Katholieke Kerk en Jodendom

Pius XIIEdit

Sommige Joodse groeperingen en historici hebben gezegd dat Paus Pius XII, die van 1939 tot 1958 paus was, tijdens de Holocaust heeft gezwegen en niet genoeg heeft gedaan om levens te redden. Zij hebben toegang gezocht tot Vaticaanse archieven uit de Tweede Wereldoorlog om te bepalen of Paus Pius XII al dan niet genoeg heeft gedaan om Joden te helpen voor of tijdens de oorlog, of dat hij enige sympathie koesterde voor het nazi-regime. Het Vaticaan heeft tot 2020 een beleid gehandhaafd van het verlenen van slechts gedeeltelijke toegang tot de archieven.

Joodse groepen en historici hebben jarenlang betoogd dat het Vaticaan niet verder zou moeten gaan met Pius’ zaligverklaring totdat de volledige oorlogsarchieven van het Vaticaan werden geopend.

Op 2 maart 2020 heeft het Vaticaan zijn archieven met betrekking tot paus Pius XII opengesteld voor historici.

Berouw van de kerkEdit

Ook al waardeerde de Joodse gemeenschap de verklaring van Johannes Paulus II uit 1994, Wij gedenken: Een reflectie over de Shoah, waarin een mea culpa werd uitgesproken voor de rol van christenen in de Holocaust, werd door sommige joodse groeperingen als onvoldoende beschouwd, omdat de verklaring zich richtte op individuele leden van de kerk die de nazi’s hadden geholpen en hen afschilderde als handelend tegen de leer van de kerk.

Sommige critici beschouwen de verklaring als onverantwoord, omdat zij de kerk zelf vrijpleitte van alle schuld. Blijvende geschillen blijven ook over een aantal praktische nawerkingen van de Holocaust, met inbegrip van de vraag hoe om te gaan met Joodse kinderen gedoopt tijdens de Tweede Wereldoorlog die nooit werden teruggegeven aan hun Joodse families en mensen.

Traditionalistische katholiekenEdit

De term “traditionalistische katholieken” wordt vaak gebruikt voor katholieken die bijzonder toegewijd zijn aan het beoefenen van de oude tradities van de Kerk; toch zijn er ook groepen die zichzelf “traditionalistische katholieken” noemen die ofwel veel van de veranderingen die sinds Vaticanum II zijn doorgevoerd verwerpen, ofwel Vaticanum II als een ongeldig concilie beschouwen, ofwel zich na Vaticanum II volledig hebben afgescheiden van de Katholieke Kerk. Sommige van deze zogenaamde traditionalistische katholieken zijn van mening dat de toenmalige paus, en alle pausen sindsdien, de meerderheid van de katholieke geestelijkheid en leken tot ketterij hebben gebracht. Zij zien de interreligieuze dialoog met joden als onnodig en mogelijk leidend tot een “verwatering” van het katholieke geloof. In de ogen van sommige traditionalistische katholieken zijn Joden verdoemd tenzij zij zich bekeren tot het christendom. Dit is natuurlijk niet de opvatting van allen die zich als “traditioneel” identificeren.

Arabische katholiekenEdit

De voortdurende spanningen in het Midden-Oosten hebben gevolgen voor de betrekkingen tussen joden en katholieken in de regio en daarbuiten. De betrekkingen met Arabische christenen in Libanon, Jordanië en Syrië lopen vaak parallel met die met Arabische moslims en blijven moeilijk, vooral wat betreft de kwestie van anti-zionisme en zionisme.

Behandeling van de Kerk door de mediaEdit

In een interview in mei 2002 met het Italiaans-katholieke blad 30 Giorni beweerde de Hondurese kardinaal Oscar Maradiaga dat joden de media beïnvloedden om de recente controverse over seksueel misbruik door katholieke priesters uit te buiten en zo de aandacht af te leiden van de Israëlisch-Palestijnse crisis. Dit leidde tot verontwaardiging van de Anti-Defamation League, vooral omdat Maradiaga de reputatie heeft gematigd te zijn en hij als een papabile wordt beschouwd. De hooggeplaatste Don Pierino Gelmini van Italië, zelf persoonlijk beschuldigd van seksueel misbruik van een aantal jonge mannen, legde in een interview met de Corriere della Sera de schuld bij een onduidelijke “Joodse radicale chique”. Later verontschuldigde hij zich en schoof de schuld af op de vrijmetselaars. Bisschop Giacomo Babini beschreef de onthulling van het schandaal als een geraffineerde “zionistische aanval” in een interview met de krant in april 2010.

Katholieken in IsraëlEdit

Er is over het algemeen vrijheid van godsdienst in Israël, maar er zijn beperkingen. Huwelijken kunnen alleen worden voltrokken door erkende religieuze entiteiten. Er is sprake van discriminatie van religieuze minderheden. Met name in Jeruzalem hebben zich herhaaldelijk incidenten voorgedaan waarbij joden spuugden op katholieken en andere christenen die christelijke symbolen zoals een kruis droegen of droegen. Shmuel Evyatar, een voormalig adviseur van de burgemeester van Jeruzalem, zegt dat de anti-christelijke aanvallen “een grote schande” zijn.

Katholieken in Israël hebben ook te maken gehad met “prijskaartje”-aanvallen door gewelddadige joodse extremisten. (In 2012 werd het katholieke klooster in Latrun bespoten met de woorden “Jezus is een aap” en werd de voordeur van het klooster in brand gestoken. De prijskaartjesaanval leidde tot een verklaring van veroordeling door katholieke kerkleiders. Een van de belangrijkste ondertekenaars van de verklaring, die namens het Vaticaan de titel van custos (Latijn voor bewaker) van heilige plaatsen draagt, is een franciscaner priester van Italiaanse afkomst genaamd pater Pierbattista Pizzaballa. Premier Benjamin Netanyahu veroordeelde het vandalisme en noemde het “een criminele daad” en dat de verantwoordelijken ter verantwoording zouden worden geroepen. Pizzaballa gaf commentaar op de herhaalde en voortdurende incidenten van orthodox-joodse extremisten in Jeruzalem die spugen naar christelijke geestelijken. De aanval in Latrun was een van de vele incidenten dat jaar. Anti-christelijke animositeit was zichtbaar in de Knesset, nadat Nieuwe Testamenten naar Knessetleden werden gestuurd en MK Michael Ben-Ari een exemplaar van het boek voor de camera verscheurde.

In oktober 2012 werd de ingang van de Kerk van het Ontslapen op de berg Zion bespoten met graffiti met de tekst “Jezus, zoon van een teef, prijskaartje.” In 2013 werd de katholieke abdij bij twee afzonderlijke gelegenheden bespoten met graffiti met de tekst “Jezus is een aap” en werden er auto’s vernield, wat Haaretz opmerkte als kennelijk een vergelding voor de verwijdering van een illegale Joodse buitenpost, Havat Ma’on.

In 2014 nadat het Notre Dame of Jerusalem Center, het lokale hoofdkwartier van de katholieke kerk, was beklad met woorden in het Hebreeuws met de tekst “Dood aan Arabieren en christenen en aan iedereen die Israël haat,” en een hoge katholieke ambtenaar ontving een brief waarin werd gedreigd hem en andere katholieke geestelijken in Israël te doden, Fouad Twal, de hoogste geestelijke van het Vaticaan in Israël, zei: “De ongebreidelde daden van vandalisme vergiftigen de sfeer, de sfeer van coëxistentie en de sfeer van samenwerking, en noemen de prijskaartjesaanvallen daden van “terreur.” Hij zei dat de Israëlische autoriteiten zich onvoldoende inspannen om de daders voor het gerecht te brengen. “Deze golf van extremistische terreurdaden baart alle redelijke mensen grote zorgen,” zei Twal. “De regering van Israël moet bezorgd zijn, want het is zeer slecht voor het imago van de Staat Israël in het buitenland. Het is ook een smet op de democratie die Israël zichzelf toedicht.”

In juni 2015 werd een brandstichting gepleegd op een katholieke kerk, de historische Kerk van de Vermenigvuldiging van de Broden en de Vissen in Tabgha, in het noorden van Israël. Zestien yeshiva-studenten werden gearresteerd op verdenking van betrokkenheid bij de religieus gemotiveerde aanval. Graffiti op de plaats van de aanslag luidden: “Valse afgoden zullen worden verbrijzeld!” Een woordvoerder van de katholieke kerk in Israël vertelde Haaretz dat deze aanval wordt gezien als een voortzetting van agressie waartegen de Israëlische regering heeft nagelaten op te treden. Israëlische regeringsfunctionarissen hebben eerdere beloften herhaald om de daders voor het gerecht te brengen, maar “critici beschuldigen de veiligheidsdiensten ervan dat zij treuzelen met het vervolgen van Joodse verdachten.” Een joodse religieuze extremist, Meir Ettinger, legde de reden uit voor het aanvallen van christelijke heilige plaatsen zoals de Kerk van de Broden en de Vissen: “De belangrijke strijd over het Land Israël moet worden verbonden met een andere, echte strijd tegen de zonde van de regering om afgoderij hier toe te staan, met name moskeeën en kerken, in het Land Israël, waar het geluid van kerkklokken interfereert met het geluid van Torah en gebeden.” Shin Bet meldde dat het extremistische Joodse netwerk streeft naar het uitroeien van alle andere religies dan het Jodendom in Israël, en het vestigen van een Joodse theocratie. Een van de Joodse verdachten die zijn gearresteerd in de Kerk van de Vermenigvuldiging brand wordt verondersteld de auteur te zijn van “Koninkrijk van het Kwaad,” een document dat details deelt over hoe kerken aan te vallen.

Huwelijk tussen religiesEdit

Paus Franciscus’ “Amoris laetitia” of “De vreugde van de liefde”, gaat in op de kwestie van interreligieuze huwelijken. Terwijl huwelijken van katholieken met niet-katholieken worden gezien als “gemengde huwelijken”, noemt Franciscus huwelijken met niet-christenen, waaronder Joden, “een bevoorrechte plaats voor de interreligieuze dialoog.” Piero Stefani, een geleerde aan de Facoltà Teologica del Nord Italia, een instituut dat eigendom is van de Kerk, merkte op: “De Kerk onderschrijft niet langer een beleid van missionaire bekering, vooral ten aanzien van Joden. Dus interreligieuze huwelijken worden gezien als een ‘kans’ om een positieve dialoog aan te gaan met de niet-katholieke echtgenoot, in plaats van een gelegenheid om hem of haar te bekeren.” Franciscus heeft vaak verklaard dat katholieken niet moeten proberen Joden te bekeren.

Tweede huwelijken van Joden zijn zeldzaam in Israël en onder de orthodoxen. In de VS komt joods interhuwelijk vaak voor, en degenen die wel interhuwelijken met iemand van een andere religie, trouwen vaker met een katholiek dan met een protestant.