Mop van de week: Als WOI een cafégevecht wasAls WOI een cafégevecht was

EUROPESE geschiedenis kan nogal somber zijn. Maar dit soort dingen fleuren het op (excuses als het bien connu is – het is nieuw voor me).

Duitsland, Oostenrijk en Italië staan samen in het midden van een kroeg als Servië tegen Oostenrijk opbotst en Oostenrijks pint morst. Oostenrijk eist van Servië dat het een compleet nieuw pak koopt omdat er spatten op zijn broekspijp zitten. Duitsland schaart zich achter het standpunt van Oostenrijk. Groot-Brittannië raadt iedereen aan een beetje te kalmeren.

Servië wijst erop dat het zich geen heel pak kan veroorloven, maar biedt aan de reiniging van de broek van Oostenrijk te betalen. Rusland en Servië kijken Oostenrijk aan. Oostenrijk vraagt Servië naar wie het kijkt. Rusland stelt voor dat Oostenrijk zijn kleine broertje met rust laat. Oostenrijk vraagt wiens leger Rusland zal bijstaan om het te dwingen dat te doen. Duitsland doet een beroep op Groot-Brittannië dat Frankrijk heeft gekeken en dat dit voldoende buiten de orde is dat Groot-Brittannië niet moet ingrijpen. Groot-Brittannië antwoordt dat Frankrijk kan kijken naar wie het wil, dat Groot-Brittannië ook naar Duitsland kijkt, en wat gaat Duitsland daaraan doen?

Duitsland zegt tegen Rusland dat het moet ophouden met naar Oostenrijk te kijken, of Duitsland zal Rusland daartoe onbekwaam maken. Groot-Brittannië en Frankrijk vragen Duitsland of het naar België kijkt. Turkije en Duitsland gaan in een hoekje zitten fluisteren.

Als ze terugkomen, maakt Turkije er een show van niemand aan te kijken. Duitsland stroopt zijn mouwen op, kijkt naar Frankrijk, en slaat België. Frankrijk en Groot-Brittannië slaan Duitsland. Oostenrijk slaat Rusland. Duitsland slaat Groot-Brittannië en Frankrijk met de ene hand en Rusland met de andere. Rusland gooit een vuistslag naar Duitsland, maar mist en valt bijna om. Japan roept vanaf de andere kant van de kamer dat het aan de kant van Groot-Brittannië staat, maar blijft daar. Italië verrast iedereen door Oostenrijk een klap te geven. Australië geeft Turkije een klap, en krijgt een klap terug. Er zijn geen wrokgevoelens omdat Groot-Brittannië Oostenrijk Australië dwong het te doen. Frankrijk wordt door een ruit gegooid, maar staat weer op en vecht verder. Rusland wordt door een andere ruit gegooid, wordt bewusteloos geslagen, loopt hersenletsel op en wordt wakker met een compleet andere persoonlijkheid. Italië gooit een vuistslag naar Oostenrijk en mist, maar Oostenrijk valt toch om.

Italië steekt beide vuisten in de lucht en rent al zingend door de kamer. Amerika wacht tot Duitsland op het punt staat om te vallen van de aanhoudende slagen van Groot-Brittannië en Frankrijk, loopt er dan heen en slaat het met een barkruk, en doet dan alsof het de strijd helemaal zelf heeft gewonnen. Inmiddels zijn alle stoelen kapot en is de grote spiegel boven de bar verbrijzeld. Groot-Brittannië, Frankrijk en Amerika zijn het erover eens dat Duitsland de eerste klap uitdeelde en dat het dus allemaal de schuld van Duitsland is. Terwijl Duitsland nog bewusteloos is, doorzoeken ze zijn zakken, stelen zijn portefeuille, en kopen drankjes voor al hun vrienden.

Heeft iemand een gelijkaardige versie gezien voor WO II ? En weet iemand wie de auteur is?

Met dank aan de lezer (Petr Lang) die dit prachtige vervolg stuurde

In 1944, tijdens WO II, vond er een receptie plaats in Rio de Janeiro en de Hongaarse ambassadeur behoorde tot de genodigden. De ambassadeur, die het ceremoniële uniform droeg, kwam de zaal binnen en bracht een Hitlergroet. De gastheer van de receptie, een invloedrijke bankier, merkte de ambassadeur op en benaderde hem.

“Excellentie, u groette met Heil Hitler. Ik veronderstel dat de mensen van uw land tot het Noordse ras behoren?”
De ambassadeur antwoordde: “Nee, wij zijn van Mongoolse afkomst.”
De bankier was nieuwsgierig en vervolgde. “Ik begrijp het, dus uw land moet in Azië liggen?”
“Nee, Hongarije maakt deel uit van Midden-Europa.”
“Ik weet dat er een oorlog gaande is in Midden-Europa. Is Hongarije daarbij betrokken?”
“Ja, inderdaad. Wij vechten tegen de Sovjet-Unie.”
“En hebben jullie territoriale aanspraken op de Sovjet-Unie?”
“Nee, wij hebben geen territoriale aanspraken op de Sovjets. Maar wel tegen Roemenië en Slowakije.”
“Dus Roemenië en Slowakije moeten dan jullie vijanden zijn?”
“Nee, het zijn onze bondgenoten.”
De bankier raakte enigszins in verwarring door de antwoorden van de ambassadeur, maar zag uiteindelijk een koninklijk insigne op diens uniform en vroeg verder: “Ik neem aan dat Hongarije een koninkrijk is. Hoe gaat het met uw koning?”
“Wij hebben geen koning. We worden geregeerd door een Admiraal.”
“Een admiraal? Dan moet Hongarije wel toegang tot de zee hebben.”
“Nee. Wij zijn een ingesloten land.”
De bankier werd nog verbaasder. “Hoe dan ook, hoe gaat het met uw Admiraal?
“Hij is gevangen genomen door de Duitsers.”
“Zijn zij ook jullie vijanden?”
“Nee, de Duitsers zijn onze grootste bondgenoten en vrienden.”
De bankier was helemaal de weg kwijt. “Verdomme! Ik begrijp het echt niet. Jullie wonen in het door land ingesloten koninkrijk in het hart van Europa, dat geregeerd wordt door een admiraal, die door zijn grootste vrienden gevangen is genomen. Je vecht tegen een land, waar je geen hectare land van wilt hebben. Aan de andere kant heb je territoriale aanspraken op je bondgenoten. Wat een bizarre situatie is dat!” “Meneer, dat is een nieuwe Europese orde.”|