wiel – oude maritieme geschiedenis
kunst en cultuur materiële goederen mandvlechten – kraalwerk – chalcolithicum – kleding – kleding en textiel – Huiden – Aardewerk – Weven
Prehistorische kunst Eerste kunst – Cairn – Grotschildering – Kop- en ringteken – Geoglyf – Beschermsteen – Ideogrammen – Megalithische kunst – Petroform – Petroglyf – Petrosomatoglyf – Pictogram – Rotskunst – Steencirkel
Begrafenis Grafheuvels – Kamergraf – Cist – Dolmen – Grote dolmen – Kruikbegraving – Long barrow – Passage graf – Begrafenis brandstapel – Megalithische graftombe – Mummie – Rechthoekige dolmen – Ring cairn – Eenvoudige dolmen – Stenen doosgraf – Tor cairn – Tumulus – Unchambered long barrow – Unchambered long cairn
Credits
De schrijvers en redacteuren van de Nieuwe Wereld Encyclopedie hebben dit Wikipedia-artikel herschreven en aangevuld in overeenstemming met de normen van de Nieuwe Wereld Encyclopedie. Dit artikel voldoet aan de voorwaarden van de Creative Commons CC-by-sa 3.0 Licentie (CC-by-sa), die gebruikt en verspreid mag worden met de juiste naamsvermelding. Eer is verschuldigd onder de voorwaarden van deze licentie die kan verwijzen naar zowel de medewerkers van de Nieuwe Wereld Encyclopedie als de onbaatzuchtige vrijwillige medewerkers van de Wikimedia Foundation. Om dit artikel te citeren klik hier voor een lijst van aanvaardbare citeerformaten.De geschiedenis van eerdere bijdragen door wikipedianen is hier toegankelijk voor onderzoekers:
- Geschiedenis van Petroglyph
De geschiedenis van dit artikel sinds het werd geïmporteerd in de Nieuwe Wereld Encyclopedie:
- Geschiedenis van “Petroglyph”
Note: Sommige beperkingen kunnen van toepassing zijn op het gebruik van individuele afbeeldingen die afzonderlijk zijn gelicentieerd.
Geef een antwoord