Mijn top 5 aller tijden van Michael Crichton-boeken

Er bestaat weinig twijfel over dat Michael Crichton een absolute meester was op het gebied van sciencefiction en medische thrillers.

In een literaire carrière van meer dan vier decennia heeft de bestsellerauteur wereldwijd meer dan 200 miljoen exemplaren van zijn romans verkocht, en dan hebben we het nog niet eens over zijn succes als scenarioschrijver, regisseur en producent van films en televisie.

Van het langstlopende primetime medische drama in de Amerikaanse geschiedenis (ER) tot de film die de inspiratie vormde voor HBO’s nieuwe hitserie Westworld, Michael Crichton had de hand in enkele van de beste sciencefiction van het einde van de 20e eeuw, zowel op als naast de pagina.

Maar we zijn hier niet om te praten over Crichton de regisseur en scenarioschrijver-we zijn hier om te praten over de romanschrijver van hedendaagse sciencefiction thrillers die zijn naam hebben geplaatst bij de beste sciencefiction auteurs aller tijden.

Het is moeilijk om favorieten te kiezen, maar de meeste lijsten vereisen het. Hier zijn mijn top 5 aanbevolen Michael Crichton boeken die je gewoon niet mag missen.

Jurassic Park

Wanneer een bestseller de sprong naar de film maakt, beweert elke toegewijde bibliofiel dat het boek beter was. En in veel gevallen hebben ze gelijk. Michael Crichtons waarschuwende verhaal over genetische manipulatie die verkeerd afliep, was op papier een veel griezeliger verhaal dan op het witte doek.

Neem bijvoorbeeld de belangrijkste antagonist van het boek, John Hammond. In het boek is de eigenaar van Jurassic Park en oprichter van moedermaatschappij InGen een nogal weerzinwekkende eigenaar; zijn enige interesse ligt in het maken van winst, terwijl hij weinig geeft om zijn medemens-of vrouwen, of zijn eigen kleinkinderen voor die kwestie.

In de film, echter, is Hammond vriendelijk, joviaal, en de grootvader elke dinosaurus gekke kleinkind zou graag willen bezoeken tijdens de zomer. En hij wordt gespeeld door Sir Richard Attenborough … hoe kon je die vent niet aardig vinden? Hij was Kris Kringle, in godsnaam.

Andere opmerkelijke verschillen zijn een handvol opwindende scènes in het boek die waarschijnlijk uit de eerste film zijn weggelaten, maar wel in de filmische vervolgen zijn opgenomen. Deze omvatten de beroemde T. rex waterval scène, een reis door de pterodactyl volière, en een handvol karakter sterfgevallen die niet overgebracht naar de film. (Mijn favoriete personage, Muldoon, blijft leven in het boek, maar de grootste slechterik op Isla Nublar sterft op het scherm? Wat een onzin, Spielberg.

Sphere

Ik betwijfel of Crichtons werk ooit is vergeleken met dat van M. Night Shamalan, maar als het op een spannend einde aankomt, stelt Sphere niet teleur.

Deze begint met alle juiste ingrediënten voor een spannend sci-fi verhaal over oceanen. Een team van wetenschappers wordt opgeroepen om het wrak van een onbekend ruimteschip te onderzoeken dat door de Amerikaanse marine op de bodem van de Stille Oceaan is ontdekt. Klinkt als een onderwater versie van Roswell, New Mexico, totdat het team zich realiseert dat het ruimteschip niets te maken heeft met kleine groene mannetjes en weerballonnen.

Dit is waar het verhaal echt interessant wordt. Niet alleen wordt vastgesteld dat het ruimteschip ergens in de toekomst in de VS is gemaakt, ook wordt onthuld dat het ruimteschip in contact stond met een onbekende buitenaardse entiteit – een feit dat zou kunnen wijzen op een triest lot voor het betrokken onderzoeksteam.

Ik wil om voor de hand liggende redenen niet te veel weggeven. Maar als het op het einde aankomt – met name hoe de wetenschappers levend naar de oppervlakte zullen terugkeren – zul je het niet zien aankomen. En dat maakt het een uitstekende thriller die het waard is om tot de laatste pagina te volgen.

Geloof me op mijn woord: Deze is alleen al de moeite waard voor de twist.

Congo

Een ander Crichton-boek dat een kaskraker werd, Congo is een snel verhaal waarin oerinstinct het opneemt tegen moderne wapens in een strijd om de waardevolste diamanten die de mens – en de aap – kent.

Lezers worden meteen ondergedompeld in een mysterieuze verhaallijn rond een mislukte expeditie naar de Virunga-regio van Congo. Een team op zoek naar een zeldzame tech-industrie verstoren diamant wordt aangevallen en gedood door een onbekend ras van grijsharige gorilla’s die duizenden jaren geleden werden gefokt om de Verloren Stad van Zinj te beschermen.

Vanaf daar, de actie stopt niet. De mislukking van de eerste missie leidt ertoe dat versterkingen terugkeren naar Congo, met concurrenten van tech-bedrijven die hun eigen teams sturen in een race om de meest waardevolle diamanten ter wereld.

Wat ze vinden zodra ze de Verloren Stad van Zinj bereiken, zal zeker sci-fi fans versteld doen staan, vooral degenen die zouden genieten van een verhaal dat onderzoekt hoe intelligent leven in het dierenrijk de mens een run voor zijn geld zou kunnen geven.

The Andromeda Strain

Dit is een goed voorbeeld van hoe ver Crichtons verhalen zijn tijd vooruit waren. Het boek, gepubliceerd in 1969, volgt een team wetenschappers die een neergestorte satelliet in Arizona onderzoeken die een paar microscopische lifters uit de ruimte heeft meegebracht.

Met andere woorden, de ruimteplaag bezoekt het zuidwesten en wetenschappers werken koortsachtig om te voorkomen dat het een epidemie wordt die een einde maakt aan de beschaving, zoals de wereld nog nooit heeft gezien.

The Andromeda Strain laat Crichtons medische en wetenschappelijke expertise goed tot zijn recht komen. Van genetische mutaties die het mysterieuze ruimte insect een stap voor houden op het team, tot mensen die zijn blootgesteld aan het insect maar wonderbaarlijk genoeg niet zijn aangetast, Crichton leidt lezers door verschillende scenario’s die meer dan plausibel zijn en ondersteund door echte wetenschap – iets dat dit verhaal nog griezeliger maakt.

Ik wil niet te veel verklappen, maar als je een fan bent van medische sci-fi thrillers, dan is dit een must-read.

The Terminal Man

Deze staat vrij laag op de meeste lijsten met het beste werk van Crichton, maar dit is mijn lijst, dus ik maak er een zaak van.

Het verhaal volgt een gewelddadige epileptische patiënt die het onderwerp is van een experimentele procedure die zijn aandoening kan genezen. De procedure bestaat uit het implanteren van elektroden in de geest van de patiënt, Harry Benson, in de hoop dat elektrische schokken in verschillende delen van zijn hersenen zijn gewelddadige uitbarstingen tijdens epileptische episodes kunnen neutraliseren.

Wat de lezer emotioneel in het verhaal investeert, is het feit dat Benson zich deze gewelddadige episodes niet kan herinneren. Integendeel, hij is ontzet als zijn aanvallen ophouden en hij te horen krijgt wat hij heeft gedaan. Dit zorgt ervoor dat (de meeste) lezers met de man meevoelen, en roept ook een vraag op die tot nadenken stemt: Als jij een geestesziekte had, hoe ver zou je gaan om die te genezen?

Een handvol dokters is ook betrokken bij de procedure, en hun verschillende standpunten geven Crichton het platform dat nodig is om te onderzoeken of het controleren van de geest – ongeacht de intentie – moreel verantwoord is, of een stap te ver (denk aan Mary Shelley’s Frankenstein). Ik heb altijd van science fiction gehouden die de ethiek achter nieuwe technologie en haar toepassingen in twijfel trekt, en in dat opzicht stelt The Terminal Man niet teleur.