Kleurenmixen om je hoofd te laten ontploffen, of, groen + rood = paars?

Ik heb geen blog, en ik ben geen veteraan of post niet genoeg inhoud om het maken van een te rechtvaardigen – dus terwijl deze mijmeringen misschien beter worden bediend in dat formaat, zal ik het hier laten voor iedereen die geïnteresseerd is om te bekijken en mee te praten. Het toeval wil dat mijn beste vriend toevallig bij Rustoleum werkt als colorist; dus de laatste tijd heb ik zijn hersenen geplukt aangezien hij een uitgebreide kennis heeft over pigmenten, verf samenstelling, en de chemische fijne kneepjes daarin.
Naarmate ik me verder en verder in de hobby heb verdiept, heb ik me meer verdiept in de diepe onderwerpen van de kleur theorie en hoe verf wordt gemaakt/samengesteld. Na het lezen van James Gurney’s Color and Light, evenals Michael Wilcox’s Blue & Yellow Don’t Make Green, was ik echt geïntrigeerd over wat verf nu precies is en hoe kleur interacties precies werken. Nu ben ik schuldig als de volgende persoon in het bezitten van WAY te veel verven – om maar niets te zeggen over mini’s!
Hoewel het mengen van kleuren voor sommigen irrelevant kan lijken, kan het begrijpen van hoe verven functioneren helpen, zelfs degenen onder ons die een compleet gamma van gemakkelijke gemengde kleuren bezitten. Deze post gaat over het verkennen van meer van de technische en “wetenschappelijke” aspecten van verf en kleur theorie om hopelijk anderen te helpen bij het begrijpen van het wat en waarom van paint.
Rethinking Paint Colors – Subtractive Color:
Tot voor kort, heb ik altijd gezien de primaire kleuren als Geel, Rood en Blauw, en met die kun je mengen secundaire kleuren; Groen, Oranje, en Paars. Hoewel dit technisch gezien op een bepaalde manier waar is, ligt de moeilijkheid bij de pigmenten zelf. Pigmenten *bevatten* eigenlijk geen kleur. In plaats daarvan absorberen ze het grootste deel van het lichtspectrum *met uitzondering van* een specifieke golflengte van kleur. Zoals Michael Wilcox stelt: “Van alle pigmenten die de schilder tot zijn beschikking heeft, kan er geen worden omschreven als zuiver van tint. Er bestaat gewoon niet zoiets als een zuivere rode, gele of blauwe verf.” Dat betekent dat er chemisch gezien geen verfpigment bestaat dat een zuiver rood oplevert – anders dan in bijvoorbeeld digitale kunst, waar een specifiek zuiver gekalibreerde tint kan worden gemaakt, wordt verf beperkt door de eigenschappen van de fysische pigmenten zelf.
Zoals Michael Wilcox theoretiseert met een kleurenwiel (rechtsonder), neigen primaire pigmenten vrijwel zeker naar secundaire. Dit volgt het concept van het Munsell Wheel (linksonder). U hebt misschien wel eens gehoord van een gesplitst-complimentair kleurenpalet, en dit is de reden waarom. Artistiek worden deze omschreven als “Warme” en “Koele” versies van de primaire kleuren, maar wetenschappelijk gezien zijn het kleuren die meer van een bepaalde golflengte absorberen of reflecteren. Er zijn paars-rood (koel rood, vaak “Crimson” genoemd) en oranje-rood (of warm rood, dat meer naar oranje neigt), paars-blauw en groen-blauw, en oranje-geel en groen-geel.
Een van de concepten die u moet begrijpen bij het mengen van verf is dat u geen kleur creëert, maar dat u in feite kleuren vernietigt en wat overblijft is wat wordt teruggegeven aan het oog. Refererend aan de bovenstaande kleurencirkel, als je een paarsblauw en een paarsrood zou mengen, die beide pigmenten bevatten die een groot deel van de violette golflengte teruggeven, zouden de weinige resterende blauw/oranje en rood/groene golflengten in elk pigment elkaar opheffen, waardoor het violet overblijft. Dit zou een meer verzadigde of meer zuivere tint violet opleveren. Omgekeerd zou het mengen van een Groen-Blauw en een Oranje-Rood (“Warm” Rood) een zeer gedesatureerd Violet opleveren, met meer een grijstint.
Bedenk dat dit een kleur niet “slecht” maakt; gedesatureerde tinten door meer complementaire kleuren toe te voegen is een zeer nuttig hulpmiddel! In feite, voor het maken van schaduwen, is het gebruik van veel complementaire kleuren om te desatureren een geweldige techniek. Het probleem is wanneer deze kleuren onverwacht ontstaan; je kunt immers een zeer “intens” Rood en een zeer “intens” Blauw hebben, maar ze mengen levert misschien geen zeer intens Violet op als ze van elkaar “weg bewegen”.
Nu dat allemaal gezegd is, is het tijd om het te vergeten…soort van. RGB is gebaseerd op het concept van additieve menging, of hoe gekleurd licht op elkaar inwerkt. Bij additieve menging zal volledig verzadigd Rood/Groen/Blauw licht wit licht produceren. In verfpigmenten zou het echter vrij duidelijk moeten zijn dat het mengen van primair rood/geel (of groen)/blauw pigment geen wit licht oplevert. Dit komt door subtractieve menging, waarbij pigmenten elkaar effectief vernietigen, zoals Thunderdome in Mad Max, en alleen de overlevenden licht terugkaatsen.
Een modernere benadering van kleurentheorie en pigmenten is CMYK of Cyaan, Magenta, Yellow en “Key” (of algemeen bekend, Zwart). Door deze kleuren toe te voegen aan de standaard primaire kleuren krijgen we het “Yurmby” wiel. Als u bijvoorbeeld naar een kleurenprinter hebt gekeken, zijn de gebruikte kleuren NIET Blauw/Rood/Geel, maar eerder Cyaan/Magenta/Geel. Dit is het gevolg van de subtractieve aard van pigment/inkt mengen. Deze kleuren hebben een groter afdrukbaar kleurengamma (d.w.z. bereik); zonder wit is het bijvoorbeeld moeilijk om een roze tint te produceren met rood tegenover Magenta. Een dunne Magenta zal meer roze tonen dan een dunne Red.
Printers gebruiken geen witte inkt en gebruiken in plaats daarvan het papier voor wit, in feite drukken printers in een onderschilderende stijl. Wij als kunstenaars gebruiken echter wel witte pigmenten en dit maakt de zaken wat ingewikkelder, omdat we werken met tinten (wit) en tinten (zwart).
Zoals de meeste wetenschap, is het directe antwoord met betrekking tot een nauwkeurige kleurencirkel: het is ingewikkeld. Voor waarneembaar licht, is er een beetje meer consistentie en herhaalbaarheid. Maar als je werkt met “kleine golflengte absorberende/reflecterende spiegels” van pigmenten, worden de dingen een beetje ingewikkelder. Bovendien zijn er andere aspecten die verder gaan dan de basis, zoals het effect van speculatie en de perceptie van kleur. Het wordt echt heftig als je je gaat verdiepen in Kubelka-Monk Theorie en K/S.
Samenstelling verf:
De meeste verf bestaat uit 3 delen:
Pigment – deeltjes die bepaalde golflengten van licht absorberen en reflecteren.
Bindmiddel – Het ‘medium’ of ‘lijm’ dat het pigment in suspensie houdt en een film vormt. Voor acrylverf is dit het eigenlijke acryldeel.
Oplosmiddel – De vloeistof die ervoor zorgt dat verf viskeus is; als de verf droogt, kunnen het bindmiddel en het pigment uitharden en zo de film vormen. Voor acrylverf is het oplosmiddel water.
Het aanpassen van de verhoudingen van deze kan een aantal interessante, en soms desastreuze effecten hebben in termen van de stabiliteit van de verf. Als bijvoorbeeld te veel oplosmiddel wordt toegevoegd, kan de rasterstructuur van bindmiddel en pigment uiteenvallen. Dit kan leiden tot “koffievlekken” of vlekkerige plekken waar de bindingen uit elkaar trekken, waardoor gebieden zonder film overblijven.
De pigmenten in verf worden in suspensie gehouden. Net als warme chocolademelk mix, zijn er kleine deeltjes die zijn opgeschort in een vloeistof. Bij voldoende tijd of verdamping, zal de vloeistof deze korreltjes achterlaten. Als u ooit een pakje Swiss Miss cacao hebt gemengd, weet u dat het mengsel op de bodem kan bezinken – en dat een poging om droog poeder aan een vloeistof toe te voegen moeilijker is dan een vloeistof aan een droog poeder toe te voegen. Dit is nog een reden waarom het mengen van uw verven belangrijk is, omdat de zwaardere pigmenten gemakkelijk de neiging hebben om uit de bindmiddel/oplosmiddel-oplossing te zakken.
Over oplossingen gesproken, dat is het belangrijkste verschil tussen verven en inkten. Inkten, met name alcoholinkten die kleurstoffen gebruiken, zijn een oplossing. De kleurstof wordt homogeen met de vloeistof. Net als bij het oplossen van suiker of het extraheren van koffie/thee, zijn er geen deeltjes die zich afscheiden. De meeste kleurstoffen zijn echter niet lichtecht – een eigenschap die verderop nader zal worden besproken. Acrylinkten die pigmenten gebruiken, zijn geen “echte” inkten, in zoverre dat ze net zo zijn samengesteld als een acrylverf. Het verschil is dat de pigmenten kleiner zijn en dat de viscositeit van het bindmiddel/oplosmiddel veel dunner is.
Verfadditieven
Naast de 3 hoofdcomponenten voor de samenstelling van verf, zijn er ook enkele optionele additieven die sommige fabrikanten in hun verf verwerken. Dit kunnen dingen zijn als:
Extenders/vertragers, die het opzetten van de verflaag vertragen, waardoor meer menging kan plaatsvinden voordat de verf droogt.Thinners, die de pigment/bindmiddel verhouding verdunnen, waardoor meestal de doorschijnendheid en viscositeit toeneemt – meestal wordt dit gedaan met water voor acrylverven.Flow Aid, die de oppervlaktespanning van verf verlaagt, waardoor het gemakkelijker en gelijkmatiger vloeit – Reaper staat bekend om het toevoegen van een beetje flow aid in hun formulering.Opacifiers, die de ondoorzichtigheid van een verf verhogen – meestal een soort calcium of bicarbonaat.Matting agents, die de glans van acryl medium vermindert.Fillers, die vaak worden gebruikt in student of goedkope verven om de kosten te verlagen en massa toe te voegen zonder meer pigment toe te voegen.
U kunt sommige van deze additieven zelf toevoegen aan uw favoriete merk verf om de verwerkingseigenschappen aan te passen. De meest gebruikelijke toevoeging is oplosmiddel/thinner in de vorm van water om uw verf te “verdunnen” om de viscositeit te verminderen en de totale dichtheid van de verf te verlagen, waarbij meerdere dunnere lagen verflagen worden opgebouwd op een “gelaagde” manier.