Ohio Penitentiary

De gevangenis werd in 1815 voltooid en verving een primitievere gevangenis die door de Franklin County Court of Common Pleas een mijl zuidelijker in Franklinton was gebouwd. De gevangenis bestond aanvankelijk uit 13 cellen. De eerste gevangenen waren twee broers, John en David Evans, die op 15 augustus 1815 arriveerden.

Begonnen in 1897, werden 315 gevangenen geëxecuteerd op de elektrische stoel in de gevangenis. In 1885 werd de penitentiaire inrichting de plaats voor executies, die tot dan toe door plaatselijke wetshandhavers waren uitgevoerd. Aanvankelijk werden de ter dood veroordeelden geëxecuteerd door ophanging, maar in 1897 verving de elektrische stoel de galg van de gevangenis. Zowel mannen als vrouwen werden geëlektrocuteerd tussen 1897 en 1963, toen de doodstraf in Ohio werd afgeschaft. Toeristen werden aangemoedigd de Ohio State Penitentiary te bezoeken.

Onder de gevangenisdirecteuren van de penitentiaire inrichting was Charles C. Walcutt, een voormalig generaal in het leger van de Unie tijdens de Burgeroorlog. De laatste directeur was Terry Taylor.

1930 FireEdit

Er zat niets anders op dan te schreeuwen dat God de deuren zou openen. En toen de deuren niet opengingen, zat er niets anders op dan stil te staan en het vuur het vlees te laten wegbranden en te hopen dat het niet te lang zou duren.

Op 21 april 1930 kwamen bij een grote brand 322 gevangenen om het leven en werden er nog eens 230 in het ziekenhuis opgenomen in wat een van de dodelijkste branden was in de geschiedenis van de Noord-Amerikaanse gevangenis. De brand ontstond toen een kaars olieachtige vodden deed ontvlammen op een dak in het zes verdiepingen tellende West Block van de gevangenis, ten oosten van Neil Avenue aan de westelijke rand van de gevangenis. Het werd voor het eerst opgemerkt nadat gevangenen voor de avond in hun cellen waren opgesloten.

Verslagen zeggen dat veel bewakers weigerden cellen te ontgrendelen toen rook het cellenblok binnendrong en de gevangenen in hun cellen lieten, hoewel sommigen wel hulp boden. Sommige gevangenen overmeesterden een bewaker en namen zijn sleutels, die zij gebruikten om andere gevangenen te redden. Er ontstond echter een oproer en brandweerlieden die arriveerden om de brand te bestrijden werden aangevallen met stenen.

Een cordon van penitentiaire bewakers werd opgesteld rond de torenhoge muren van de gevangenis. Andere secties namen uitkijkposten in wachttorens in en tegen die tijd waren 500 soldaten van Fort Hayes, een plaatselijke militaire post, ter plaatse. Machinegeweren werden bij de poorten en op de muren geplaatst. Bajonetten werden bevestigd en de soldaten kregen het bevel te schieten om te doden. Een troep National Guards vulde de geregelde troepen snel aan, en 30 minuten na het begin van de brand was de gevangenis volledig omsingeld.

Directeuren van de gevangenis beweerden later dat drie gevangenen de brand opzettelijk hadden aangestoken als onderdeel van een ontsnappingspoging, waarvan er twee in de maanden erna zelfmoord zouden hebben gepleegd. Historici hebben de waarheidsgetrouwheid van deze bewering betwist, en suggereren dat het een middel was om de aandacht af te leiden van het slechte beheer van de brand.

Het incident was het onderwerp van het verhaal van de toenmalige gevangene Chester Himes “To What Red Hell,” gepubliceerd in Esquire in 1934, en ook van zijn roman Cast the First Stone uit 1952, onverkort heruitgegeven in 1998 als Yesterday Will Make You Cry.

RellenEdit

De gevangenis was de plaats van de “Halloween Riot”, op 31 oktober 1952, waarbij één gevangene omkwam en vier gewond raakten, en van de rellen van augustus 1968, die eindigden met vijf dode gevangenen, vijf gewonde gevangenen en zeven gewonde agenten.