Ongrijpbare waarnemingen van uilen herinneren aan hun kwetsbaarheid | Lehigh Valley Nature Watch

Op een recente ochtend was de lucht een prachtige tint roze en oranje voordat het zonlicht de vallei overspoelde. Terwijl ik koffie zette, zag ik een grote vogel waarvan ik dacht dat het een uil kon zijn, overvliegen, maar ik zag hem maar een paar seconden.

Het zou echter ook een roodstaarthavik kunnen zijn geweest die vroeg op pad was om voedsel te zoeken. Of misschien vergiste ik me in zijn grootte, omdat wij mensen de neiging hebben onbekende dieren groter te maken dan ze in werkelijkheid zijn. Ik zal het nooit weten.

Ik dacht ’s morgens aan die vogel, maar naarmate de dag vorderde, vergat ik hem uiteindelijk. En toen het begon te schemeren in de achtertuin, liep ik het terras op. Ik wierp een blik op een dode boomstam, of een boomhak, aan de rand van de tuin, en daar zat een grote, donkere gestalte op.

Ik wist dat het een uil was en vrijwel zeker een grote gehoornde, dus ik pakte mijn verrekijker om zeker te zijn. Ik keek er een paar minuten naar terwijl zijn kop langzaam heen en weer draaide. Toen sloeg hij zijn vleugels uit en vloog stilletjes over het veld naar beneden om zijn nachtelijke jacht op voedsel te beginnen.

Grote gehoornde uilen zijn, zoals de naam al zegt, groot. Ze hebben grote rechtopstaande oorpluimen en hun vleugelspanwijdte kan 40 tot 60 centimeter bedragen. Dit is de uil wiens “hoo, hoo-hoo-hoo-hoo, hoo” roep de mensen associëren met alle uilen. Maar de meeste andere uilen krijsen, krijsen, blaffen, fluiten of toeteren.

Grote gehoornde uilen bouwen hun eigen nest niet, maar gebruiken dat van roodstaarthaviken, reigers, zeearenden, of zelfs kraaien. Soms gebruiken ze zelfs een leeg nest van een eekhoorn. Ze hebben geen moeite om lege nesten te vinden, want ze beginnen met nestelen in januari en/of februari.

Deze grote uilen eten zowat elk dier dat ze kunnen vangen. Dat zijn onder andere insecten, kleine vogels, andere uilen, stekelvarkens, Canadese ganzen en wilde katten, hoewel konijnen hun voornaamste voedsel zijn.

Toen ik deze grote uil aan het eind van de dag zag, vroeg ik me natuurlijk meteen af of dat ook was wat ik ’s ochtends zag. Maar, zoals ik al zei, ik zal het nooit zeker weten.

Recentelijk werd een andere echt grote uil, een sneeuwuil, gespot en gefotografeerd boven op een lichtmast ten noorden van Route 22 boven Bethlehem. Maar het verhaal met deze uil had een triest einde.

Hij werd vervolgens op de grond gevonden en stierf toen hij naar een revalidatiebedrijf werd gebracht. Het karkas werd vervolgens naar de Universiteit van Pennsylvania School of Veterinary Medicine gebracht, waar een autopsie werd verricht.

De vogel was een jong, sterk vermagerd mannetje en er worden nog steeds tests op uitgevoerd. Maar tot nu toe is er bewijs van rodenticide in gevonden, hoewel niet genoeg om hem te doden. Hij had echter wel een hersenbeschadiging die veroorzaakt kan zijn doordat hij ergens tegenaan is gebotst.

Uilen moeten met rust worden gelaten als ze worden aangetroffen. Sneeuwuilen blijven vaak in de open lucht zitten, wat helaas mensen aantrekt die te dichtbij komen, proberen hem te voeren of hem op een of andere manier lastigvallen. Dus als u er een ziet, kijk of maak een foto en laat hem met rust.

Bedankt voor het vertrouwen dat u in ons stelt om u de journalistiek te leveren waarop u kunt vertrouwen. Overweegt u alstublieft lehighvalleylive.com te steunen met een abonnement.