Onze 5 meest voorkomende onzekerheden en hoe ermee om te gaan

De houding van onze cultuur ten opzichte van vrouwen kan onvergeeflijk en exclusief aanvoelen, van het verheerlijken van onhaalbare lichaamsnormen tot het aanleren van een afhankelijkheid van make-up om er acceptabel uit te zien vanaf het moment dat we op de middelbare school zitten. Het is geen wonder dat velen van ons vrouwen al jaren achtervolgd worden door dezelfde onzekerheden. Dus wat kunnen we hieraan doen?

Ik stel voor dat we eens eerlijk kijken naar onze veel voorkomende onzekerheden als vrouwen, ons afvragen waar het voor ons persoonlijk vandaan komt, en de meest effectieve manieren van genezing overwegen.

Hier zijn vijf van de meest voorkomende onzekerheden waar vrouwen aan lijden:

“Ik ben niet dun genoeg.”

Maar liefst 78% van de tienermeisjes is ontevreden met hun lichaam. Dit lijkt een universeel punt van onzekerheid onder vrouwen. We zijn geconditioneerd om de uitgemergelde, twee meter lange lichamen van supermodellen als het ultieme doel te zien (maar wel een totaal onrealistisch doel). Als vrouw met een ander postuur dan dat van een model, heb ik al heel wat lichaamsproblemen gehad.

Leren houden van het lichaam dat je hebt gekregen en de inherente schoonheid ervan inzien is niet eenvoudig, maar ook niet onmogelijk. Begin met een eenvoudige stap, zoals elke dag iets opschrijven wat je mooi vindt aan je lichaam of uiterlijk, of daag jezelf uit om voor elk gemeen woord dat je zegt iets aardigs over je lichaam te zeggen. Deze affirmaties zullen uiteindelijk een wereld van verschil maken. Als we maar vaak genoeg iets over onszelf zeggen, gaan we het geloven. Dus waarom zouden we ons niet inspannen om dat iets liefdevols te laten zijn?

“Ik ben niet sterk genoeg.”

Van jongs af aan worden we gebombardeerd met taal als “Wees niet zo’n mietje” of “Je loopt als een meisje”. Deze zinnen zijn zeer schadelijk voor ons beeld van vrouwelijkheid als jonge vrouwen, waardoor we ernaar streven om stoerder, mannelijker te worden. Dit wordt nog verergerd als we de vaak door mannen gedomineerde beroepsbevolking betreden, waardoor we worstelen met het feit dat we als te zwak, emotioneel of ontoereikend worden gezien als we niet meespelen zoals de jongens doen.

Maar we zullen blijven verliezen als we het beter proberen te doen dan mannen. Vrouwen hebben wel degelijk intrinsieke sterke punten, maar die zijn anders dan die van mannen. We staan eerder in contact met wat we voelen, we zoeken gemeenschappen van vrouwen waarin we elkaar opbouwen, en we kunnen nieuw leven baren en voeden. Als we onze definitie van “kracht” openstellen voor nieuwe mogelijkheden, zijn we in staat om onze prachtige krachtbronnen te herkennen waar de wereld niet zonder kan.

Vrouwen hebben inderdaad intrinsieke sterke punten – ze zijn alleen anders dan die van mannen.

“Ik ben niet vrouwelijk genoeg.”

Op een avond zat ik aan de telefoon met een van mijn beste vriendinnen, en door tranen heen vertrouwde ze me toe: “Ik heb het gevoel dat ik niet… meisjesachtig genoeg ben.” Ze klaagde dat ze vond dat haar handen er te mannelijk uitzagen, dat haar frame te dik was, en dat ze te lang was – onzekerheden die ze had overgenomen nadat een giftige vriend haar had verteld dat ze dat moest doen.

We hebben vaak een beeld van hoe een vrouw eruit zou moeten zien – ofwel een amazone schoonheid of een sierlijke, tengere dame. Maar velen van ons passen niet in dat plaatje, en moeten zich afvragen wat onze vrouwelijke identiteit is. Maar het zit zo: je bent vrouwelijk genoeg, gewoon omdat je een vrouw bent. Als we ervoor kiezen onze vrouwelijkheid te bezitten en ons te laten ontmoeten waar we zijn, in plaats van haar op een onbereikbaar voetstuk te plaatsen, openen we de deur naar nieuwe ideeën over wat vrouwelijkheid is.

“Ik ben niet jong genoeg.”

Het is een wrede waarheid dat onze jeugd als vrouw hoog wordt gewaardeerd – veel meer dan die van mannen. Anti-verouderingsserums worden verkocht aan vrouwen van in de twintig. Hollywood koppelt actrices aan acteurs die zonder blikken of blozen twee keer zo oud zijn. We worden herinnerd aan onze “biologische klok” zodra we afstuderen aan de universiteit. Bijgevolg is het heel gemakkelijk om verstrikt te raken in de “ik word oud” mantra – ikzelf begon mijn jeugd al op mijn achttiende weg te voelen glijden.

Maar mijn idee van wat jeugd was, veranderde toen ik een vrouw van in de zestig ontmoette, met al haar kinderen die volwassen waren, wier carrière pas echt van de grond kwam toen ze in de veertig was, die de wereld rondreist alsof er geen morgen is, en die droomt alsof ze nog honderd jaar te leven heeft. Jong zijn heeft echt niets te maken met je werkelijke leeftijd of met het feit dat je al kinderen hebt; een jeugdig hart wordt nooit oud.

Jong zijn heeft echt niets te maken met je werkelijke leeftijd of met het feit dat je al kinderen hebt; een jeugdig hart wordt nooit oud.

“Ik ben niet genoeg.”

De gevaarlijkste onzekerheid van allemaal is misschien wel het gevoel dat we gewoon niet genoeg zijn – om iemand gelukkig te maken, om een goede partner te zijn, om te voldoen aan elke norm die volgens ons op ons van toepassing is. De ongelukkige waarheid is dat velen van ons niet van jongs af aan gerustgesteld zijn geweest over onze intrinsieke waarde, waardoor we bevestiging van onze waarde zoeken in de bevestiging die we van anderen krijgen. Dit kan ons vaak leiden naar een pad van zelfvernietigend gedrag, dat ons dwingt om voortdurend onze waarde in twijfel te trekken, terwijl we ons eenzamer, ongewenst en waardelozer voelen dan ooit.

Ik hoorde ooit iemand zeggen dat ze liefdesbrieven aan zichzelf schreven. Het klonk mij in eerste instantie vreemd in de oren, maar toen legde hij uit: “Ik moest mezelf vanuit het perspectief van een buitenstaander zien om te beginnen mijn waarde te begrijpen… Het was in het begin zo moeilijk om iets aardigs te vinden om tegen mezelf te zeggen, maar toen ik mezelf begon te behandelen zoals ik mijn beste vriend zou behandelen, werd het gemakkelijker.”

Dichtende gedachten

In alle eerlijkheid, het overwinnen van elke onzekerheid kan niet van de ene op de andere dag gebeuren; het zal jaren van toewijding vergen om oude giftige stemmen in ons hoofd te bestrijden en nieuwe mantra’s te creëren. Maar onszelf uitdagen om deze dingen te doen zal, beetje bij beetje, op de lange termijn het verschil maken, waardoor we eindelijk vrede kunnen sluiten en van onszelf kunnen houden. De keten nu doorbreken zal onvermijdelijk ons leven, en het leven van anderen, ten goede veranderen.