Hoe India zijn vrouwen behandelt

Mensen hebben haar onder meer Braveheart, Fearless en India’s Daughter genoemd, en een miljard gebeden voor een spoedig herstel omhoog gezonden.

Toen de onbekende vrouw zaterdag vroeg in een ziekenhuis in Singapore overleed, als slachtoffer van een wrede verkrachting in een rijdende bus in de hoofdstad Delhi, was het volgens velen weer tijd om de vraag te stellen: waarom behandelt India zijn vrouwen zo slecht?

Vrouwelijke foetussen worden geaborteerd en babymeisjes na de geboorte gedood, wat leidt tot een ontstellend scheve sekseverhouding. Velen van hen die overleven worden hun hele leven geconfronteerd met discriminatie, vooroordelen, geweld en verwaarlozing, als alleenstaande of getrouwde vrouwen.

TrustLaw, een nieuwsdienst van Thomson Reuters, heeft India gerangschikt als het slechtste G20-land om vrouw te zijn. Dit in het land waar de leider van de regeringspartij, de voorzitter van het lagerhuis van het parlement, ten minste drie ministers-presidenten, en een aantal sport-en business iconen zijn vrouwen. Het is ook een land waar een generatie van nieuwe, mondige jonge vrouwen in groteren getale dan ooit tevoren aan het werk gaat.

Maar ook de misdaden tegen vrouwen nemen toe.

Met meer dan 24.000 gemelde gevallen in 2011 is het aantal verkrachtingen met 9,2% gestegen ten opzichte van het voorgaande jaar. Meer dan de helft (54,7%) van de slachtoffers was tussen de 18 en 30 jaar oud. Het meest verontrustende is dat volgens de politiedossiers de daders in meer dan 94% van de gevallen bekend waren bij hun slachtoffers. Buren waren goed voor een derde van de daders, terwijl ook ouders en andere familieleden betrokken waren. Delhi was goed voor meer dan 17% van het totale aantal verkrachtingszaken in het land.

En het is niet verkrachting alleen. Uit politieregisters van 2011 blijkt dat het aantal ontvoeringen en ontvoeringen van vrouwen met 19,4% is gestegen, het aantal vrouwen dat wordt gedood in geschillen over bruidsschatbetalingen met 2,7%, het aantal martelingen met 5,4%, het aantal gevallen van molest met 5,8% en het aantal gevallen van vrouwenhandel met een alarmerende 122% ten opzichte van het voorgaande jaar.

De Nobelprijswinnende econoom Amartya Sen heeft geschat dat er wereldwijd meer dan 100 miljoen vrouwen “vermist” zijn – vrouwen die er wel geweest zouden zijn als ze dezelfde gezondheidszorg, medicijnen en voeding hadden gekregen als mannen.

Nieuw onderzoek door economen Siwan Anderson en Debraj Ray schat dat in India in een bepaald jaar meer dan 2 miljoen vrouwen worden vermist.

De economen ontdekten dat ruwweg 12% van de vermiste vrouwen bij de geboorte verdwijnt, 25% sterft in de kindertijd, 18% in de reproductieve leeftijd, en 45% op oudere leeftijd.

Zij ontdekten dat vrouwen in een bepaald jaar meer stierven aan “verwondingen” dan tijdens de bevalling – verwondingen, zeggen zij, “lijken een indicator te zijn van geweld tegen vrouwen”.

Doden door brand-gerelateerde incidenten, zeggen ze, is een belangrijke oorzaak – elk jaar komen meer dan 100.000 vrouwen om door branden in India. De onderzoekers zeggen dat veel gevallen in verband kunnen worden gebracht met eisen over een bruidsschat die ertoe leiden dat vrouwen in brand worden gestoken. Uit het onderzoek bleek ook dat een groot aantal vrouwen stierf aan hartkwalen.

Deze bevindingen wijzen op een levenslange verwaarlozing van vrouwen in India. Het bewijst ook dat een sterke voorkeur voor zonen boven dochters – wat leidt tot sekseselectieve abortussen – slechts een deel van het verhaal is.

Het is duidelijk dat veel Indiase vrouwen in elke fase van hun leven worden bedreigd – geweld, ontoereikende gezondheidszorg, ongelijkheid, verwaarlozing, slechte voeding, gebrek aan aandacht voor persoonlijke gezondheid en welzijn.

Analisten zeggen dat diepgewortelde veranderingen in de sociale attitudes nodig zijn om de Indiase vrouwen meer geaccepteerd en veilig te maken. Er is sprake van een diepgeworteld patriarchaat en wijdverbreide vrouwenhaat in grote delen van het land, met name in het noorden. En de staat schiet tekort in zijn bescherming van vrouwen.

Woedende burgers zijn van mening dat politici, waaronder premier Manmohan Singh, onoprecht zijn wanneer ze beloven de wetten aan te scherpen en verkrachters en plegers van misdaden tegen vrouwen sneller te vervolgen.

Hoe kan het anders, zo vragen zij zich af, dat politieke partijen de afgelopen vijf jaar kandidaten voor de deelstaatverkiezingen hebben opgesteld met 27 kandidaten die verklaarden dat zij van verkrachting waren beschuldigd?

Hoe, zo zeggen zij, kunnen politici worden geloofd als er zes gekozen deelstaatwetgevers zijn tegen wie een aanklacht wegens verkrachting is ingediend?

Maar de hernieuwde protesten in Delhi na de dood van de vrouw bieden enige hoop. Is haar dood een keerpunt in de geschiedenis van India, dat de regering zal dwingen strengere wetten uit te vaardigen en de mensen zal dwingen serieus na te denken over de verwaarlozing van vrouwen?

Het is nog vroeg, maar men hoopt dat dit de eerste tekenen van verandering zijn.