Justin Williams
On januari 7, 2022 by adminJuniorEdit
Williams groeide op in Cobourg, Ontario, en speelde minihockey in het nabijgelegen Port Hope in de Ontario Minor Hockey Association (OMHA) voordat hij een reputatie opbouwde als vaardige spelverdeler bij de Cobourg Cougars van de Ontario Provincial Junior A Hockey League in 1997-98. Zijn favoriete spelers toen hij opgroeide waren Sergei Fedorov en Wayne Gretzky.
Williams werd in de zesde ronde, als 125ste in totaal, opgeroepen door de Plymouth Whalers van de Ontario Hockey League (OHL) in de OHL Priority Selection van 1998. Hij werd als 16-jarige door de Whalers gecontracteerd en verdeelde tijd tussen de OHL club en hun affiliate, de Compuware Jr. A. club van de North American Hockey League (NAHL), gedurende het seizoen 1998-99. Hij sloot zijn junior carrière af met twee seizoenen voor Plymouth.
ProfessionalEdit
Philadelphia Flyers (2000-2004)Edit
Williams werd in de eerste ronde, 28e algemeen, opgesteld door de Philadelphia Flyers in de NHL Entry Draft van 2000. In vier seizoenen bij de Flyers, had Williams moeite om aan de verwachtingen te voldoen, omdat hij zich probeerde aan te passen aan de verschillende systemen van drie verschillende coaches – Craig Ramsay (2000), Bill Barber (2000-2002) en Ken Hitchcock (2002-2006). Williams was ook vaak geblesseerd, wat tegelijkertijd zijn ontwikkeling belemmerde. Hij brak zijn linkerhand in zijn rookie seizoen (geraakt door David Tanabe van de Carolina Hurricanes) en had verschillende verstuikingen en verrekkingen in zijn tweede jaar. Williams liep ook een blessure op aan zijn linkerknie op 18 januari 2003, toen hij laag werd geraakt door Brad Lukowich van de Tampa Bay Lightning. De klap scheurde Williams’ voorste kruisband (ACL) en mediale collaterale ligament (MCL), en op 23 januari 2003 onderging hij een operatie om de ligamenten te herstellen. Williams zou vier tot acht maanden moeten missen om te herstellen van de blessure, maar stond al na drie maanden weer in de line-up van Philadelphia.
Carolina Hurricanes (2004-2009)Edit
Op 20 januari 2004 werd Williams geruild met de Carolina Hurricanes in ruil voor verdediger Danny Markov. Tijdens de 2004-05 NHL lockout ging hij overzee spelen voor Luleå HF van de Zweedse Elitserien, waar hij 14 goals en 18 assists maakte in 49 wedstrijden.
Williams tekende een eenjarig contract bij de Hurricanes voor het seizoen 2005-06, waarin hij recordcijfers haalde in gespeelde wedstrijden (82), goals (31), assists (45), punten (76) en strafminuten (60). In de kwartfinale van de Eastern Conference van 2006 verwondde Williams Montreal Canadiens-aanvoerder Saku Koivu in het oog zonder bestraft te worden in Game 3.
Williams scoorde het laatste doelpunt van de Stanley Cup Finals van 2006, een empty net goal om 18:59 uur van de derde periode van Game 7. Met de stand 2-1, een losse puck langs de boarding belandde op de stick van Bret Hedican, die de bal doorspeelde naar Eric Staal. Toen Staal zag dat Williams vrij stond, gooide hij de puck naar hem. Williams schaatste over het ijs en tikte de puck in het open doel, waarmee de Hurricanes hun eerste Stanley Cup in de geschiedenis van de club binnenhaalden. De Hurricanes wonnen de serie met 4-3.
Op 1 juli 2006 tekende Williams een nieuw vijfjarig contract bij de Hurricanes ter waarde van 3,5 miljoen dollar per seizoen.
In 2006-07 noteerde Williams records uit zijn carrière in doelpunten (33), strafminuten (73), powerplay-doelpunten (12) en game-winning goals (8). Het was Williams tweede opeenvolgende seizoen met 82 gespeelde wedstrijden. Williams maakte zijn eerste optreden in een NHL All-Star wedstrijd in de 2007 NHL All-Star Game in Dallas, met een goal en een assist. Williams speelde ook voor Canada in het IIHF World Championship 2007, waarin hij zijn tweede gouden medaille won.
Williams was goed begonnen aan zijn seizoen 2007-08, met 30 punten in 36 wedstrijden (9 goals, 21 assists), voordat zijn seizoen eindigde: op 20 december 2007, tijdens de eerste periode van een wedstrijd met de Florida Panthers, liep Williams een gescheurde ACL en MCL in zijn linkerknie op na een treffer van Rostislav Olesz. Williams onderging een succesvolle operatie aan de gescheurde gewrichtsbanden op 26 december 2007, en keerde terug op 1 april 2008, alleen om de wedstrijd te verlaten met een niet gerelateerde rugblessure.
Op 17 september 2008 werd gedacht dat Williams vier tot zes maanden aan de kant zou staan toen hij zijn rechter achillespees scheurde tijdens een training buiten het ijs, voorafgaand aan het seizoen. Williams onderging de operatie de volgende dag, op 18 september. Williams verraste opnieuw fans en analisten toen hij terugkeerde van zijn blessure op 4 december 2008, meer dan een maand eerder dan zijn vroegst verwachte terugkeerdatum. Hij werd begroet met een applaus bij zijn eerste ploeg door het publiek, en speelde zijn eerste volledige NHL wedstrijd in bijna 11 maanden. Hij speelde 32 wedstrijden voordat hij opnieuw geblesseerd raakte, dit keer door een slap shot van een teamgenoot, die zijn linkerhand brak.
Los Angeles Kings (2009-2015)Edit
Op 5 maart 2009 werd Williams verhandeld aan de Los Angeles Kings in ruil voor Patrick O’Sullivan en een tweede ronde draft pick van de Calgary Flames.
Op 28 februari 2011 tekende Williams een nieuw contract voor vier jaar en 14,6 miljoen dollar bij Los Angeles. Hij scoorde 15 punten in de play-offs van 2012 en hielp de Kings hun eerste Stanley Cup te winnen.
Tijdens het seizoen 2012-13 scoorde Williams 11 goals met 22 assists, terwijl de Kings uiteindelijk zouden verliezen van de uiteindelijke Stanley Cup-kampioenen Chicago Blackhawks in de Western Conference Finals van de play-offs van 2013.
Williams won de Conn Smythe Trophy als de meest waardevolle speler in de play-offs van 2014, waar hij zijn derde Stanley Cup won en de tweede met de Kings. Hij scoorde 9 goals en 15 assists tijdens de play-offs, waaronder de game-winning goal in Game 1 de Finals tegen de New York Rangers, en de eerste van de Kings in de 3-2 comeback in Game 5 om de Cup te winnen. Williams had ook punten in alle drie Game 7-wedstrijden die de Kings hadden op weg naar de Finals.
Washington Capitals (2015-2017)Edit
Op 1 juli 2015 tekende Williams een tweejarig contract van $ 6,25 miljoen bij de Washington Capitals. Ondanks het feit dat het team back-to-back Presidents’ Trophies won, kwamen de Capitals in beide seizoenen niet verder dan de tweede ronde.
Terugkeer naar Carolina en pensionering (2017-2020)Edit
Op 1 juli 2017 keerde Williams terug naar de Hurricanes en tekende een tweejarig, $ 9 miljoen contract.
Op 13 september 2018 werd Williams benoemd tot aanvoerder van de Hurricanes, ter vervanging van de co-captaincy van Jordan Staal en Justin Faulk. De Hurricanes kwalificeerden zich voor de Stanley Cup Playoffs van 2019. Het team bereikte de Eastern Conference Final en verloor in vier opeenvolgende wedstrijden van de Boston Bruins. Williams eindigde met zeven punten in 15 wedstrijden.
Als een free agent tijdens het 2019 off-season, was Williams onbeslist over de vraag of hij zou terugkeren naar professioneel hockey. Als hij ervoor koos om terug te keren, zou het alleen bij de Hurricanes zijn. Op 2 september kondigde Williams aan dat hij had “besloten om afstand te nemen van het spel.”
Op 7 januari 2020 keerde Williams terug naar de Hurricanes en tekende een eenjarig contract van 700.000 dollar. In zijn rentree op 19 januari scoorde hij het beslissende shootout-doelpunt om de New York Islanders met 2-1 te verslaan.
Op 8 oktober 2020 kondigde Williams zijn pensionering aan na een NHL-carrière van 19 seizoenen.
Na zijn pensionering werd Williams ingehuurd als “speciaal adviseur” van Hurricanes general manager Don Waddell.
Geef een antwoord