Jimmy Page Guitar Setup And Rig Rundown
On januari 7, 2022 by adminLast bijgewerkt op 10 mei 2020
Door Youtube Music Sucks
Wanneer je een gitaarwinkel binnenloopt, is de kans groot dat er in het gedeelte waar gitaren worden uitgeprobeerd, een bordje hangt met daarop de tekst “no Stairway to Heaven”.
Dit is misschien een dom voorbeeld, maar het zijn kleine dingen als deze die echt een beeld schetsen van hoe invloedrijk Led Zeppelin was, en wat voor impact deze band heeft gehad op de loop van de moderne rock- en metalmuziek en zelfs andere genres.
Bovendien is “Stairway to Heaven”, inderdaad, één echt overgespeeld nummer. Maar om een goede reden – het is zo verdomd geweldig dat het gewoon onvermijdelijk is in de muzikale reis van een gitarist.
De belangrijkste drijvende kracht achter deze legendarische band waren twee jongens – zanger Robert Plant en gitarist Jimmy Page.
De manier waarop Page gitaar speelde (en nog steeds speelt) wordt beschouwd als revolutionair voor het tijdsbestek waar we het over hebben. Zelfs vandaag de dag kun je zijn invloed horen in het spel van sommige jongere jongens.
Hij is een type gitarist die niet alleen de technische know-how heeft, maar ook het indrukwekkende creatieve vermogen. Zijn riffs, solo’s en licks behoren tot de grootste die ooit op elektrische gitaar zijn gespeeld. En daar is geen enkele discussie over.
Onze taak in dit artikel is om uit te vinden wat voor soort apparatuur Jimmy Page gebruikte, en hoe die apparatuur de gitaartoon en de algehele artistieke output beïnvloedde. We zullen de tijd nemen om te kijken naar zijn gitaren, versterkers en effecten pedalen.
Hoplijk, tegen de tijd dat je klaar bent met dit stuk, heb je een beter begrip van wat hardware ligt achter Led Zep’s toon. Laten we nu eens luisteren naar een van de vele, vele geweldige Zep-tunes, deze van “Physical Graffiti” – de klassieker “Trampled Under Foot.”
Gitaren
Het belangrijkste onderdeel van de opstelling van elke gitarist zijn – uiteraard – hun gitaren. Jimmy Page heeft een zeer uitgesproken smaak als het gaat om de instrumenten die hij bespeelt. Wat zeker geen verrassing is voor zo’n verfijnde en ervaren muzikant die zijn carrière begon als sessiemuzikant.
De meeste fans van rockmuziek zullen zijn immense affectie voor Gibson Les Pauls onmiddellijk herkennen. Dat is geen verrassing als je bedenkt dat zijn voorraad gitaren grotendeels uit dit model bestond.
Dit gezegd hebbende, is er één gitaar die zowel voor Page als voor ons echt bijzonder is. Het is zijn 1959 Les Paul Standard die hij “Number One” heeft genoemd.”
Deze gitaar wordt gevolgd door nog twee Les Pauls die worden aangeduid als “Number Two” en “Number Three.” De eerste is echter nog steeds het meest opmerkelijke stuk dat hij heeft.
In wezen is het een gewone 1959 Les Paul Standard, wat op zichzelf al vrij bijzonder is.
Toen Page deze Les Paul verwierf, werden er een aantal modificaties aan gedaan. Het meest opvallend is dat de hals werd afgeschuurd voor meer snelheid en speelcomfort.
Page, een Telecaster man tot dat moment, nam de “Number One” en verwisselde de stemmechanieken samen met pickups op een later tijdstip.
Alle Les Pauls die werden gemaakt in 1959 worden nog steeds, zelfs tot op de dag van vandaag, beschouwd als de “heilige graal” van de gitaarwereld. Het is één Gibson-serie met zo’n kwaliteit dat alle andere series ernaar streefden dit niveau te bereiken.
Onnodig te zeggen dat deze gitaren zeer gewaardeerd worden en voor meer dan $100.000 kunnen worden verkocht.
Zijn “Number Two” en “Number Three” waren meestal gebaseerd op deze customized Les Paul omdat Page zo onder de indruk was van wat de gitaar kon.
Naast deze, gebruikte Page ook een aantal behoorlijk vreemde gitaren. Zo is er de Gibson EDS-1275 Doubleneck gitaar uit 1970 die hij graag tevoorschijn haalde speciaal voor Stairway to Heaven.
Dit specifieke model is door de jaren heen ook door talloze andere gitaarhelden gebruikt en heeft één hals met 12 snaren en de andere heeft de reguliere 6-snarige setup.
Ongetwijfeld de meest ongewone axe die hij ooit heeft gebruikt is de Vox Phantom XII uit 1967, die een 12 snarige is. Dit ding heeft de vreemdste bodyvorm van alle gitaren die Jimmy Page in zijn carrière heeft gebruikt.
Terwijl we bij enkele van de vreemde instrumenten in zijn collectie zijn, gebruikte Page ook een enigszins zeldzame gitaar, de Danelectro Longhorn double-neck.
In tegenstelling tot de gebruikelijke setup van double-neck gitaren, waarbij de ene een 12-snarige is en de andere een 6-snarige, hebben we hier twee 6-snarige halzen. Het enige verschil tussen de twee delen is dat de onderste een langere schaallengte heeft, die dient als een baritongitaar die in sommige lagere stemmingen gaat.
Tijdens het schrijven en opnemen van muziek voor een aantal van de jaren 1980 films, zoals de “Death Wish II,” speelde Page op een Roland G-707 gitaar.
Zoals dit de tijden waren van experimenten en innovatie in zowel technologie als muziek, is de G-707 een van die synthgitaren uit het decennium die allemaal verantwoordelijk waren voor een revolutie in de muziekwereld.
Het kan in wezen worden gebruikt als een MIDI controller samen met een synth processor unit om verschillende tonen te creëren, zelfs het imiteren van piano’s, snaren, en talloze andere instrumenten.
Maar, natuurlijk, moet men niet vergeten over een meer van zijn legendarische gitaren, de bekende hand-beschilderde Fender Telecaster. Het was een geschenk van zijn goede vriend (en een andere gitaarmeester) Jeff Beck, en het instrument werd toegepast op Led Zeppelin’s titelloze debuutalbum.
Dit komt voor sommigen als een verrassing, niet alleen vanwege de overduidelijke Les Paul affectie die Jimmy Page heeft, maar ook vanwege het feit dat het echt ongebruikelijk is om een Telecaster zo zwaar te horen klinken. Naast de debuutplaat gebruikte Page hem voor enkele van de vroegste tournees van de band, evenals bij de beroemde baanbrekende solo voor “Stairway to Heaven” van het vierde album van de band.
Natuurlijk zijn er nog veel meer gitaren in zijn collectie geweest en we zouden waarschijnlijk een serie artikelen kunnen schrijven om elk van hen te behandelen. Bedenk dat dit slechts enkele van de meest opvallende zijn, samen met een aantal buitenbeentjes die het vermelden waard zijn.
versterkers
In termen van versterking, is de hardwarelijst bijna net zo kleurrijk als die van zijn gitaren. Natuurlijk dicteerde zijn versterkerkeuze een groot deel van zijn toon, wat in die tijd niet ongebruikelijk was.
Een van de eerste versterkers die hij ooit bij Led Zeppelin gebruikte, is de Rickenbacker Transonic combo. Dit is een oud stuk gereedschap, een zeer zeldzame transistorversterker uit de jaren zestig. Indien in goede staat, kunnen sommige de prijs van een paar duizend dollar bereiken als ze vandaag verkocht worden.
Deze monolithische versterker, en een nogal ongebruikelijk apparaat voor de normen van vandaag, was bij Page tijdens hun eerste tournee in de VS, om daarna nog een aantal keren gebruikt te worden.
De volgende opmerkelijke versterker die hij in zijn collectie had, zijn de Hiwatt Custom 50 en Custom 100. Dit was zijn belangrijkste keuze van 1969 tot 1971.
Beide van deze werden enigszins aangepast aan zijn eigen smaak, maar het is eerlijk om te zeggen dat hij niet echt de kern van het geluid veranderde. Integendeel, zijn aanpassingen gaven deze versterkers een soort randje.
Koop op Amazon
Natuurlijk moet een van zijn favoriete versterkers de Marshall SLP-1959 Super Lead zijn. Dit was een old school Marshall stack die 100 Watt vermogen en twee kanalen had.
Het was een van de eerste versterkers die met een overdrive kwam. Hij gebruikte deze configuratie uitgebreid gedurende 1975 en ook later nog.
Buy On Amazon
However, the story goes that Jimmy Page’s Super Lead was modded and that it went up to the power of the very impressive 200 watts.
Misschien was dit een beetje overdreven, maar we weten dat Page een van de mensen is die verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling van heavy metal muziek, dus het was niet ongehoord dat hij zich op gevaarlijk terrein begaf in die begindagen van het genre. Zeker als je weet dat die oude bands wedijverden in luidheid tijdens live shows.
Als het gaat om wat minder conventionele versterkers, is de Supro Thunderbolt het eerste wat in je opkomt. Dit was de versterker waarop het eerste album van Led Zeppelin werd opgenomen.
Bovendien werden sommige gedeelten van “Stairway to Heaven” ook opgenomen met deze oude versterker. Het is dus zeker een stuk gereedschap van grote historische waarde. Gekoppeld aan zijn Telecaster, maakte hij er een aantal spel-veranderende tonen mee.
Echter, er zijn wat speculaties geweest of dit een Thunderbolt of een Coronado model was, maar het verhaal gaat dat de versterker was gemodificeerd en voorzien van een 12″ luidspreker, in plaats van de standaard twee 10-inch exemplaren.
Page’s genegenheid voor deze specifieke Supro ging nooit weg, en het is iets wat hij vandaag de dag nog steeds graag gebruikt.
Effectpedalen
De effectpedalen die je op Jimmy Page’s pedalboard kon vinden ontwikkelden zich van een vrij eenvoudige setup in zijn begindagen, tot een meer complexe configuratie later.
Eén van de vroegste pedalen die hij ooit gebruikte was de Maestro FZ-1 Fuzz-Tone. Dit ding had een vrij rauwe toon, die zeker samenging met Jimmy’s stijl in die tijd. Het is ook het allereerste commercieel geproduceerde vervormingsapparaat in de geschiedenis, ook gebruikt door mensen als Keith Richards en Billy F. Gibbons.
Een bepaald type effectpedaal waar Page echt van hield, was de wah. Hij bezat een aantal Vox-modellen die waarschijnlijk de evolutie van hun hele lijn in chronologische volgorde zouden kunnen vertegenwoordigen.
Notificeerbare voorbeelden zijn de Vox Cry Baby Wah ñ de originele, ontwikkeld door Thomas Organ Company, Vox King Way en Vox Grey Wah.
Het eerder genoemde Vox Cry Baby-model is het model dat als basis diende voor de huidige Dunlop Cry Baby.
Buy On Amazon
Naast deze, kon je een aantal verschillende MXR modellen zien, waaronder de M101 Phase 90 en een aantal Maestro Echoplex pedalen.
Toevallig is zijn Echoplex EP-3 iets wat hij tot op de dag van vandaag blijft gebruiken. Dit zijn natuurlijk allemaal pedalen die destijds werden geproduceerd.
Buy On Amazon
Conclusie
Jimmy Page leunde, net als de meeste gitaristen uit die tijd, zwaar op hun keuze van gitaren en versterkers. Dat was hoe ze de kern van hun toon vormden. Page’s plotselinge sprong van Fender naar Gibson wordt beschouwd als het scharnierpunt in zijn carrière.
Die Les Paul humbuckers hadden alle omtrek en breedte die hij wilde, wat resulteerde in enkele van de meest epische riffs die de mensheid kent. Als je geïnteresseerd bent in het bereiken van een toon vergelijkbaar met de zijne, moet je beginnen met de Les Paul Standard.
Indien mogelijk, maak het een 1959 model, hoewel die worden beschouwd als een waar stuk van de schat en zijn een fortuin waard. Maar zelfs de nieuwe Les Paul zal werken, zolang je de elektronica maar goed krijgt.
Misschien kun je beginnen met een paar van die replica’s van vintage pickups, of een paar stevige Gibson of Seymore Duncan pickups als je de toon wilt krijgen zonder geld uit te geven aan een hele nieuwe Gibson gitaar. Een degelijke Epiphone LP met een nieuwe set pickups kan misschien net de truc zijn.
Hoewel hij single-coil pickups had, hielp zijn oude Telecaster hem om een aantal behoorlijk zware tonen te bereiken. Alle Fender Teles vandaag de dag doen goed werk in het maken van een aantal mooie veelzijdige tonen. Zelfs een goedkoper model, zoals de Mexicaanse Fender Telecaster, is een goed begin als je fan bent van Led Zeppelin’s titelloze debuutplaat.
Wat de versterkers betreft, er zijn tegenwoordig een aantal Marshalls die je kunnen helpen de oude vintage hardrock tonen te repliceren. Of, een meer betaalbare maar een controversiële aanpak, is om een soort van digitale amp modelling apparaat dat doet een goede imitatie van de Marshall Super Lead hebben.
Al die gitaren en al die spullen die we hierboven hebben genoemd, hebben Jimmy Page geholpen zijn toon te vormen, en hebben uiteindelijk een solide basis gelegd voor de generaties gitaristen om hun eigen kenmerkende rock- en heavy metalklanken verder te ontwikkelen.
Maar het is niet zeldzaam om mensen te vinden die specifiek proberen die exacte Jimmy Page-klanken te krijgen die we op de oude platen kunnen horen. Als je een van hen bent, houd er dan rekening mee dat dit niet bepaald de goedkoopste opgave zal zijn. Vooral als je weet dat hij een aantal behoorlijk oude vintage versterkers gebruikte die vandaag de dag uiterst moeilijk te vinden zijn.
Hopelijk heeft dit artikel je geholpen om de hardware achter het geluid van Led Zeppelin te begrijpen en hoe Jimmy Page er in slaagde om zijn bekende en gemakkelijk herkenbare toon te bereiken.
Geef een antwoord