Nana Patekar

Nana Patekar is een Indiase acteur, schrijver, filantroop en filmmaker, voornamelijk werkzaam in de Hindi en Marathi cinema.
Nana Patekar werd geboren als Vishwanath Patekar in Murud-Janjira, Maharashtra, als zoon van Dankar Patekar (een schilder) en zijn vrouw Sangana Patekar. Hij is een alumnus van het Sir J.J. instituut voor toegepaste kunst in Mumbai.
Tijdens zijn studietijd was hij actief in de intercollege dramaturgie. Na zijn afstuderen speelde hij in een aantal Bollywoodfilms met enkele van de meest prominente filmregisseurs van Bollywood. Hij was getrouwd met Neelakanti Patekar, en zij hebben een zoon Malhar Patekar.
Nana Patekar zou een unieke acteerstijl hebben. Hij is beroemd om zijn onbeschaamde stijl van dialogen en zijn manier van spreken weerspiegelt zijn manier van spreken. Het gerucht gaat dat hij al zijn dialogen improviseert en dat hij daar zeer gewaardeerd om wordt.
Hij staat erom bekend dat hij gul geeft aan de armen. Hij is ook een schetstekenaar, een geheim dat de buitenwereld niet kent. Zijn schetsen hebben de politie van Mumbai soms geholpen bij het opsporen van criminelen.
Terwijl hij acteerde in films als Mohre (1987) en Salaam Bombay! (1988), werd hij opgemerkt door de mainstream Bollywood industrie en publiek voor zijn vertolking van de schurk in de film Parinda uit 1989. Hij werd bekroond met de Filmfare Best Supporting Actor Award voor de rol. Hij won ook de Filmfare Best Villain Award in 1992 voor Angaar.
Hij is zeer bekend voor zijn rol in de film Ab Tak Chappan (2005) waarin hij een politieagent speelt wiens belangrijkste taak het is om de straten te ontdoen van onderwereld dons. In 1994 won hij de National Film Award voor Beste Acteur voor zijn optreden in Krantiveer (1994). Hij won ook de Filmfare Award en de Star Screen Awards in de categorie beste acteur.
Patekar heeft geëxperimenteerd met zijn rollen als het gaat om films. Hij heeft af en toe een schurkenrol gespeeld, maar heeft in de meeste van zijn films ook een held gespeeld. Hij speelde een spijbelende, gokkende zoon in Krantiveer (1994), een vrouwenmepper in Agni Sakshi (1996), een doofstomme vader in Khamoshi: The Musical (1996) en een schizofreen in Wajood (1998).
Tijdens zijn carrière werd opgemerkt dat hij de belichaming was van de “angry young man”-rol en dat hij goed geschikt was voor dergelijke rollen en deze zou voortzetten als een voorloper van Amitabh Bachchan en Mithun Chakraborty. Toch was hij ook perfect voor sommige van de schurkachtige rollen die hij heeft gedaan.
Hij werd regisseur met zijn film Prahaar: The Final Attack met Madhuri Dixit in de hoofdrol. Zijn andere films als acteur zijn Hu Tu Tu en Bluff Master. Hij leverde opnieuw een goede prestatie in Apaharan, waarvoor hij zowel de Filmfare Best Villain Award als de Star Screen Award Best Villain ontving.
Patekar heeft ook playback gezongen in de films Yeshwant (1997), Wajood (1998) en Aanch (2003).