‘ + image.title + ‘

Omwille van de strategische ligging van Tennessee vochten zowel de Unie als de Confederatie hevig om de staat. De positie van Tennessee in het Hogere Zuiden bracht president Abraham Lincoln ertoe de staat te karakteriseren als “de hoeksteen van de Zuidelijke boog”. De staat verbond het oostelijk deel van de oorlog met de Mississippi en werd al snel een natuurlijk offensief doelwit voor de federale legers. Beide partijen probeerden de rijke grondstoffen van Tennessee te controleren, vooral de spoor- en rivierroutes van de staat. Uiteindelijk werden op het grondgebied van Tennessee ongeveer 2.900 militaire gevechten uitgevochten; alleen de staat Virginia kende meer gewapende conflicten tijdens de Burgeroorlog. Naast het grote aantal gevechten en schermutselingen, was Tennessee de plaats van enkele van de bloedigste gevechten van de oorlog, zoals verwoestende veldslagen plaatsvonden bij Shiloh, Stones River en Franklin.

Nauwelijks acht maanden nadat Tennessee de laatste staat werd die de Unie verliet, werd het de eerste die viel onder federale troepen. Begin februari 1862 veroverden de troepen van de Unie al snel de forten Henry en Donelson aan de rivieren de Tennessee en de Cumberland. Deze successen maakten de hoofdstad Nashville kwetsbaar, en de Geconfedereerde troepen verlieten de stad. President Lincoln benoemde Andrew Johnson, de enige zuiderling die ervoor koos om na de afscheiding in de Amerikaanse Senaat te blijven, tot militair gouverneur van Tennessee.

Na de bezetting van Nashville probeerde het leger van de Unie zijn aanvoerlijnen te verbeteren door de Nashville and Northwestern Railroad door te trekken van Kingston Springs naar de rivier de Tennessee. De Federalen dwongen vrije zwarten en ontsnapte slaven om het werk te doen dat met de uitbreiding gepaard ging, en in 1863 werden veel van deze mannen soldaten in de United State Colored Troops. Als zodanig bleven zij niet alleen de spoorlijn aanleggen maar ook versterkingen oprichten en bemannen voor de verdediging ervan. In totaal vochten meer dan 20.000 Afro-Amerikanen uit Tennessee voor de Unie. De staat stond op de derde plaats wat betreft de aanvoer van United States Colored Troops.

In november 1864 beleefden de Geconfedereerde troepen in Tennessee een van hun meest kenmerkende militaire overwinningen in de staat, maar ook een van hun meest verwoestende veldslagen. Cavalerie onder generaal-majoor Nathan Bedford Forrest vernietigde het depot van de Unie in Johnsonville aan de Tennessee Rivier, de enige keer in de oorlog dat een cavaleriemacht een marinedepot vernietigde. Hoewel de slag weinig invloed had op de afloop van de oorlog, wordt hij herinnerd als een demonstratie van Forrest’s tactische bekwaamheid. Later die maand werden in Franklin de troepen van generaal John Bell Hood in een frontale aanval op de borstwerken van de Unie uiteengeslagen. De Confederaten leden meer dan driemaal zoveel slachtoffers als de Federalen, waaronder het verlies van zes generaals.

Shiloh, Fort Donelson, Chickamauga/Chattanooga, en Stones Rivers zijn belangrijke veldslagen in Tennessee die nu door de National Park Service als National Military Parks worden geïnterpreteerd. Tennessee State Parks heeft de slagvelden van de Burgeroorlog bij Fort Pillow en Johnsonville behouden. Verhalen van deze conflicten en de mensen die ze uitvochten weven samen de krachtige kroniek dat is de Burgeroorlog in Tennessee.

Op het einde, 64.333 Confederatie soldaten en 58.521 Unie soldaten omgekomen in Tennessee, wat neerkomt op een totaal aantal slag slachtoffers van 122.854.