Master of Music

Toegepaste studies en cursussenEdit

Een van de belangrijkste verschillen tussen een typische M.A.-graad en de M.M. is dat, terwijl M.A.-studenten vaak origineel onderzoek doen en een thesis of soortgelijk onderzoeksdocument voorbereiden en indienen, M.M.-studenten zich richten op praktische, toegepaste gebieden, zoals uiteengezet in hun M.M. gebied van specialisatie, die typisch instrumentale of vocale uitvoering, compositie van nieuwe muziek, of dirigeren zijn (de laatste kan zich richten op orkestdirectie, koordirectie, of een combinatie van beide.

In M.M. programma’s, de student besteedt intensieve lestijd met een professor. Voor zangers en instrumentalisten, dit is met een stem en instrument professor, respectievelijk. Studenten compositie krijgen coachingsessies met componisten-professoren. Dirigenten krijgen dirigeercoaching van een dirigent-professor aan de universiteit. M.M.-studenten voltooien gewoonlijk toegepaste studies, zoals lessen bij een professor, en volgen cursussen binnen hun specialisatiegebied. In veel M.M. programma’s, alle van de verschillende M.M. stromen (bijv., uitvoering, compositie, dirigeren) nemen een gemeenschappelijke kern van muziektheorie en muziekgeschiedenis cursussen, zoals deze kern cursussen zijn een noodzakelijke achtergrond voor alle drie loopbanen. De verschillende stromingen kunnen ook verschillende vereiste cursussen hebben voor elke stroming. Zo kan van studenten zang worden verlangd dat zij een opera of een liedkunstcursus volgen; van orkestinstrumentalisten kan worden verlangd dat zij een cursus orkestuittreksels of voorbereiding op een orkestauditie volgen; van compositiestudenten kan worden verlangd dat zij een compositiecursus volgen; en van dirigenten kan worden verlangd dat zij een cursus dirigeren, partituurlezen of piano volgen.

Sommige programma’s vereisen bovendien een subspecialisatie op een cognaat gebied, zoals muziekgeschiedenis of uitvoeringspraktijk, die bijdraagt aan hun specialisatiegebied. Een student die bijvoorbeeld een M.M. in barokviool doet, zou een subspecialisatie in de muziekgeschiedenis van de barok kunnen doen (bijv. over historisch authentieke uitvoering). Sommige instellingen staan M.M. studenten toe een subspecialisatie te doen op een gebied buiten de muziek dat bijdraagt aan hun professionele en academische doelen. Zo kan een student die een M.M. in pianopedagogie afrondt, een subspecialisatie doen in de psychologie van het leren in het departement psychologie van de universiteit of een subspecialisatie doen in onderwijsmethoden in het departement onderwijs van de universiteit. Het doen van sub-specialisaties buiten de faculteit muziek vereist meestal de goedkeuring van zowel de faculteit muziek en de andere faculteit (bijvoorbeeld psychologie, onderwijs, enz.).

Voordrachten en uitgebreide examensEdit

De laatste fase van het M.M. is meestal het uitvoeren van een of twee recitals en de voltooiing van uitgebreide examens. De meeste programma’s eisen dat de recitals gevorderde stukken bevatten uit de verschillende tijdperken van de muziekgeschiedenis, zoals solo-suites uit de Barok (eind 17e tot midden 18e eeuw), een sonate of concert uit de Klassieke periode (midden tot eind 18e eeuw), een concert of solo uit de Romantiek (19e eeuw), en een stuk uit de Hedendaagse periode (20e en 21e eeuw). De specifieke onderdelen van het recital verschillen per school. Sommige programma’s staan toe dat studenten voor sommige stukken ook kamerstukken spelen, waarin de student een belangrijke rol speelt als deel van een kamergroep.

In sommige scholen wordt van de studenten verlangd dat ze voor een of beide recitals een lezing geven, waarin ze de historische context of muziektheorie of compositorische kwesties die bij de stukken een rol spelen, uitleggen. Deze aanpak, een lecture-recital genoemd, is bedoeld om studenten ervaring te geven met het uitleggen en contextualiseren van de stukken of liederen die ze uitvoeren. Deze vaardigheid is belangrijk voor uitvoerende musici, omdat velen ook lesgeven of studenten coachen, en sommigen zullen doorgroeien tot professoren, waar ze verplicht kunnen zijn lezingen te geven over muziekgeschiedenis, theorie of compositie.

Sommige M.M. programma’s vereisen dat studenten uitgebreide examens afleggen over hun specialisatiegebied en onderwerpen als muziekgeschiedenis en muziektheorie. Het doel van dit examen is om ervoor te zorgen dat de student een goed afgeronde kennis en begrip heeft verkregen dat verder gaat dan hun specialisatie. Aangezien de M.M. de standaard minimum geloofsbrief is om toegepaste vakken te onderwijzen (uitvoering of compositie) aan universiteiten en conservatoria, is het belangrijk dat M.M. afgestudeerden dit bredere begrip van muziekgeschiedenis en theorie hebben.