Inside MGP: America’s Most Mysterious Distillery

Ik wil al jaren de MGP distilleerderij in. Twee weken geleden kwam die uitnodiging. De bron van bourbon en rye whiskey voor enkele van de grootste merken op de markt. MGP of Indiana distilleert bourbon en rye, met een historische focus op rye whiskey, voor onder andere Bulleit, Angel’s Envy, George Dickel, High West, Redemption, Smooth Ambler, Templeton, OKI, en vele anderen. Veel merken contracteren whisky van MGP, niet allemaal maken ze het bekend.

MGP Distilleerderij is niet open voor het publiek. Zij bieden geen rondleidingen, hebben een cadeauwinkel, of geven proeverijen. Maar een of twee keer per jaar nodigen ze uit voor een “mediadag” in hun Lawrenceburg distilleerderij. Dit is een kans voor hen om een blik achter de schermen te delen met schrijvers die deze ervaring vervolgens met u kunnen delen.

Het is geen toeval dat ik nu over MGP aan het schrijven ben. Voor het eerst in hun geschiedenis brengt MGP hun eigen “in-house” merken bourbon en rye whiskey op de markt. Traditioneel hebben ze hun distillaat en oude vaten verkocht aan andere merken. Welnu, het blijkt dat meer dan honderd jaar ervaring leidt tot een aantal behoorlijk geweldige whisky’s en ze hebben besloten om hun vaardigheden aan de consument te tonen door middel van George Remus Bourbon en Rossville Union Rye.

Ik stapte op een woensdag om 6:30 uur op een forenzenvlucht van O’Hare en vloog naar de luchthaven van Cincinnati/Northern Kentucky, technisch gezien aan de KY-kant van de grens. Russ, onze chauffeur voor die dag, ontmoette me op het vliegveld en bracht me naar ons hotel in Lawrenceburg. Om 11.30 uur ontmoette ik meer van onze groep in de lobby van het hotel. Een eerbiedwaardige who’s who in whisky kringen. Mark Gillespie, gastheer van de langlopende WhiskyCast podcast, Michael Dietsch, auteur van ‘Whiskey: A Spirited Story with 75 Classic and Original Cocktails’, Jack Robertiello, schrijver en consultant voor de wijn en sterke drank industrie, Eric een freelance schrijver uit Boston, en Anna een schrijfster uit Kansas City. Carie Musick en Helen Gregory van Gregory + Vine PR, coördinatoren van onze MGP ervaring, vergezelden ons.

Toen we bij de distilleerderij aankwamen, ontmoetten we de rest van onze groep, Maggie Kimberl, columniste bij American Whiskey Magazine, Ginny en Charlie Tonic, Patrick “Pops” Garrett, oprichter van Bourbon & Banter, en onze gastheer Andy Mansinne, VP van MGP’s Brands. We liepen door de voorpoort, camera’s uit natuurlijk, en in een hoofdgebouw naar een grote conferentiezaal. Voor het volgende uur leerden we een ton van MGP geschiedenis, merkstrategie, en de toekomstplannen van Andy en zijn team.

Voordat we in de details treden laten we een snelle les doornemen over ‘contract distilling’ en ‘non-distiller producers’ (NDP’s). Van contractdistillatie is sprake wanneer een distilleerderij voor gedistilleerde dranken een contract sluit met een merk van een derde partij om hen gedistilleerde dranken te leveren. De distilleerderij kan het merk een volledig gerijpte whisky verkopen of een specifieke whisky distilleren die het merk zelf wil laten rijpen. Aan de andere kant van deze vergelijking staat de NDP. Dit is het bedrijf dat de whisky van de distilleerder koopt. Zij richten hun inspanningen op de afwerking, het mengen, het creëren van het verhaal van het merk en de marketing. Vaak zal een beginnend merk beginnen met het kopen van whisky van een distilleerder terwijl ze hun eigen distilleerderij bouwen.

MGP (ook bekend als MGPI of MGP of Indiana) is de grootste contractdistilleerder in de Verenigde Staten. Als op het etiket van een fles staat “Distilled in Indiana”, dan is het vrijwel zeker dat deze is gedistilleerd door MGP. Zij distilleren het grootste deel van de rogge whisky op de Amerikaanse markt en een ton bourbon. Zij zijn echter niet de enige spelers. Tot een paar jaar geleden distilleerde Four Roses Bulleit Bourbon, Bulleit Rye kwam van MGP. In 2016 opende Bardstown Bourbon Company zijn contractdistilleerderij in Bardstown, Kentucky met een jaarlijkse distillatiecapaciteit van 1,5 miljoen gallons. In juni van 2017 ging dat aantal naar ruwweg 6 miljoen gallons. Ze hebben een geweldige bezoekersfaciliteit en rondleiding de volgende keer dat je in het Bardstown gebied bent.

LEES VERDER: Bardstown Bourbon Co: De Coolste Distilleerderij Je hebt nog nooit van gehoord?

Laten we teruggaan naar onze rondleiding. Andy gaf ons een overzicht van het MGP verhaal. Het hoofdkantoor is gevestigd in Atchison, KS met distilleerderijen in zowel Atchison als Lawrenceburg. MGP heeft ongeveer 325 mensen in dienst. (Wodka en gin worden gedistilleerd in KS terwijl whisky wordt gedistilleerd in IN.) Ze hebben een milieu-engagement en draaien op 100% windenergie, niet iets wat ik per se verwachtte van zo’n grote producent. Andy deelde ook de missie van hun merken:

“Het creëren en opbouwen van een portfolio van super-premium geprijsde en gepositioneerde gedistilleerde merken voor consumenten en de handel, door gebruik te maken van MGP’s uitgebreide distillatiecapaciteiten en blending expertise, waarbij ervoor wordt gezorgd dat deze merken voldoen aan de verwachtingen van zowel consumenten als klanten op het gebied van smaak, stijl en kwaliteit, of deze zelfs overtreffen.”

Er zit een sleutel in die verklaring waar Andy dieper op inging toen hem werd gevraagd of hij de nieuwe merken van MGP als concurrentie zag voor hun bestaande NDP-klanten. Hij zei dat zij hun merken positioneren op een super-premium prijspunt om niet te concurreren met hun klanten. Hij heeft met veel van hun bestaande NDP partners gesproken en verzekerde ons dat zij geen gevaar lopen hun voorraad whisky te verliezen.

Als je niet in het midwesten woont of in een van MGPs 12 markten voor hun Remus/Rossville producten dan heb je ze waarschijnlijk nog niet gezien. Dit is een andere strategie van MGP. Ze benaderen hun nieuwe marketing inspanningen met de mentaliteit van een startende distilleerderij. Ze distilleren immers al sinds hun oprichting in 1941, maar dit is de eerste keer dat ze hun eigen whisky aan de man brengen. De strategie is om “smal en diep” te gaan, door sterke relaties, een sterk portfolio en een trouwe aanhang op te bouwen alvorens uit te breiden naar meer markten.

Na een lichte lunch in de vergaderzaal pakten we veiligheidshelmen en oordoppen. Het hoofd van de veiligheidsdienst lichtte ons in over het protocol, waarna we ons omkleedden en naar buiten gingen. Toen we naar buiten liepen, wees onze gids ons op de woorden “Seagrams Since 1857”, die prominent in witte tegels op de top van verschillende gebouwen waren aangebracht. Voordat MGP deze distilleerderij in 2011 kocht, was hij eigendom van een holdingmaatschappij en werd hij geëxploiteerd als “LDI”, en daarvoor was hij eigendom van Pernod Ricard, een andere grote naam. Maar daarvoor was de distilleerderij eigendom van Seagram van 1933 tot zij rond 2000 ophielden te bestaan. Er werd mij echter verteld dat MGP gegevens heeft over de distilleeractiviteiten in de Lawrenceburg-faciliteit die teruggaan tot 1808.

Toen we van gebouw naar gebouw liepen, vertelde Andy me dat ze nog steeds distilleertoestellen uit de jaren 1940 in gebruik hebben. Een jeneverketel uit 1941 wordt bijna elke dag gebruikt en een tweede keteltje uit 1942, dat in de jaren ’80 naar Indiana werd vervoerd, wordt ook gebruikt. Toen we een van de gistingsgebouwen binnengingen, drong de zoete geur van maïsbrood mijn neus binnen terwijl ik vol ontzag naar de veertien gistingstanks van 27.814 gallon keek, bijna allemaal tot de rand gevuld.

Daarna kwamen we bij een van de vatenmagazijnen waarvan er te veel waren om te kunnen tellen. Ik vroeg Andy me meer te vertellen over hun proces en de relatie met hun klanten. Hij vertelt me dat ze hand in hand werken. MGP kan het graan, de gist, de vaten enz. leveren of een klant kan zijn eigen vaten meebrengen. Ze verschepen volle vaten naar klanten, dumpen en verschepen het sap, of dumpen en mengen. Wat de klant maar verkiest. Een groot deel van hun diensten is eigenlijk hun mengexpertise. Betonnen vloeren en plafonds scheiden elke verdieping van het verouderende pakhuis dat we bezochten, elke verdieping is 6 vaten hoog. Andy zei dat elke verdieping een vrij constante temperatuur en vochtigheid behoudt in vergelijking met rickhouses die allemaal open zijn van vloer tot dak.

De laatste stop van onze rondleiding was het vatenvulgebouw. Een indrukwekkende assemblagelijn met hun gloednieuwe verkoolde eiken vaten die machinaal worden gevuld met 120 proof whiskey en vervolgens worden verzegeld met een hamer door een man wiens arm ik me alleen maar kan voorstellen ongelooflijk pijnlijk is.

Nu was het tijd om te proeven. Ik gaf mijn veiligheidsuitrusting af en nam plaats in de MGP-proeverijruimte waar David Whitmer, Corporate Director of Quality and Alcohol R&D and Innovation, het podium betrad om zijn werk te laten zien. Ik had David een paar weken eerder in Chicago ontmoet en kon meteen vertellen dat dit een man is met een inzicht in zijn vak dat weinigen in hun leven zullen bereiken. David onderwees ons, beantwoordde vragen en nipte samen met ons aan whisky gedurende meer dan een uur. Hij deelde een aantal interessante feiten over MGP, maar ook over whiskey in het algemeen.

Feiten zoals de eis van bourbon om alleen nieuwe verkoolde eiken vaten te gebruiken, kwamen voort uit een werkprogramma na de drooglegging. Amerika bevond zich in een depressie en door alleen nieuwe vaten voor bourbon te gebruiken, konden veel houthakkers en kuipers weer aan het werk. In feite heeft de kuipers vakbond aangedrongen op de eis van nieuwe vaten.

David gaat verder met te zeggen dat omdat al hun rickhouse vloeren zijn geïsoleerd met beton en de temperatuur en luchtvochtigheid blijft vrij stabiel ze typisch lagere temperaturen en consistente vochtigheid te zien. David zegt: “In tegenstelling tot sommige rickhouses in Kentucky, waar het alcoholgehalte na verloop van tijd kan stijgen, zul je bij MGP geen vat zien met een alcoholgehalte van 130. Er verdampt meer alcohol bij MGP. Barrel Proof producten zullen hoogstwaarschijnlijk altijd minder zijn dan de barrel entry proof van 120.”

Ik vroeg of ze, als voormalige distilleerderij van Seagrams, nog steeds enkele van de giststammen gebruikten die oorspronkelijk in de eerste helft van de 20e eeuw door wetenschappers van Seagrams waren ontwikkeld. “Ja, we gebruiken nog steeds giststammen die ver terug zouden zijn gekweekt”, zei David.

Een beetje over de merken

George Remus Bourbon

Een mix van hoge rogge bourbons die 5 tot 6 jaar zijn gerijpt.

MGP kocht het merk in november 2016 van een paar ondernemers uit Cincinnati, die op dat moment bij MGP inkochten. Hoewel David me vertelt dat de oude versie een blend was van jongere 2 tot 3 jaar bourbon. Het team van MGP verbeterde de blend en bracht het weer op de markt.

Mijn gedachten: Dit is een fatsoenlijke nippen of mixen bourbon, maar niet blazen mijn sokken uit. Het is een hoge rogge MGP mashbill van een groep mensen met tonnen ervaring het maken van hoge rogge bourbon. Het heeft een mooi profiel, maar niet veel complexiteit. Dat is op zich niet slecht. Voor $44,99 is hij matig geprijsd en waarschijnlijk de moeite waard voor fans van MGP bourbon.

Remus Repeal Reserve I (2017)

Een mix van hoge rogge bourbons 11 & 12 jaar oud.
Twee mashbills, 21% en 36% rogge.
Gebotteld op 94 proof

Mijn gedachten: Dit brengt Remus naar een ander niveau. Gebotteld op dezelfde 94 proof, maar ongeveer twee keer zo lang gerijpt als George Remus en een schapprijs van $ 70-$ 80 afdwingend. Dit is een uitstekende hoge rogge bourbon hoewel misschien moeilijk te vinden als het is een jaarlijkse release.

Remus Repeal Reserve II (2018)

Gebotteld op 100 proof
Officieel uitgebracht op 14 november 2018. (De verjaardag van George Remus.)

Ze zullen deze Reserve release elk jaar doen. Elke keer een vast aantal kisten op de markt brengen. Duizend kisten van 9 liter in totaal. Naarmate ze uitbreiden naar meer markten, meer dan de 12 waar ze nu in zitten, zal het aantal flessen per markt dalen en zal deze bourbon schaarser worden.

Mijn gedachten: Dit is een fantastische bourbon en gemakkelijk mijn favoriet van de monsters van de dag. We waren een van de eerste mensen buiten het bedrijf om deze nieuwe release te proeven. De verhoging van de proefdruk van 94 naar 100 op de RRRII was een goede zet. Die extra hitte brengt deze complexe bourbon in balans en laat de vaardigheid van de MGP distilleerders en blenders goed zien. Persoonlijk vond ik de RRII lekker, maar ik heb geen fles gekocht voor mijn verzameling. Voor $ 85 is de RRRII de prijs waard en zal zeker mijn geld krijgen.

Rossville Union Rye & Barrel Proof Rye

Gelanceerd in 2018
94 proof (112,6 voor de Barrel Proof)
Een mix van 51% en 95% rogge mashbills (maïs en gerst zijn de andere granen)

David zegt dat ze op zoek zijn naar een bepaald profiel, in tegenstelling tot een specifiek recept. Niet een enkele mashbill wordt ooit gebruikt voor Rossville Union. de standaard rogge is een mix van de twee bovengenoemde percentage mashbills. De Cask Strength, echter, is niet gewoon dezelfde blend op een hoger bewijs. Het is in feite een andere procentuele blend van die twee mashbills, ook op een hoger bewijs. De standaard is bedoeld om toegankelijk en comfortabel te zijn. De barrel proof is bedoeld om meer vet te zijn.

Mijn gedachten: Ik zal de eerste zijn om u te vertellen dat rogge niet mijn favoriete bruine spirit is. Het is moeilijk voor mij om een oordeel te vellen, aangezien dit een categorie is die ik over het algemeen niet prefereer. Ik kan delen wat Mark Gillespie (WhiskyCast) zei: “Ik zou mijn eigen geld uitgeven aan de Remus Repeal Reserve II en de Rossville Union Barrel Proof. En dat is de hoogste lof die ik kan geven.”

Till Vodka

Gedestilleerd uit “harde” rode wintertarwe die in de herfst is geplant in noordelijke staten vs. “zachte” tarwe die in de lente is geplant in zuidelijke staten.
Geen glycerol of citroenzuur toegevoegd.

Mijn gedachten: Wanneer geproefd naast een van de andere toonaangevende wodka merken Till komt uit schoon en helder. Het heeft geen sterke ethanol smaak zoals veel andere wodka’s. Voor $24,99 laat Till zien dat kwaliteitswodka niet te duur hoeft te zijn.

Tijdens het proeven vroeg ik David naar zijn mening over chill filtering. Gezien zijn uitgebreide chemische achtergrond hoopte ik dat hij zijn mening zou kunnen delen. David vertelde ons dat chill filtering enkele van de vetzuren verwijdert die hij in zijn whisky wil hebben. Hij zei verder dat al hun whisky’s 94 proof of hoger zijn en dat het dus niet nodig is om te chillen. (Chill filtratie is een proces dat ontwikkeld is om een troebele waas te verwijderen die zich kan ontwikkelen rond 80 proof en onaantrekkelijk kan zijn voor consumenten. In principe koelt het proces de whisky af, waardoor vetzuren stollen die er dan uitgefilterd worden). Hoewel het geen noodzakelijke stap is blijven sommige merken chill filtering toepassen en beweren dat het geen invloed heeft op de smaak van hun producten. MGP-merken worden NIET gechill-filtreerd.

Later op de avond sprak ik meer met David toen we van en naar het diner reden. Volgens David bestaat een groot deel van wat ze bij MGP doen uit het geven van waardevolle begeleiding en advies. Ze helpen hun klanten bij het navigeren door mashbills, giststammen, veroudering, en een groot aantal andere variabelen die overweldigend kunnen zijn voor een nieuw merk. Met behulp van hun ervaring helpen ze potentiële uitdagingen te identificeren voordat ze zich voordoen en begeleiden ze hun klanten naar een succesvolle eind-eau-de-vie. David vertelde me dat MGP vroeger een minimum order van 1000 vaten had, maar dat onlangs heeft verlaagd naar 200. Ze staan ook toe dat meerdere groepen hun bestellingen combineren om aan die hoeveelheid te voldoen. Dus….. wie doet mee?

(Met dank aan Gregory + Vine PR en MGP voor de uitnodiging. Evenals het MGP-team voor de hartelijke ontvangst bij hen thuis.)