Milieukwesties in China
On oktober 30, 2021 by adminAlgemeen overzicht van het milieubeleidEdit
In 2012 heeft het Center for American Progress het milieubeleid van China beschreven als vergelijkbaar met dat van de Verenigde Staten van voor 1970. Dat wil zeggen, de centrale overheid vaardigt vrij strenge regels uit, maar het feitelijke toezicht en de handhaving worden grotendeels uitgevoerd door lokale overheden die meer geïnteresseerd zijn in economische groei. Bovendien wordt het milieuwerk van niet-gouvernementele krachten, zoals advocaten, journalisten en niet-gouvernementele organisaties, ernstig belemmerd door het restrictieve gedrag van China’s ondemocratische regime.
Sinds 2002 is het aantal klachten bij de milieu-autoriteiten elk jaar met 30 procent gestegen, tot 600.000 in 2004; ondertussen is, volgens een artikel van de directeur van het Instituut voor Publieke en Milieu-aangelegenheden Ma Jun in 2007, het aantal massaprotesten veroorzaakt door milieukwesties sinds die tijd elk jaar met 29 procent gegroeid. De groeiende aandacht voor milieukwesties heeft ertoe geleid dat de Chinese regering meer aandacht is gaan besteden aan milieukwesties en het creëren van duurzame groei. Wen Jiabao, de premier van de Volksrepubliek China, verwees in zijn jaarlijkse toespraak in 2007 bijvoorbeeld 48 keer naar “milieu”, “vervuiling” en “milieubescherming”, en vervolgens werden strengere milieuregels ingevoerd. Een deel van de subsidies voor vervuilende industrieën werd geschrapt, terwijl sommige vervuilende industrieën werden gesloten. Hoewel schone energietechnologie werd bevorderd, werden veel milieudoelstellingen niet gehaald.
Na de toespraak van 2007 kregen vervuilende industrieën nog steeds goedkope toegang tot land, water, elektriciteit, olie en bankleningen, terwijl marktgerichte maatregelen, zoals toeslagen op brandstof en kolen, niet door de regering werden overwogen, ondanks hun bewezen succes in andere landen. De grote invloed van corruptie was ook een belemmering voor effectieve handhaving, aangezien plaatselijke autoriteiten bevelen negeerden en de effectiviteit van centrale besluiten belemmerden. Als reactie op een problematische milieusituatie voerde president Hu Jintao het “Groene G.D.P.-project” uit, waarbij het bruto binnenlands product van China werd aangepast om negatieve milieueffecten te compenseren; het programma verloor echter in het voorjaar van 2007 officiële invloed vanwege de confronterende aard van de gegevens. De hoofdonderzoeker van het project beweerde dat provinciale leiders het programma beëindigden: “Ambtenaren houden er niet van om in de rij te worden gezet en te horen te krijgen hoe ze niet voldoen aan de doelstellingen van het leiderschap … Ze vonden het moeilijk om dit te accepteren.”
China heeft het doel van het bereiken van Ecologische beschaving in zijn grondwet opgenomen, maar er zijn enkele zorgen over de uitvoering.
In 2014 wijzigde China zijn beschermingswetten om vervuiling te helpen bestrijden en milieuschade in het land terug te draaien.
In 2019 lanceerde het de Belt and Road Initiative International Green Development Coalition.
In september 2020 kondigde de secretaris-generaal van de Chinese Communistische Partij Xi Jinping aan dat China “zijn klimaatdoelstelling voor 2030 (NDC) zal versterken, de emissies vóór 2030 zal laten pieken en zal streven naar koolstofneutraliteit vóór 2060”. Volgens Climate Action Tracker zal dit, als het wordt bereikt, de verwachte stijging van de wereldwijde temperatuur met 0,2 tot 0,3 graden verlagen – “de grootste afzonderlijke verlaging die ooit door de Climate Action Tracker is geraamd”. De aankondiging werd gedaan in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Xi Jinping noemde het verband tussen de coronapandemie en de vernietiging van de natuur als een van de redenen voor het besluit en zei: “De mensheid kan het zich niet langer veroorloven de herhaalde waarschuwingen van de natuur te negeren.” Op 27 september 2020 presenteerden China’s klimaatwetenschappers een gedetailleerd plan hoe de doelstelling te bereiken.
HerbebossingEdit
Volgens de website van de Chinese regering heeft de centrale regering tussen 1998 en 2001 meer dan 40 miljard yuan geïnvesteerd in de bescherming van vegetatie, landbouwsubsidies en de omzetting van landbouwgrond in bos. Tussen 1999 en 2002 heeft China 7,7 miljoen hectare landbouwgrond in bos omgezet.
33,8 miljoen hectare (338.000 km2) bos was in China aangeplant in de jaren 2013 – 2018. De Chinese regering heeft toegezegd de bosbedekking van het land te verhogen van 21,7% tot 23% in de jaren 2016 – 2020 en tot 26% tegen het jaar 2035. Volgens het plan van de regering zou tegen 2050 30% van het Chinese grondgebied door bossen bedekt moeten zijn. Volgens het Xinhua News Agency van de regering heeft een derde van de bevolking van China in de eerste helft van 2020 deelgenomen aan het planten van bomen. Er werden 1,69 miljard bomen geplant, waardoor het bosareaal met 4,43 miljoen hectare toenam.
Ou Hongyi de enige klimaatspits van China creëerde een initiatief met de naam “Plant for survival”. In 2 – 3 maanden werden meer dan 300 bomen geplant.
Het stoppen van erosie en woestijnvormingEdit
In 1994 startte China het Loess Plateau Watershed Rehabilitation Project.
In 2001 startte China een “Groene Muur van China” project. Het is een project om een “groene gordel” van 4.500 km (2.800 mijl) te creëren om de oprukkende woestijn tegen te houden. De eerste fase van het project, het herstel van 36.000 km2 bos, zal in 2010 voltooid zijn; de kosten worden geraamd op 8 miljard dollar. De Chinese regering gelooft dat zij tegen 2050 het grootste deel van de woestijngrond opnieuw bebost kan maken. Het project is wellicht het grootste ecologische project in de geschiedenis. Het is ook om verschillende redenen bekritiseerd, bijvoorbeeld omdat andere methoden effectiever zouden zijn.
De klimaatverandering stoppenEdit
2-uitstoot in China en de rest van de wereld de productie van de Verenigde Staten en Europa overschaduwd.
Het standpunt van de Chinese regering over klimaatverandering is omstreden. China is momenteel ’s werelds grootste uitstoter van kooldioxide, hoewel niet de cumulatief grootste. China heeft het Protocol van Kyoto geratificeerd, maar was als niet in bijlage I opgenomen land niet verplicht de uitstoot van broeikasgassen te beperken volgens de voorwaarden van de overeenkomst.
In september 2020 kondigde de secretaris-generaal van de Chinese Communistische Partij Xi Jinping aan dat China “zijn klimaatdoelstelling voor 2030 (NDC) zal versterken, de uitstoot vóór 2030 zal laten pieken en ernaar zal streven vóór 2060 koolstofneutraliteit te bereiken”. Volgens Climate Action Tracker zal dit, als het wordt bereikt, de verwachte stijging van de wereldwijde temperatuur met 0,2 tot 0,3 graden verlagen – “de grootste afzonderlijke verlaging die ooit door de Climate Action Tracker is geraamd”. De aankondiging werd gedaan in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Xi Jinping noemde het verband tussen de coronapandemie en de vernietiging van de natuur als een van de redenen voor het besluit en zei: “De mensheid kan het zich niet langer veroorloven de herhaalde waarschuwingen van de natuur te negeren.”
Op 27 september 2020 presenteerden China’s klimaatwetenschappers een gedetailleerd plan hoe de doelstelling, beschreven als “De meest ambitieuze klimaatdoelstelling die de wereld ooit heeft gezien”, kan worden bereikt. Volgens het plan zal de uitstoot van broeikasgassen tussen 2025 en 2030 beginnen te dalen, terwijl het totale energieverbruik dat in 2035 zal doen. Tegen 2050 zal China geen elektriciteit meer produceren met steenkool. Tegen 2025 zal 20% van de energie worden geproduceerd zonder fossiele brandstoffen. Tegen 2060 zullen de emissies dalen tot 200 miljoen en deze emissies zullen worden gemitigeerd met Koolstofafvang en -opslag, Koolstofvastlegging, Bio-energie.
Energie-efficiëntieEdit
Volgens een artikel uit 2007 is de energie-efficiëntie in de periode 1980-2000 sterk verbeterd. In 1997 werden echter, uit vrees voor een recessie, belastingprikkels en overheidsfinanciering ingevoerd voor een snelle industrialisering. Dit kan hebben bijgedragen tot de snelle ontwikkeling van een zeer energie-inefficiënte zware industrie. Chinese staalfabrieken verbruikten een vijfde meer energie per ton dan het internationale gemiddelde. Cement had 45 procent meer energie nodig, en ethyleen 70 procent meer dan het gemiddelde. Chinese gebouwen hadden zelden thermische isolatie en verbruikten tweemaal zoveel energie voor verwarming en koeling als gebouwen in Europa en de Verenigde Staten in een vergelijkbaar klimaat. 95 procent van de nieuwe gebouwen voldeed niet aan China’s eigen regelgeving inzake energie-efficiëntie.
In een rapport uit 2011 van een project dat werd gefaciliteerd door het World Resources Institute werd gesteld dat in het 11e vijfjarenplan (2005-2010), in reactie op de verslechterende energie-intensiteit in de periode 2002-2005, een verbetering van de energie-intensiteit met 20 procent als doel werd gesteld. Volgens het rapport is dit doel waarschijnlijk bereikt of bijna bereikt. In het volgende vijfjarenplan wordt gestreefd naar een verbetering van de energie-intensiteit met 16%.
DierenwelzijnEdit
China heeft momenteel geen wetten op het gebied van dierenwelzijn.
In 2006 introduceerde Zhou Ping van het Nationale Volkscongres de eerste landelijke dierenbeschermingswet in China, maar die kwam niet verder. In september 2009 werd de eerste uitgebreide dierenbeschermingswet van de Volksrepubliek China ingevoerd, maar het heeft geen vooruitgang geboekt.
In 2016 heeft de Chinese regering een plan aangenomen om de vleesconsumptie van China met 50% te verminderen, voor het bereiken van een duurzamer en gezonder voedselsysteem.
Het verminderen van plasticvervuilingEdit
In 2017 verbood China de invoer van de meeste soorten plastic. In 2019 kondigde het een verbod op plastic voor eenmalig gebruik aan, maar het moet geleidelijk in werking treden, door middel van 6 jaar. China’s regering probeert het te vervangen door biologisch afbreekbaar plastic, maar dat kan alleen onder bepaalde voorwaarden werken. Navulbare containers kunnen het probleem beter oplossen.
In september 2020 zei het ministerie van Handel dat plastic tassen voor eenmalig gebruik en bestek voor eenmalig gebruik tegen het eind van het jaar verboden zullen zijn in grote steden. Plastic rietjes voor eenmalig gebruik zullen in het hele land worden verboden.
GemeenschapsactivismeEdit
De protesten begonnen in de zuidelijke stad Yinggehai in april 2012 na de aankondiging van een project voor een elektriciteitscentrale die in de kleine stad zou worden gebouwd. De demonstranten slaagden er aanvankelijk in om het project, ter waarde van 3,9 miljard renminbi (387 miljoen pond), te stoppen omdat een andere stad werd geselecteerd voor de locatie van de centrale; de bewoners in de tweede locatie verzetten zich echter ook en de autoriteiten keerden terug naar Yinggehai. Een tweede ronde van protesten vond plaats in oktober 2012 en de politie ging agressief om met ongeveer 1.000 demonstranten bij deze gelegenheid, wat leidde tot 50 arrestaties en bijna 100 gewonden (volgens rapporten van het Information Centre for Human Rights and Democracy, een in Hongkong gevestigde rechtengroepering).
In reactie op een afvalpijpleiding voor een papierfabriek in de stad Qidong, protesteerden enkele duizenden demonstranten in juli 2012. Volgens het persbureau Xinhua werden 16 demonstranten uit Qidong begin 2013 veroordeeld tot 12 tot 18 maanden gevangenisstraf; 13 kregen echter gratie omdat ze hadden bekend en berouw hadden getoond.
Schoolstakingen voor het klimaat zijn in China verboden. Deze stakingen in China kennen slechts één deelnemer: Ou Hongyi. Zij kreeg van de autoriteiten te horen dat ze moest stoppen met haar activisme of dat ze niet meer mocht leren. Zij werd in september 2020 op Nanjing Road gearresteerd voor haar deelname aan de Global Climate Strike na 3 uur zwijgend protest en uren later weer vrijgelaten. Volgens Andreas Fulda, universitair hoofddocent aan de school voor politiek en internationale betrekkingen van de Universiteit van Nottingham, is het na het aan de macht komen van Xi Jinping moeilijker geworden voor milieuorganisaties om te opereren.
Geef een antwoord