Hoe vis in quarantaine plaatsen

Auteur: Laura Muha

De sceptische viskweker: November 2007

Het idee voor de column van deze maand ontstond afgelopen zomer op een braderie in een klein stadje, toen ik zag hoe mijn 7-jarige neefje zich naar de stand “Win een goudvis!” begaf.

Het doel van het spel was om een pingpongbal in een van de vele vissenkommen te laten landen die op een tafel stonden, en als je daarin slaagde mocht je de vis in die kom mee naar huis nemen.

Dierenrechtenactivisten proberen dit kermisonderdeel al jaren te verbieden, maar dat is geen onderwerp waar ik hier op in wil gaan. Het volstaat te zeggen dat hun argumenten niet opgingen voor een kleine jongen die al sinds zijn peuterjaren gepassioneerd is door vissen, en die al twee eigen aquaria heeft. In zijn ogen bood het spel een prachtige gelegenheid om zijn geliefde verzameling uit te breiden zonder dat hij daarvoor zijn zuurverdiende zakgeld hoefde uit te geven.

Het probleem dat niet bij Ben opkwam, maar zeker wel bij mij, was dat geen van de aquaria die hij thuis had een quarantainebak was. Dus als hij een vis zou winnen, zou deze een uur of twee later met zijn vaste vissen rondzwemmen. En dat, probeerde ik mijn broer (Bens vader) te vertellen, was een slecht idee.

“Vissen kunnen veel ziektes bij zich dragen,” legde ik uit, terwijl Ben een pingpongballetje naar de viskommen gooide.

Klink! Het stuiterde tegen de rand van een van hen en tuimelde op de vloer.

“Zelfs als ze er goed uitzien, kan de stress van het worden verplaatst van de ene omgeving naar de andere hen een latent probleem naar buiten brengen, dus voordat je een nieuwe aan een gevestigde tank toevoegt, moet je ze echt in quarantaine plaatsen,” zei ik.

Clink!-een andere bal ketste af op een kom.

“Anders zou je al je andere vissen kunnen besmetten.”

Mijn broer knikte, waarschijnlijk niet zozeer omdat ik hem het belang van quarantaine had uitgelegd, maar omdat hij het zag als de zoveelste reden om ervoor te zorgen dat de vismanie in zijn huis niet zo uit de hand zou lopen als in het mijne.

“Ben-” begon hij te zeggen. Maar juist toen richtte mijn neef, met een vastberaden blik in zijn ogen. Hij zwaaide met zijn pols en als in slow motion vloog de bal door de lucht en, plunk!, belandde in een kom met daarin een schichtig ogende goudvis.

“Joepie!” schreeuwde Ben.

Hij had een vis, en ik een column.

Waarom een nieuwe vis in quarantaine plaatsen?

Afgaande op discussies die ik met andere kwekers heb gevoerd en debatten die ik op internetsites over vissen heb gezien, beschouwen veel hobbyisten het in quarantaine plaatsen van nieuwe vissen op dezelfde manier als ze doen bij goed eten. Ze weten dat het iets is wat ze zouden moeten doen, maar doen het maar al te vaak niet.

Voor sommigen is het omdat ze te ongeduldig zijn om een quarantaine periode af te wachten; ze willen die nieuwe vis nu in hun aquarium! Voor anderen, het is een onwil om geld en tijd te investeren in een tank ze zijn niet van plan om regelmatig te gebruiken. Sommige hobbyisten lijken te denken dat het concept van quarantaine overdreven is; een ziekte-uitbraak is volgens hen iets dat gebeurt in andermans aquarium, nooit in hun eigen. En dan is er natuurlijk nog de onverwachte aanwinst – de vis die je neefje bijvoorbeeld wint op de kermis, of de soort waarnaar we op zoek zijn en die plotseling opduikt in onze plaatselijke viswinkel. Als we hem nu niet kopen, zo redeneren we, wie weet wanneer we hem weer zullen vinden, en bovendien ziet hij er gezond uit. Dus waarom niet onze kansen te nemen?

Om die vraag te beantwoorden, hier is een horror verhaal met dank aan Koran Weston, een viskweker uit British Columbia, Canada, die drie zoetwater gemeenschap tanks heeft: een 75 gallon, een 25 gallon, en een 10 gallon.

Op een dag kreeg ze een hunkering voor een paradijs vis. Dus koos ze er een die er mollig en gezond uitzag en voegde het toe aan haar 10 gallon tank.

Alles ging goed voor ongeveer een maand – tot de dag dat Weston een rode worm merkte die uit de opening van die mollige, gezond uitziende paradijsvis stak. Het was een camallanus worm, een vervelende en besmettelijke nematode die leeft in de darmen van vissen. Toen zij de vis kocht, was de worm nog niet zichtbaar, waarschijnlijk omdat de levenscyclus van de parasiet verschillende stadia kent, waarvan alleen het laatste met het blote oog zichtbaar is. Maar al snel richtte de parasiet een ravage aan in al haar aquaria. Tegen de tijd dat de uitbraak drie maanden later onder controle was, zei ze, had ze zo’n $200 uitgegeven aan medicijnen en tientallen vissen verloren, waaronder haar drie geliefde zeeduivels.

“Nu plaats ik alle vissen zes weken in quarantaine. Geen uitzonderingen,” zei Weston, die een 5-gallon tank heeft speciaal voor dat doel.

Dat is muziek in de oren van Dr. Tim Miller-Morgan, een aquatische dierenarts die het siervis gezondheidsprogramma van de Oregon Extension Sea Grant leidt. “Ik ben constant aan het zeuren over quarantaine,” zei Miller-Morgan. “Het wordt erg onderbenut, en toch is het gewoon essentieel.”

Hij legde uit dat zelfs gezonde vissen sommige ziekteverwekkers bij zich dragen; de reden dat ze niet ziek worden is omdat hun immuunsysteem in staat is om ze onder controle te houden. Maar wanneer vissen worden geplaatst onder stress – zoals ze zijn wanneer ze worden gestuiterd van viskwekerij naar groothandelaar naar retailer naar een hobbyist tank – hun weerstand vaak daalt, en ziekteverwekkers kunnen de overhand krijgen.

Hoe lang is lang genoeg?

Hoe lang het duurt voor dit te gebeuren, hoewel, kan afhangen van een aantal factoren, met inbegrip van de soort vis, de ziekteverwekker, en de wateromstandigheden beide leven in. Bijvoorbeeld, bij een temperatuur van 75 ° tot 79 ° C, de levenscyclus van de parasiet die ich veroorzaakt is ongeveer 48 uur, terwijl bij 60 ° C, kan het bijna een week duren om te voltooien.

En dat is waar quarantaine begint ingewikkeld te worden. Als elke ziekteverwekker zijn eigen levenscyclus heeft, en de levenscyclus is vaak afhankelijk van de wateromstandigheden, zoals de temperatuur, hoe weet je dan hoe lang een quarantaine lang genoeg is? Is twee weken voldoende, zoals sommige kwekers beweren? Of drie weken? Een maand? Zes weken?

“Er is weinig wetenschappelijk bewijs over wat de ‘ideale’ periode is,” geeft Dr. Edward Noga toe, auteur van het leerboek Fish Disease: Diagnosis and Treatment (Blackwell Publishing, 2000) en een professor in de aquatische geneeskunde aan de veterinaire faculteit van de North Carolina State University. “In het algemeen wordt een quarantaineperiode van drie tot vier weken als goed beschouwd, maar dit hangt af van de specifieke pathogenen die een risico vormen voor de populatie.”

Miller-Morgan zei dat hij enkele koihobbyisten kent die een nieuwe vis een vol jaar in quarantaine plaatsen voordat ze hem toevoegen aan een vijver met een gevestigde populatie – “Ze voelen zich niet op hun gemak totdat ze hem een jaar lang temperatuurschommelingen hebben laten doorstaan,” legde hij uit – maar in het algemeen denkt hij dat een maand een redelijke hoeveelheid tijd is om nieuwkomers te isoleren.

“Quarantaine is niet alleen om te voorkomen dat ziekten in het systeem terechtkomen,” zei hij. “Het laat de vissen ook acclimatiseren aan een nieuwe omgeving, een nieuw systeem, nieuw voedsel. Het geeft ze een kans om tot rust te komen en geeft hun immuunsysteem een kans om te herstellen.”

En trouwens, terwijl de meesten van ons de neiging hebben om te denken dat het punt van quarantaine is om onze gevestigde voorraad te beschermen, kan het omgekeerde ook waar zijn. De vissen in uw aquarium zijn gewend aan bepaalde ziekteverwekkers die er al zijn, en hebben weerstand tegen hen, maar een nieuwe vis toegevoegd aan die tank misschien niet, Miller-Morgan uitgelegd. Door het te isoleren en vervolgens kleine hoeveelheden water uit de gevestigde tank toe te voegen aan de quarantainebak over een periode van enkele maanden, geef je de nieuwe vis de tijd om weerstand op te bouwen tegen eventuele ziekteverwekkers die in dat water aanwezig zouden kunnen zijn.

Is een ons preventie een pond genezing waard?

Veel van de professionele aquarianen die ik in de loop der jaren heb gesproken, gaan nog een stap verder en geven de vissen in quarantaine routinematig medicijnen tegen een groot aantal ziekten, zelfs als er geen bewijs is dat deze ziekten aanwezig zijn. Sommigen geven nieuwe zoetwatervissen ook een zoutdip en nieuwe zeevissen een zoetwaterdip, om parasieten te doden voordat ze in quarantaine worden geplaatst.

Maar dat is niet iets wat de meeste thuisaquarianen zouden moeten doen om verschillende redenen, en Miller-Morgan en Noga zijn het daarmee eens. Ten eerste, beiden wijzen erop dat professionals meestal medicijnen gebruiken op basis van een grondige kennis van zowel de soort waar ze mee te maken hebben als het soort pathogenen waar die soort vatbaar voor is; ze begrijpen ook de impact van medicijnen op beide organismen. Thuisaquarianen beschikken echter zelden over dergelijke kennis.

Bovendien is het toevoegen van medicijnen aan het aquariumwater op zichzelf al een stressfactor voor vissen, omdat het de concentratie van opgeloste vaste stoffen in het water verandert, wat op zijn beurt de osmoregulatoire processen van de vissen beïnvloedt.

En ten slotte, aldus Miller-Morgan, kan het behandelen voor ziekten die de vissen misschien niet hebben, uiteindelijk leiden tot medicijnresistente ziekteverwekkers, wat later een veel groter probleem kan creëren.

Quarantaine basis

Dus hoe zou een goed quarantaine systeem eruit zien? De grootte van de bak hangt af van het soort vissen dat u houdt. Grotere of snelzwemmende vissen hebben bijvoorbeeld een grotere quarantainebak nodig dan kleinere, rustigere vissen. Maar verder geldt: eenvoudiger is beter; houd de verlichting laag – dat houdt de vissen rustiger – en zorg ervoor dat alles wat u in de bak doet gemakkelijk kan worden gesteriliseerd.

Dat betekent dat u moet kiezen voor dingen als plastic planten en PVC-buis (niet toegevoegd om de bak er mooi uit te laten zien, maar om de vissen een veilig gevoel te geven) in plaats van echte of zijden planten. “En niets poreus, zoals lavasteen, omdat ziekteverwekkers in de poriën kunnen komen,” zei Miller-Morgan. Hij raadt ook aan het substraat over te slaan, omdat een tank met kale bodem gemakkelijker schoon te houden is en later ook te steriliseren. En, voegt hij eraan toe, zorg ervoor dat alle netten en hevels die in een quarantaine systeem worden gebruikt apart worden gehouden; ze gebruiken in een gevestigde tank is een goede manier om ziekteverwekkers te verspreiden.

Het enige “probleem” dat moet worden aangepakt met elke tank die niet constant in gebruik is, is hoe je de biofilter aan de gang houdt. Sommige mensen houden er een paar vissen in en brengen ze over naar hun hoofdaquarium wanneer de quarantainebak nodig is voor nieuwkomers. Je kunt de biofilters ook aan de gang houden in een visvrije quarantainebak door kleine hoeveelheden ammoniak toe te voegen.

Persoonlijk houd ik mijn quarantainebakken leeg tussen gebruik door; als ik ze nodig heb, laat ik ze onmiddellijk recyclen door filterpads uit mijn gewone bakken te halen en ze in de filters van de quarantainebak te doen. (U kunt ook een extra boxfilter in een gevestigde bak laten draaien, klaar om naar een quarantainebak te verplaatsen wanneer dat nodig is.)

Als u een quarantainebak moet steriliseren, zegt Miller-Morgan dat bleekwater in een concentratie van 200 ppm (of 200 mg/liter water) uitstekend werkt. Hij waarschuwt er echter voor dat organische stoffen het bleekmiddel doen afbreken, dus zorg ervoor dat je alles grondig spoelt voordat je het bleekmiddel gebruikt, anders zal het niet zo effectief zijn.

The Goldfish Saga Continues

Om de column van deze maand af te sluiten, dacht ik terug te keren naar de saga van mijn neefje en zijn kermisgoudvis.

Ik zou u graag kunnen vertellen dat tante Laura’s wijsheid die avond op de kermis de overhand had, en dat ik hem (of liever gezegd, zijn ouders) heb kunnen overhalen om op weg naar huis bij de plaatselijke dierenwinkel te stoppen voor een quarantainebak. Dat heb ik niet gedaan.

In plaats daarvan ging de vis direct in de 30-gallon goudvissenbak van mijn neef, samen met zijn drie gevestigde vissen (hoewel ik er wel in geslaagd ben een lesje acclimatiseringstechnieken in te lassen). Ik stelde mijn broer echter voor om de komende week een aantal waterverversingen uit te voeren om eventuele parasieten in het water te verminderen.

Terwijl ik dit schrijf, zijn er enkele weken verstreken en tot nu toe vertonen noch de nieuwe vissen, noch de oude vissen tekenen van een probleem. Dus mijn neefje zou wel eens geluk kunnen hebben.

Maar ik weet ook dat geluk zelden eeuwig duurt, en als Ben serieus is over het houden van vissen, wat hij lijkt te zijn, zullen er in de komende jaren vele vinnen aan zijn collectie worden toegevoegd.

Dus ik heb zitten denken: Zijn verjaardag komt eraan. Zou een quarantainebak niet een perfect cadeau zijn?

Zie het volledige artikel op TFH Digital http://www.tfhdigital.com/tfh/200711/#pg58