Ionische nomenclatuur

Ionen benoemen

De naam van een mono-atomair kation is eenvoudigweg de naam van het element gevolgd door het woord ion. Zo is Na+ het natriumion, Al3+ het aluminiumion, Ca2+ het calciumion, enzovoort.

We hebben gezien dat sommige elementen verschillende aantallen elektronen verliezen, waardoor ionen met verschillende ladingen ontstaan (figuur 3.3 “Voorspellen van ionische ladingen”). IJzer, bijvoorbeeld, kan twee kationen vormen, die elk, gecombineerd met hetzelfde anion, een verschillende verbinding vormen met unieke fysische en chemische eigenschappen. We hebben dus een andere naam nodig voor elk ijzerion om Fe2+ van Fe3+ te onderscheiden. Dezelfde kwestie doet zich voor bij andere ionen met meer dan één mogelijke lading.

Er zijn twee manieren om dit onderscheid te maken. In de eenvoudigere, modernere benadering, het Stock-systeem genoemd, wordt de positieve lading van een kation aangegeven door een Romeins cijfer tussen haakjes na de naam van het element, gevolgd door het woord ion. Zo wordt Fe2+ het ijzer(II)-ion genoemd, terwijl Fe3+ het ijzer(III)-ion wordt genoemd. Dit systeem wordt alleen gebruikt voor elementen die meer dan één gemeenschappelijk positief ion vormen. We noemen het Na+ ion niet het natrium(I) ion omdat (I) overbodig is. Natrium vormt slechts een 1+ ion, zodat er geen dubbelzinnigheid is over de naam natriumion.

Het tweede systeem, het gewone systeem genoemd, is niet conventioneel, maar is nog steeds gangbaar en wordt gebruikt in de gezondheidswetenschappen. Dit systeem erkent dat vele metalen twee gemeenschappelijke kationen hebben. Het gewone systeem maakt gebruik van twee achtervoegsels (-isch en -ous) die aan de stam van de elementnaam worden toegevoegd. Het achtervoegsel -ic staat voor de grootste van de twee kationladingen, en het achtervoegsel -ous voor de kleinste. In veel gevallen is de stam van de elementnaam afkomstig van de Latijnse naam van het element. Tabel 3.2 “The Common System of Cation Names” geeft een overzicht van de elementen die gebruik maken van het gemeenschappelijke systeem, samen met hun respectieve kationnamen.

De naam van een monoatomisch anion bestaat uit de stam van de elementnaam, het achtervoegsel -ide, en dan het woord ion. Dus, zoals we al hebben gezien, Cl- is “chlor-” + “-ide ion,” of het chloride ion. Op dezelfde manier is O2- het oxide-ion, Se2- het selenide-ion, enzovoort. In tabel 3.3 “Some Monatomic Anions” staan de namen van enkele veel voorkomende monatomaire ionen.

De polyatomische ionen hebben hun eigen karakteristieke namen, zoals we zagen in Tabel 3.1 “Enkele Polyatomaire Ionen”.