Penetrating Keratoplasty (PKP)

Penetrating keratoplasty (PKP) is een transplantatieprocedure van het hoornvlies over de volledige dikte, waarbij een beschadigd hoornvlies wordt vervangen door een gezond gedoneerd hoornvliesweefsel. Het is de meest uitgevoerde transplantatieprocedure met ongeveer 100.000 procedures per jaar wereldwijd.

Indicaties

Een hoornvliestransplantatie wordt gedaan voor een verscheidenheid van aandoeningen. Deze omvatten hoornvlies dystrophys, hoornvlies littekens van infecties en trauma, en keratoconus. Indicaties voor hoornvliestransplantatie zijn onder meer de volgende:

• Optisch: Om de gezichtsscherpte te verbeteren door het zieke of beschadigde ondoorzichtige weefsel van de patiënt te vervangen door helder gezond donorweefsel
• Tectonisch/reconstructief: Om de hoornvliesanatomie en -integriteit te behouden bij patiënten met hoornvliesverdunning of om de anatomie van het oog te reconstrueren, bijv. na een hoornvliesperforatie.
• Therapeutisch: Om ontstoken of geïnfecteerd hoornvliesweefsel te verwijderen dat niet reageert op behandeling met antibiotica of anti-virale middelen.

Procedure van hoornvliestransplantatie

De operatie wordt uitgevoerd in een poliklinisch chirurgisch centrum. Bij aankomst krijgt u een kort lichamelijk onderzoek door het chirurgisch team en daarna wordt u naar de operatiekamer gebracht. In de OK krijgt u een kalmerend middel om u te helpen ontspannen, gevolgd door plaatselijke of algehele anesthesie.

Terwijl de anesthesie is toegediend, bereiden Dr. Silk en het OK-team eerst het donorhoornvlies voor op de transplantatie. Het operatieteam reinigt vervolgens de huid rond het te opereren oog en drapeert het gezicht rond het oog. Er wordt een ooglid speculum geplaatst om de oogleden open te houden, en er wordt wat glijmiddel op het oog aangebracht om uitdrogen te voorkomen. Een metalen ring wordt dan aan de sclera gehecht, die het oog extra stabiliteit geeft tijdens de operatie.

Dr. Silk inspecteert zorgvuldig het hoornvlies van de patiënt en bepaalt de grootte van het weefsel dat moet worden getransplanteerd. Het zieke hoornvlies wordt verwijderd met een soort chirurgisch mesje, een trephine. Als dit klaar is, wordt het donorweefsel op de juiste maat gesneden en naar het operatieveld gebracht waar het zorgvuldig op zijn plaats wordt gehecht.

De metalen ring wordt dan verwijderd en er worden antibiotische oogdruppels in het oog gedaan. Het oog wordt vervolgens opgelapt en de patiënt wordt naar een uitslaapkamer gebracht terwijl de effecten van de verdoving afnemen. De patiënt gaat daarna naar huis en ziet Dr. Silk de volgende dag voor de eerste postoperatieve afspraak.
Prognose van hoornvliestransplantatie

Wanneer het hoofddoel van een hoornvliestransplantatie het verbeteren van de gezichtsscherpte is, is de prognose afhankelijk van de vraag of de rest van het oog gezond is. Als dat het geval is, zou het mogelijk moeten zijn om het normale gezichtsvermogen te herstellen. Volledig herstel van het gezichtsvermogen kan 6 tot 12 maanden duren en patiënten moeten mogelijk een bril of een harde contactlens gebruiken om hun zicht te optimaliseren.

Risico’s van hoornvliestransplantatie

Traditionele hoornvliestransplantatiechirurgie heeft een succespercentage van ongeveer 90%, en het afstotingspercentage is slechts ongeveer 8%. Afstotingsverschijnselen kunnen vaak onder controle worden gehouden met uitwendige steroïdendruppels. Transplantatiefalen kan op elk moment na de transplantatie van het hoornvlies optreden, zelfs jaren of decennia later. De oorzaken kunnen variëren, maar meestal is het te wijten aan nieuw letsel of ziekte. De behandeling kan zowel medisch als chirurgisch zijn, afhankelijk van het individuele geval.

Occasioneel zijn er problemen met de hechtingen, die kunnen loskomen, infecties veroorzaken, of astigmatisme veroorzaken. Het astigmatisme na een traditionele hoornvliestransplantatie kan zo groot zijn dat een bril alleen niet meer voldoende zicht geeft. Deze patiënten kunnen uiteindelijk contactlenzen of extra chirurgie nodig hebben om het astigmatisme te verminderen of te elimineren.

Omdat de wond volledig en 360 graden dik is, is de hoornvliestransplantatiewond niet zo sterk als normaal. Hij loopt het risico te scheuren of open te breken bij licht of incidenteel trauma, zelfs verschillende jaren na de operatie.

Er is ook een klein risico op infectie, vooral tijdens de postoperatieve herstelperiode. Gedurende deze tijd worden topische antibiotica gebruikt om dit risico te minimaliseren.