Komedie-horror

In komedie-horrorfilms is galgenhumor een veel voorkomend element. Hoewel komische horrorfilms het publiek de stuipen op het lijf jagen, bieden ze ook iets wat dramatische horrorfilms niet doen: “de toestemming om te lachen om je angsten, om langs het filmkerkhof te fluiten en je veilig te voelen in de wetenschap dat de monsters je niet kunnen pakken”.

In het tijdperk van de stomme film kwam het bronmateriaal voor vroege komische horrorfilms van toneelvoorstellingen in plaats van literatuur. Eén voorbeeld, The Ghost Breaker (1914), was gebaseerd op een toneelstuk uit 1909, hoewel de horrorelementen van de film voor het publiek interessanter waren dan de komedie-elementen. In de Verenigde Staten, na het trauma van de Eerste Wereldoorlog, zocht het filmpubliek naar horror op het scherm, maar getemperd met humor. De “baanbrekende” komische horrorfilm was One Exciting Night (1922), geschreven, geregisseerd en geproduceerd door D.W. Griffith, die het succes van het genre op het toneel opmerkte en een vertaling in de bioscoop voorzag. Hoewel de film komische blackface-optredens bevatte, voegde Griffith ook beelden van een orkaan toe voor een climactische storm. Als vroeg experiment waren de verschillende genres niet goed uitgebalanceerd met horror en komedie, en latere films verbeterden het evenwicht en namen meer verfijnde benaderingen. Charles Bramesco van Vulture.com identificeert Abbott and Costello Meet Frankenstein als de eerste commercieel succesvolle komedie-horrorfilm. Het succes ervan legitimeerde het genre en vestigde het als commercieel levensvatbaar.

Sommige komische horrorfilms, zoals de Scary Movie-serie of A Haunted House fungeren ook als parodieën op populaire horrorfilms.