Peplos

Een peplos (Grieks: ὁ πέπλος) is een lichaamslang kledingstuk dat tegen 500 v.Chr. (de Klassieke periode) in het oude Griekenland als typische klederdracht voor vrouwen werd ingevoerd. Het was een lange, buisvormige doek waarvan de bovenrand ongeveer halverwege naar beneden was gevouwen, zodat de bovenkant van de buis nu onder het middel was gedrapeerd en de onderkant van de buis zich ter hoogte van de enkel bevond. Het kledingstuk werd vervolgens om het middel gerimpeld en de omgevouwen bovenrand werd over de schouders vastgespeld. De omgevouwen bovenzijde van de buis wekte de indruk van een tweede kledingstuk. (De kariatidenbeelden tonen een typische draperie.)

Athena draagt een gewone dorische overfold chiton, ca. 460 v. Chr

Zogenaamde “Exaltation de la Fleur” (verheerlijking van de bloem), fragment van een grafsteen: twee vrouwen dragen een peplos en kekryphalos (haarnetje), houden klaproos- of granaatappelbloemen vast, en misschien een zakje zaadjes. Parian marmer, ca. 470-460 v. Chr. Uit Pharsalos, Thessalië.

De peplos was gedrapeerd en open aan één kant van het lichaam, zoals de Dorische chiton. Het moet niet verward worden met de Ionische chiton, die een stuk stof was dat omgevouwen was en langs de lange kant aan elkaar genaaid was om een buis te vormen. Het klassieke kledingstuk is afgebeeld op Griekse vaasschilderingen uit de 5e eeuw v.C. en in de metopen van tempels in Dorische orde.

Spartaanse vrouwen bleven de peplos dragen veel later in de geschiedenis dan andere Griekse culturen. Hij was ook korter en met spleten aan de zijkant waardoor andere Grieken ze phainomērídes (φαινομηρίδες) noemden, de “dijenkletsers”.