Hoe vleermuizen werken
On december 19, 2021 by adminHet Duitse woord voor vleermuizen is “Fledermäuse,” wat zich laat vertalen als “vliegende muizen”. Het is gemakkelijk te begrijpen waar deze naam vandaan komt — veel vleermuissoorten lijken inderdaad veel op vliegende knaagdieren. Maar in feite zijn vleermuizen nauwer verwant aan mensen dan aan muizen en ratten. Als je goed naar de vleugels van een vleermuis kijkt, kun je de gelijkenis zien.
De illustratie hierboven toont de botstructuur in een vleermuisvleugel, een vogelvleugel en een menselijke arm. De vogelvleugel heeft een tamelijk stijve botstructuur, en de belangrijkste vliegspieren bewegen de botten op het punt waar de vleugel met het lichaam is verbonden. Een vleermuis heeft een veel soepeler vleugelstructuur. De vleugel lijkt veel op een menselijke arm en hand, maar heeft een dun huidvlies (patagium genaamd) dat zich uitstrekt tussen de “hand” en het lichaam, en tussen elk botje van de vingers. Vleermuizen kunnen de vleugel bewegen als een hand, in wezen “zwemmen” door de lucht. De “duim” steekt uit de vleugel als een kleine klauw, die vleermuizen gebruiken om in bomen en andere structuren te klimmen. Dit helpt hen om een hoog “lanceerpunt” te bereiken voor het opstijgen van de vlucht. De orde van de vleermuizen heet dan ook Chiroptera, Grieks voor “handvleugeligen.”
Advertentie
“Wetenschappers geloven dat vleermuizen zijn geëvolueerd uit een niet-vliegend zoogdier dat voornamelijk in de bomen leefde, ruwweg honderd miljoen jaar geleden. Net als een maki of eekhoorn, sprong dit dier door de lucht van tak naar tak. Sommige individuele leden van deze soort werden geboren met meer huid die zich uitstrekte tussen hun armen en lichaam, waardoor ze net een beetje meer lift kregen als ze door de lucht sprongen (sommige moderne maki’s en eekhoorns hebben eenzelfde soort fysiologie ontwikkeld). De individuele vleermuizen met deze mutatie hadden een iets grotere mobiliteit dan andere vleermuizen van de soort en hadden dus meer kans om te gedijen en zich voort te planten. Op deze manier selecteerde de natuur in de loop van de tijd voor bredere en bredere huidmembranen, wat uiteindelijk leidde tot volledig functionele vleugels.
De stijve vogelvleugel is efficiënter in het leveren van lift, maar de flexibele vleermuisvleugel maakt een grotere wendbaarheid mogelijk. Vleermuizen kunnen hun vleugels in verschillende vormen plaatsen, waardoor de mate en richting van lift zeer snel verandert. Hierdoor kunnen ze als geen ander dier in de lucht weven en duiken, waardoor ze een duidelijk voordeel hebben bij de jacht op prooien.
In het volgende hoofdstuk zullen we leren hoe vleermuizen zich in het donker voortbewegen.
Geef een antwoord