L-arginine: Supplement getest op fitte, atletische mannen toont geen voordeel

Een van de meest recente, populaire supplementen voor atleten op zoek naar prestatieverbetering komt in de vorm van een natuurlijk voorkomend aminozuur genaamd L-arginine.

De reden voor zijn populariteit is tweeledig zegt Scott Forbes, een doctoraal student in inspanningsfysiologie. “Ten eerste is L-arginine een precursor voor stikstofmonoxide waarvan bekend is dat het de bloeddoorstroming verbetert, wat op zijn beurt kan helpen bij de levering van belangrijke voedingsstoffen aan werkende spieren en kan helpen bij de verwijdering van metabolische afvalstoffen. Ten tweede is aangetoond dat L-arginine de groeihormoonspiegels in het bloed verhoogt.”

De voordelen van groeihormoon zijn divers, waaronder het verhogen van het gebruik van vet als brandstof, evenals insuline en insuline-groeifactor-1 (IGF-1) niveaus. Het meeste onderzoek naar L-arginine heeft echter in een klinische setting plaatsgevonden en de voordelen voor lichamelijk actieve personen zijn niet zo vastgesteld. In sommige gevallen zijn ze tegenstrijdig.

“Een van de redenen hiervoor is dat de hoeveelheid die een individu moet consumeren niet duidelijk is vastgesteld en deze informatie wordt zelden verstrekt door de fabrikanten van dergelijke producten,” legt Forbes uit, een doctoraal student in inspanningsfysiologie.

Voor Forbes was het een theorie die het waard was om te testen – en hij wilde twee verschillende doses L-arginine testen op gezonde, atletische mannen – de groep die het meest waarschijnlijk dit gemakkelijk verkrijgbare supplement koopt.

“L-arginine is interessant om een paar redenen,” zegt Forbes. “Het kan de groeihormoonrespons verhogen, en zo de spiermassa vergroten. Ook heeft het een effect op insuline, wat een ander anabool hormoon is. Een recent hot topic gaat over stikstofmonoxide als vaatverwijder. De theorie is dat als je je slagaders kunt vaatverwijden, je mogelijk de bloedtoevoer naar de spieren kunt verbeteren en de toevoer van voedingsstoffen en de afvoer van afvalstoffen kunt verbeteren.”

L-arginine wordt ook vaak voorgeschreven aan oudere volwassenen met hart- en vaatziekten, endotheeldisfunctie of hypertensie vanwege zijn vaatverwijdende eigenschappen en wordt zelden bestudeerd bij jongere, meer energieke populaties.

Voor deze studie rekruteerde Forbes 14, actieve, fysiek fitte mannen (leeftijd: 25±5jr; gewicht: 78.0±8.5kg; lengte: 179.4±4.7cm), die vrij waren van voedingssupplementen, om een lage en hoge dosis orale L-arginine te onderzoeken op L-arginine in het bloed, markers van stikstofmonoxide, groeihormoon, insuline, en insuline-achtige groeifactor-1. In de dubbelblinde, gerandomiseerde, placebo-gecontroleerde studie werden de deelnemers eerst vooraf gescreend, waarbij ze een voedselrecord van een dag invulden dat werd geanalyseerd op koolhydraten, eiwit- en vetconsumptie en calorie-inname, vervolgens moesten ze een aangepast dieet volgen om de inname van voedsel en water te reguleren voordat ze werden gedoseerd met L-arginine.

“Na een nacht van 10 uur vasten, en geen ontbijt, gaven we hen een verschillende dosis L-arginine – ofwel 0,075 g per kg lichaamsgewicht voor de lage dosis, 0,15 g per kg lichaamsgewicht voor de hoge dosis, of een placebo,” zegt Forbes.

Bloedmonsters werden genomen terwijl de atleet in rust was, elk half uur gedurende drie uur na de L-arginine of placebo dosis. De reden hiervoor legt Forbes uit: “Eerdere studies laten zien dat twee uur na consumptie L-arginine de neiging heeft om de basislijn weer te bereiken.”

Wat Forbes vond was dat bij gezonde, jonge, lichamelijk actieve mannen de twee verschillende doses de L-arginine concentraties in het bloed in rust significant verhoogden, en dat zowel een lage dosis als een hoge dosis even effectief waren om dit te doen, maar geen van beide doses bevorderde een significante toename van stikstofmonoxide, groeihormoon, insuline, of insuline-achtige groeifactor-1.

Dus, volgens de studie, lijkt het effect van L-arginine af te hangen van iemands huidige gezondheidsstatus: hoe gezonder en atletischer de persoon, hoe minder hij er baat bij zal hebben.

Nu hij heeft vastgesteld hoe L-arginine het fitte, jonge lichaam in rust beïnvloedt, is hij begonnen aan nog twee studies – een met krachtgetrainde atleten en een met aerobe atleten – wielrenners in dit geval – om te kijken naar de effecten van L-arginine op het lichaam tijdens het sporten. “Deze keer kijken we naar de effecten van supplementen onder twee uitersten: aerobe en krachttraining.”

“Er gaat veel geld om in voedingssupplementen,” voegt hij eraan toe. “De industrie is misschien niet al te blij als ze de resultaten in rust zien, maar wie weet is het anders met lichaamsbeweging.”

Forbes heeft beide inspanningsstudies voltooid en hoopt de resultaten in de nabije toekomst te publiceren.

Zijn paper, “The acute effects of a low and high dose of oral L-arginine supplementation in young, active males at rest,” werd gepubliceerd in Applied Physiology, Nutrition and Metabolism. 2011, 36(3): 405-411.