Jojo-effect

Dit soort dieet wordt geassocieerd met extreme voedselonthouding ter vervanging van gezonde voedings- en bewegingstechnieken. Als gevolg hiervan kan de dieter tijdens de eerste fase van het gewichtsverlies zowel spiermassa als lichaamsvet verliezen (voor het behoud van spieren is lichaamsbeweging nodig). Na afloop van het dieet zal de dieter waarschijnlijk de hongerreactie van het lichaam ervaren, wat leidt tot een snelle gewichtstoename van alleen vet. Dit is een cyclus die de vet-spierverhouding van het lichaam verandert, een van de belangrijkste factoren voor de gezondheid. In een rapport van de American Psychological Association werden 31 dieetstudies onder de loep genomen en werd vastgesteld dat na twee jaar diëten tot een derde van de lijners meer woog dan voor het begin van het dieet, een ander derde het verloren gewicht weer aankwam en het laatste derde het verloren gewicht er weer afhield. Uit het onderzoek van Atkinson e.a. (1994) blijkt echter dat er “geen nadelige effecten zijn van het cyclisch volgen van een dieet op de lichaamssamenstelling, de stofwisseling in rust, de verdeling van het lichaamsvet, of een toekomstig succesvol gewichtsverlies”, en dat er niet genoeg bewijs is om aan te tonen dat risicofactoren voor hart- en vaatziekten rechtstreeks afhankelijk zijn van cyclische dieetpatronen.In een recenter overzicht werd geconcludeerd dat “…bewijs voor een nadelig effect van gewichtscycli schaars lijkt, als het al bestaat”.

Omdat er “geen eenduidige definitie van gewichtscycli kan worden onderschreven”, is het voor onderzoek vrijwel onmogelijk om specifieke conclusies te trekken over de werkelijke effecten van cyclisch diëten, totdat het meer definitief wordt gedefinieerd.