Moraal Scepticisme

Moraal Scepticisme is de meta-ethische theorie dat niemand enige morele kennis heeft (of de sterkere bewering dat niemand enige morele kennis kan hebben). Het stelt dat we nooit gerechtvaardigd zijn om te geloven dat, en nooit weten of, morele beweringen waar zijn. Dit is niet hetzelfde als beweren dat alle morele beweringen onwaar zijn, wat het standpunt is van het Moreel Nihilisme of de Foutentheorie. Het is verwant aan, en ontleent zijn algemene redenering aan, de Pyrrhoniaanse of Academische Scepticisme tradities in de Epistemologie.

Sommige commentatoren zouden aanvoeren dat het etiket Moreel Scepticisme posities omvat als Moreel Nihilisme en Niet-Cognitivisme op grond van het feit dat deze theorieën ook twijfels inhouden over de geldigheid van morele beweringen, maar ze worden vaak heel apart beschouwd. Al deze posities zijn echter in het bijzonder gekant tegen elke vorm van Moreel Realisme.

Sommigen zien het als absurd en als een afstand doen van intellectuele verantwoordelijkheid om te stellen dat elke morele theorie weerlegd kan worden door alleen maar aan te tonen dat deze leidt tot Moreel Scepticisme. Sceptici die ontkennen dat we reden hebben om ethische beweringen als “slavernij is moreel verkeerd” (of “terrorisme” of “kindermisbruik”) te geloven of te gehoorzamen, worden gezien als misleid en gevaarlijk, in strijd met het gezond verstand, en waarschijnlijk leidend tot immoraliteit.

De bekendste moraalscepticus was wellicht Friedrich Nietzsche, en recentere voorstanders zijn onder meer de foutentheoreticus J. L. Mackie (1917 – 1981), de wetenschapsfilosoof Michael Ruse (1940 – ) en Richard Joyce (1966 – ).

Verschillende versies van Moreel Scepticisme ontkennen of betwijfelen morele kennis, gerechtvaardigd moreel geloof, morele waarheid, morele feiten of eigenschappen, en redenen om moreel te zijn:

• Pyrrhonisch Moreel Scepticisme stelt zich tevreden met het louter betwijfelen of morele kennis überhaupt mogelijk is.
• Dogmatisch moreel scepticisme beweert dat niemand ooit kan weten of een morele overtuiging waar is, noch gerechtvaardigd kan worden om zulke overtuigingen te hebben.
• Praktisch moreel scepticisme ontkent dat er altijd voldoende reden is voor moreel handelen (in tegenstelling tot de meer dogmatische ontkenning dat er ooit voldoende reden is).