Mijn Kerstwonder: El Al (787-9) in Economy Van New York naar Tel Aviv

Zoals The Points Guy zelf graag zegt, is eerste kerstdag de beste dag om te reizen: goedkopere tickets, kortere rijen, minder mensenmassa’s. Met deze conventionele wijsheid in het achterhoofd, boekte ik een reis naar Israël, met vertrek op eerste kerstdag – gewoon een andere dag voor een joodse meid als ik. Het bleek echter dat een heleboel andere mensen hetzelfde idee hadden, dus mijn droom van een stressvrije luchthavenervaring werd al snel in de prullenbak gegooid. Oh, en het ticket was ook niet goedkoop.

Het was niet allemaal slecht nieuws, dat wel. Ik ben niet echt een # AvGeek, maar genoeg op kantoor zijn dat wel, dus ze hadden me opgewonden voor wat mijn allereerste TPG-vluchtrecensie zou zijn – El Al’s 787 (in economy) op een nachtvlucht van New York naar Tel Aviv.

Booking

Hoewel er af en toe aanbiedingen zijn, zijn vluchten naar Israël zelden beschikbaar op het sub-$ 400-niveau zoals je regelmatig zult vinden voor een retourticket naar Europa. boeken slechts een paar dagen voor vertrek, betaalden we een totaal van $1,690 voor mijn round-trip vlucht met The Platinum Card ® van American Express om te verdienen 5x punten op de aankoop. In dit geval verdienden we in totaal 8.450 punten, die volgens de huidige waarderingen van TPG ongeveer $ 161 waard zijn.

Het is mogelijk om punten in te wisselen voor El Al-vluchten, maar het Matmid-programma van de luchtvaartmaatschappij is enigszins gecompliceerd. American Express is een overdracht partner, maar de verhouding is niet geweldig – 1.000 Membership Rewards punten levert slechts 20 Matmid punten, en een retourtje economy vlucht tussen New York en Tel Aviv vereist 1.400 Matmid punten in het laagseizoen, dat is wanneer ik op reis was. Dit betekende dat een round-trip ticket in coach zou kosten 70.000 Membership Rewards punten. Gezien de prijs van het ticket, dit zou kunnen zijn geweest een goed gebruik van MR punten, maar we wilden om ze te sparen voor een meer waardevolle premie verlossing, dus we betaalden contant in plaats daarvan.

Ground Experience

Terwijl een groot deel van de stad met hun familie kerst aan het vieren was, was ik op het laatste moment druk bezig met inpakken voor mijn reis. Eindelijk was ik JFK-gebonden, met nog twee en een half uur te gaan voor vertrek, in de verwachting om te genieten in de Wingtips Lounge en genieten van de selectie van Brooklyn bieren. Maar nee, nee, nee, de menigte was in volle kracht bij de El Al balie – duidelijk, er zou niet veel tijd zijn voor luxueus genieten.

Ik vergat over de veiligheidsvragen (het is een standaard praktijk, maar het was een tijdje geleden dat ik met de luchtvaartmaatschappij had gevlogen) die betrokken zijn bij El Al vluchten naar Israël – een andere horde op de luchthaven die cruciale bierdrinktijd in beslag nam. Maar, toen ze me vroegen naar de naam van mijn rabbi, mijn Hebreeuwse naam (ik weet het niet meer) en wat ik op de laatste Hoge Feestdagen gedaan had, wisten ze niet dat ik graag een praatje maak, en ik was meer dan blij om de stewardessen te vertellen over mijn verhalen over toen ik in 2001 in Israël woonde. Toen ze doorhadden dat ze een “prater” in handen hadden, duwden ze me vrij snel mee om mijn ene stuk bagage af te geven.

Toen ik bij de incheckbalie aankwam, informeerde ik of ik mijn middelste stoel kon veranderen, wat niet mogelijk was, zo werd me verteld, want we hadden een volle vlucht. Triest. Ook triest: ik heb geen Global Entry of TSA PreCheck. Deze extraatjes zijn alleen handig als je Amerikaans staatsburger bent (of staatsburger van een select aantal andere landen) of houder van een Green Card, dus als Australische die haar Hebreeuwse naam niet kan onthouden, had ik pech. Ik begaf me naar de veiligheidslijn, en merkte dat die niet al te lang was. Ik was er in minder dan 10 minuten doorheen (plus of min 15 minuten).

Ik ging opgewonden naar de Wingtips Lounge. Dit zou mijn eerste lounge-ervaring worden als nieuw lid van Priority Pass. Maar geen kerstwonderen voor de kleine, oude ik. De lounge was vol, en ik moest een uur wachten om binnen te komen. Geen Coney Island-bier is een uur wachten niet waard, punt uit.

Dat was nogal teleurstellend, net als mijn smakeloze Pho in Five Boroughs Market waarop ik mezelf als kerstmaal heb “getrakteerd”.

Ik was vijf minuten voor de geplande inschepingstijd bij de gate, maar de opgewonden El Al 787-9 Dreamliner (in de retrokleuren van de luchtvaartmaatschappij!) kon blijkbaar niet wachten om aan boord te gaan, dus het boarden was al aan de gang. We verlieten de gate vier minuten voor de geplande tijd, maar zaten op de taxibaan, dus uiteindelijk was het een vertraging van 20 minuten.

Cabine en stoel

De Dreamliner, die 222 zitplaatsen had in economy in een 3-3-3 opstelling, was in goede staat en voelde erg nieuw aan. Het werd nieuw geleverd aan El Al in juli 2018, waardoor het slechts ongeveer vijf maanden oud was toen ik erop vloog. El Al bracht zijn Dreamliner eerst naar Newark (EWR), waardoor de route JFK-TLV werd verlaten met veel oudere Boeing 777’s en 747-400’s. In juli nam de Dreamliner echter het vroegere vertrek van JFK (LY 2) over, terwijl op de latere vlucht (LY 8) nog steeds de 747 te zien is.

De stoelen waren bekleed met een aantrekkelijke blauwe stof met contrasterende details – het zijn de kleine dingen in coach die ervoor zorgen dat het niet zo … coach-achtig aanvoelt…

Elke stoel was voorzien van een groot en modern IFE-scherm, evenals stopcontacten en USB-poorten – noodzakelijke (en gewaardeerde) voorzieningen voor langeafstandsreizen deze dagen.

Elke stoel was ongeveer 17 inch breed, had een rugleuning van 5 inch en een verticale hoek van 31 inch. Voor mij (zo klein, zo sierlijk) was de beenruimte voldoende, maar voor mensen met lange lengtes kan het een beetje krap zijn.

Verstelbare hoofdsteunen maakten het een beetje gemakkelijker om comfortabel te zitten – de zijkanten waren beweegbaar, maar deze hielden zeker niet tegen dat mijn hoofd weggleed en overal heen gleed.

Mijn 15-inch laptop paste niet helemaal op het dienbladtafeltje met het scherm omhoog en de persoon voor me in ligstand.

Er waren vier toiletten in de economy cabine, en er lag na twee uur wc-papier over de vloer. Heerlijk.

Aangezien het mijn eerste keer was in een Dreamliner, genoot ik ervan om de ramen zachtjes van zwart naar paars te zien verkleuren terwijl we over de oceaan vlogen, in plaats van de gebruikelijke lichtflitsen van mensen die de rolgordijnen omhoog en omlaag trokken. Het is nog maar de vraag of de sfeerverlichting mijn jetlag heeft beïnvloed.

Appariteiten en IFE

Wanneer je tijdens een nachtelijke vlucht in de bus zit, weet je dat je niet geweldig zult slapen, dus het beste waar je op kunt hopen zijn genoeg films en tv-programma’s om je te vermaken terwijl je de tijd doorbrengt. El Al heeft hier zeker geleverd – hoogtepunten waren de 12-inch schermen, handige stopcontacten en USB-poorten, de brede selectie van films (143 van hen) en – jackpot! – gratis hoofdtelefoons (het zijn de kleine dingen in het leven wanneer je 10 uur lang in een middenstoel zit).

Mijn Israëlische stoelgenoot was vooral onder de indruk van de selectie arthouse en cultklassieke Israëlische films (ik heb dan wel schuldbewust een rom-com van Jennifer Garner gekozen, maar ik vond het fijn om te weten dat ik kon kiezen uit een selectie films die de Criterion Collection te schande zou maken).

Oh, en wat is dit? Gratis Wi-Fi? Graag zelfs! Het ging ook vrij snel – ik heb nog wat werk kunnen doen voordat ik ging slapen.

Food and Beverage

De maaltijdservice begon met gratis hapjes en drankjes. Ik at droge mini-bagels en nam een vrij klein glas Barkan shiraz, die niet slecht was voor koosjere wijn, maar het was eerste kerstdag – top een dame op! (Ik kreeg geen extra aangeboden.)

Het diner kwam snel, en zoals op de meeste El Al-vluchten waren er meer speciale maaltijden dan normale maaltijden, dus degenen onder ons die vergaten onze speciale bestellingen door te geven, kregen kip- of rundergehaktballetjes aangeboden. Ik gluurde jaloers naar de vegetarische dal van mijn stoelgenoot, maar, geen leugen, het niet-veg-eten was niet al te slecht.

Disclaimer: ik ben iemand die altijd mijn eigen eten in vliegtuigen inpakt, niet omdat ik op een streng dieet ben (moet dat toevoegen aan mijn Nieuwjaarsresolutie, maar ik dwaal af) maar omdat ik Haat (met een hoofdletter H) vliegtuigvoedsel. Toegegeven, ik heb alleen economy gevlogen, dus misschien weten al die premium-class mensen iets wat ik niet weet, maar economy food is niet iets wat ik nodig heb in mijn leven.

Met dat gezegd hebbende, genoot ik mild van mijn semi-zachte pita met een gezonde ramekin hummus (beter dan Sabra, maar geen Abu Hasan), en de couscous en rundergehaktballetjes waren helemaal niet verschrikkelijk – in feite, ze waren best goed! De kleine groene salade was zoals te verwachten, en de chocoladetaart was mild vochtig.

Met nog een uur en 40 minuten te gaan tijdens de vlucht, kregen we een gratis ontbijt voor een Israëlische koning: twee blintzes met fruitcompote met mozzarella en tomaten, vers fruit, een bagel met roomkaas en yoghurt en granola en een zeer sterke koffie. (Ik had deze vrijgevigheid kunnen gebruiken voor de wijn die ik de avond ervoor had ingeschonken.)

Ik inhaleerde de blintz ondanks mijn zachtmoedige protesten tegen mijn stoelgenoot dat “ik onmogelijk iets kon eten op dit moment.” Had deze El Al vlucht me veranderd in een vliegtuig-eten eter? Er bestaan toch wonderen met Kerstmis!

Service

De stewardessen waren vriendelijk genoeg, in de weinige interactie die ik met hen had. Niets over de service echt stak uit voor mij, maar ik heb gevraagd of ze konden bijvullen mijn fles water, en ze beleefd verplicht – voor mij is dat een teken van een vriendelijke FA, vooral in coach. Dan weer, ik heb nog nooit voorin gevlogen op een langeafstandsvlucht, dus mijn verwachtingen zijn vrij laag.

Overall Impression

Het was een lange vlucht, ik was in economy in een middenstoel, en aan het begin van mijn reis, dingen waren niet op zoek geweldig voor mij. Maar El Al’s 787-9 bood alles wat ik kon wensen in een vlucht onder die omstandigheden: on-time aankomst (we maakten tijd in de lucht ondanks de 20 minuten vertraging op JFK), gratis Wi-Fi, eetbaar en durf ik zeggen enigszins smakelijke gratis eten, TV-schermen groter dan mijn duimnagel, en stroom en USB-poorten. Ik ben een eenvoudige vrouw met eenvoudige behoeften, en deze vlucht overtrof mijn verwachtingen – ik zal niet aarzelen om te vliegen El Al’s Dreamliners again.

Vraag nu aan

Editorial Disclaimer: De hier geuite meningen zijn die van de auteur alleen, niet die van een bank, creditcardmaatschappij, luchtvaartmaatschappijen of hotelketen, en zijn niet beoordeeld, goedgekeurd of anderszins onderschreven door een van deze entiteiten.

Disclaimer: De reacties hieronder zijn niet verstrekt of in opdracht van de adverteerder van de bank. De reacties zijn niet beoordeeld, goedgekeurd of anderszins onderschreven door de adverteerder van de bank. Het is niet de verantwoordelijkheid van de bank adverteerder om ervoor te zorgen dat alle berichten en / of vragen worden beantwoord.