Middeleeuwse Scandinavische architectuur

PlattelandEdit

Deze gebouwen werden gebouwd van hout, meestal logs vergelijkbaar met “Lincoln Logs” of log – cabine stijl. De daken waren bedekt met aarde om de warmte binnen het huis te houden, en gras werd geplant in de aarde op het dak om te voorkomen dat het weg erodeert. Deze gebouwen werden gebruikt voor het bewerken van de ruwe steile fjorden. De gebouwen voor boerderijen werden in twee delen gesplitst, Innhus en Uthus. Het Innhus was voor voedselopslag, slapen en wonen. De Uthus waren de gebouwen voor dieren, werktuigen en veevoer (dierlijk voedsel), met andere woorden, de Uthus waren de schuren en silo’s.

Viking longhouseEdit

In het hele Noorse land woonden de mensen in longhouses (langhús), die gewoonlijk 5 tot 7 meter breed waren en overal tussen de 15 en 75 meter lang, afhankelijk van de rijkdom en de sociale positie van de eigenaar. In een groot deel van het Noorse gebied werden de langhuizen gebouwd rond houten geraamtes op eenvoudige stenen voetstukken. De muren waren opgetrokken uit planken, boomstammen of latten en pannen.

IJslandse turfhuizenEdit

Het gewone IJslandse turfhuis had een grote fundering van platte stenen; hierop werd een houten geraamte gebouwd dat de last van de turf kon dragen. De graszoden werden dan rond het frame gelegd in blokken, vaak met een tweede laag, of in de meer modieuze visgraatstijl. Het enige hout aan de buitenkant was de deuropening, die vaak decoratief was; de deuropening leidde naar de hal, die gewoonlijk een groot vuur had. Een ander interessant aspect van het IJslandse turfhuis was de invoering van aangebouwde toiletten, die gemeenschappelijk waren, en de handeling om naar het aangebouwde toilet te gaan werd vaak in grote groepen gedaan. De vloer van een turfhuis kon bedekt worden met hout, steen of aarde, afhankelijk van het doel van het gebouw. Ze hadden ook een haard die in het midden van het huis stond en het hele huis verwarmde en verlichtte

OsloEdit

Tot 1624 was Oslo als elke andere Noorse stad (veel houten gebouwen bij elkaar die voor verschillende doeleinden werden gebruikt), maar in 1624 brandde een brand heel Oslo af. Vanwege de branden verplaatste koning Christian IV Oslo naar het westen en beval dat alle gebouwen in de stad van steen of baksteen moesten worden gebouwd om branden te voorkomen. Om brand te voorkomen werden de straten breed en haaks op elkaar. Na verloop van tijd stond de koning de mensen toe “vakwerk te bouwen”, waarbij het vakwerk zowel aan de binnen- als aan de buitenkant van het gebouw zichtbaar is.