Is een echtgenoot verplicht zijn vrouw toe te voegen aan de ziektekostenverzekering van zijn bedrijf?

UPDATED: 21 dec 2020

Advertiser Disclosure

Er is geen wet die werknemers verplicht om hun gezin (inclusief echtgenoten) toe te voegen aan de door de werkgever verstrekte ziektekostenverzekering. Zolang u getrouwd bent, hoeft hij u dus niet te verzekeren.

Een veelgemaakte (en zeker begrijpelijke) fout is het verwarren van wat juist is met wat wettelijk is. Goed zou natuurlijk zijn om een echtgenoot te verzekeren bij de ziektekostenverzekering van de echtgenoot die in loondienst is (ervan uitgaande dat hij of zij geen eigen verzekering heeft, wel te verstaan). Maar wettelijk is dat niet verplicht: er is geen wet die vereist dat echtgenoten (of, wat dat betreft, kinderen) gedekt zijn bij iemands ziektekostenverzekering. Elke werknemer kan zelf beslissen welke ziektekostendekking hij of zij van het werk krijgt: de werknemer kan er bijvoorbeeld voor kiezen geen dekking te krijgen en geen ziektekostenverzekering te hebben; of als hij of zij dekking krijgt, kan de werknemer beslissen of hij of zij dekking voor alleenstaanden, dekking voor een echtpaar of volledige gezinsdekking wil krijgen. (Afhankelijk van de polissen of opties die in het kader van het ziektekostenplan van de werkgever beschikbaar zijn). Dus, terwijl de echtgenoten met elkaar getrouwd zijn, hoeft de echtgenoot in loondienst zijn echtgenoot niet toe te voegen aan de ziektekostenverzekering van het bedrijf.

De woorden – “Terwijl de echtgenoten met elkaar gehuwd zijn”- worden in de vorige alinea benadrukt omdat dit bij een echtscheiding kan veranderen: Als de echtgenoten scheiden, kan de rechter echtgenoot A opdragen een ziektekostenverzekering voor echtgenoot B te verstrekken of te betalen, net zoals de familierechtbank kan bevelen dat echtgenoot A partneralimentatie (algemeen bekend als “alimentatie”) betaalt aan echtgenoot B, of een bepaalde verdeling van activa kan bevelen, zoals dat echtgenoot B het huis krijgt (en de rechter kan zelfs bevelen dat niet alleen B het huis krijgt, maar dat echtgenoot A de hypotheek erop moet betalen). De wet bemoeit zich om verschillende historische, culturele en beleidsredenen niet met de interne werking van een lopend huwelijk; de echtgenoten zijn vrij om tot elke regeling of structuur te komen die zij willen, en “delen en gelijk verdelen” is juridisch niet correcter dan dat de ene echtgenoot de financiën, reizen en activiteiten van de andere echtgenoot volledig controleert. In de ogen van de wet is het aanvaardbaar hoe de echtgenoten leven, zolang zij maar geen misdrijven plegen.

Maar wanneer een huwelijk eindigt, kan de wet ingrijpen om ervoor te zorgen dat eerlijkheid geschiedt en dat de meer kwetsbare echtgenoot (bv. de niet-werkende) wordt beschermd. Hoewel de wet bijvoorbeeld niet van een echtgenoot verlangt dat hij zijn vrouw onder het ziektekostenplan van zijn werkgever laat vallen, kan zij wel van een ex-echtgenoot verlangen dat hij betaalt voor de ziektekostenverzekering of de gezondheidszorg van zijn ex-echtgenote. Dit is een factor die in overweging moet worden genomen indien de ongetrouwde echtgenoot het gevoel heeft dat het huwelijk niet eerlijk of billijk is voor hem of haar: hij of zij kan het veel beter doen in een echtscheiding, nadat de rechtbanken erbij betrokken zijn, dan hoe hij of zij het doet terwijl hij of zij nog getrouwd is. Dit is iets dat een echtgenoot die ontevreden is over zijn of haar huwelijk – met inbegrip van de economische bescherming die hem of haar wordt geboden – kan willen bespreken met een advocaat in familie- of huwelijksrecht.