Lunar Samples

Lunar Rocks and Soils from Apollo Missions

Een één-kg (2,2 lbs) Apollo 16 breccia gesteente gevormd door een meteorietinslag. Glanzend, zwart, door inslag gegenereerd glas is op de zijkant gespat.

Tussen 1969 en 1972 brachten zes Apollo-missies 382 kilo aan maangesteenten, kernmonsters, kiezels, zand en stof van het maanoppervlak mee terug. De zes ruimtevluchten brachten 2200 afzonderlijke monsters terug van zes verschillende verkenningsplaatsen op de maan. Bovendien brachten drie geautomatiseerde Sovjet-ruimtevaartuigen belangrijke monsters van in totaal 300 gram (ongeveer 3/4 pond) van drie andere maanplaatsen terug. Het maanmonstergebouw in het Johnson Space Center is de belangrijkste opslagplaats voor de Apollo-monsters. Het laboratorium voor maanmonsters is de plaats waar ongerepte maanmonsters worden voorbereid voor verzending naar wetenschappers en onderwijzers. Bijna 400 monsters worden elk jaar gedistribueerd voor onderzoek en onderwijsprojecten.

Astronaut verzamelt maanbodemmonster.

Studie van rots- en bodemmonsters van de maan blijft nuttige informatie opleveren over de vroege geschiedenis van de maan, de aarde en het binnenste zonnestelsel. Recente computermodellen geven aan dat de Maan zou kunnen zijn gevormd uit de brokstukken die het gevolg waren van het feit dat de Aarde een blikseminslag kreeg van een planetair lichaam van ongeveer de grootte van Mars. De chemische samenstelling van de Maan, afgeleid uit studies van maanrotsen, is verenigbaar met deze theorie over het ontstaan van de Maan. Wij hebben geleerd dat zich 4,4 miljard jaar geleden een korst op de maan heeft gevormd. Deze korstvorming, het intense meteorietenbombardement daarna en de daaropvolgende uitstorting van lava zijn in de rotsen vastgelegd. Straling die sinds de vorming van de maankorst door de zon werd uitgespuwd, werd in de maanbodem gevangen als een permanent verslag van de zonneactiviteit gedurende deze tijd.