Hoe houd je je hoofd boven water als je een depressieve moeder bent

Het gebeurt. Het overkomt 1 op de 8 vrouwen in de loop van haar leven, volgens Mental Health America. Zij voegen daaraan toe dat het het vaakst voorkomt bij vrouwen van 25 tot 44 jaar – de beste jaren om kinderen te krijgen en “moeder in de loopgraven” te worden.

Volgens Postpartum Progress wordt in algemeen geaccepteerde bronnen gesteld dat 10-15% van de vrouwen lijdt aan een postpartum stemmingsstoornis, of het nu gaat om PPD, postpartum OCD, postpartum angst of postpartum psychose, hoewel zij zelf een hoger percentage schatten op 20%.

Maar als je het allemaal uitsplitst, zegt Child Trends dat 1 op de 5 kinderen in een huishouden leeft met een ouder die een zware of ernstige depressie heeft. Eén op de vijf kinderen. Dat zijn heel wat depressieve moeders en vaders. Je weet dat je depressief bent. Je hebt niemand nodig om de effecten op je leven, je geest, je ouderschap op te noemen. Je weet het, omdat je het beleeft. Maar zelfs in het midden van de depressie, hoe moeilijk het ook is, moet je dingen doen. Je moet wel.

De kinderen zullen zichzelf niet voeden. Het werk gaat zichzelf niet afmaken. De was ligt opgestapeld, de afwas staat in de gootsteen en er zit een randje om het bad, en als je er alleen al aan denkt, krijg je zin om te huilen. Ik ben daar geweest, meer dan eens. Ik snap het helemaal op een persoonlijk niveau.

Dus hoe ga je deze kleine shit volbrengen terwijl je geest je vertelt – nou ja, in het belang van het vermijden van trigger warnings, alle vreselijke dingen die je geest je vertelt? Hoe kun je de kracht opbrengen om die huilende baby op te pakken, of die 7-jarige te troosten die zijn Lego-stukje is kwijtgeraakt, wanneer je je zo dun als de huid op een trommel voelt uitgerekt?

Niets zal de plaats innemen van een goede arts en een therapeut, dus dat is de eerste, belangrijkste route die je moet nemen. Maar daarna? Hoe haal je de scherpe kantjes eraf als je alles “goed” doet en je je nog steeds bezwaard voelt?

Get Out

Op Quartz zegt therapeut Megan Bruneau dat het tussen de negatieve zelfpraat van depressie en schaamte bijna onmogelijk wordt om de deur te openen. “Ondanks wat depressie je vertelt,” zegt ze, sta op en ga ergens heen, “douchen optioneel.” Neem de kinderen mee naar het park, de bibliotheek, een wandeling door het bos. Een verandering van omgeving is een grote deal voor jou – en voor hen, voor wie het leuk en spannend is, wat je Awesome Mom maakt.

Lower Your Expectations

Je wilt dat je kinderen het beste van alles hebben, dat alles perfect is. We snappen het. Maar Denise Levereaux, MSW, LISW-CP, een klinisch maatschappelijk werker met een particuliere psychotherapie praktijk in Spartanburg, South Carolina, gewijd aan de behandeling van trauma en stress management, zegt dat we moeten “leren wat het betekent om realistische (en KIND!) verwachtingen te hebben. Moeders zijn enkele van de ergste overtreders die ik ken als het gaat om perfectionisme.” Dat betekent dat je stopt met stressen als de afwas niet klaar is als je gaat slapen, als de lunch van je kind er niet uitziet als een verdomde Bento doos, als je badkamer niet glimmend is en je kinderen Micky D’s eten. Gun jezelf wat genade. Chill.

Ask for Help

Mentale ziekte kan beschamend aanvoelen. Maar dat betekent niet dat het beschamend is. Dat is het niet. Esperanza zegt dat depressieve moeders uit hun comfortzone moeten stappen en om hulp moeten vragen. Kan je echtgenoot vrij nemen van het werk (de mijne moest dat) of minder uren gaan werken? Heb je familieleden of vrienden die kunnen komen helpen – al is het maar voor een uurtje? Kunt u een oppas betalen om een deel van de tijd op de kinderen te passen, zodat u een broodnodige pauze hebt?

Scale It on Back

Therapeute Denise Levereaux zegt dat het belangrijk is dat we begrijpen dat “energie en tijd voor iedereen eindige hulpbronnen zijn. Wanneer we worstelen met een depressie, hebben we nog minder energie en tijd beschikbaar. We kunnen niet alles doen. Dat is niet erg. Neem het tot de basislijn: ‘Wat hebben ik en mijn kinderen nodig om deze dag te overleven?'” Esperanza beaamt dat. Een moeder vertelt: “Je moet je verwachtingen van hoe een normale dag eruitziet bijstellen, en soms betekent dat gewoon overleven tot bedtijd,” zegt ze. “Het maakt niet eens uit of de kinderen zich aankleden. Hebben we het gehaald? We zijn goed.” In Quartz raadt therapeut Megan Bruneau aan om “SMART-doelen te stellen: specifiek, meetbaar, haalbaar, realistisch en tijdgericht.” In plaats van “Ik zal vandaag wat klusjes doen”, ga je voor “Vandaag, terwijl de baby slaapt, zal ik een mand met was opvouwen.”

Connect, Connect, Connect

Zowel Levereaux als Bruneau raden aan om contact te maken met anderen als een manier om depressie te helpen en productief te blijven. Bruneau zegt “tijd met anderen door te brengen – zolang het mensen zijn die om je geven, bij wie je jezelf kunt toestaan een totale puinhoop te zijn.” Levereaux zegt dat “we zo vaak enorme hoeveelheden schaamte met ons meedragen die onze verbinding met anderen afsluiten, ons vermogen om toegang te krijgen tot ons steunsysteem, zowel extern als intern. Andere mensen begrijpen wat je doormaakt, en je kunt ze vinden. Hoe hard de depressie je ook vertelt, er is niemand die het snapt.” Ze raadt aan om zelfs virtuele steun te gebruiken met apps als Pacifica, Talkspace, Facebook-communities en Instagram. Je kunt andere moeders vinden die hetzelfde doormaken als jij, en wanneer je die verbondenheid voelt, wanneer je je minder alleen voelt, verliest de depressie een beetje zijn greep.

Practice Self-Care

Je kent de metafoor: je doet eerst het zuurstofmasker op jezelf voordat je er een op je kind doet. Je moet voor jezelf zorgen voordat je voor iemand anders kunt zorgen, en dat betekent dat je een time-out moet nemen. Bruneau zegt dat je twee soorten kunt oefenen: “het soort dat afleidt, zoals bergbeklimmen, sieraden maken en andere activiteiten die volledige concentratie vereisen; en het soort dat ons helpt onze emoties te verwerken, zoals een dagboek schrijven of kunst maken.” Maak het jezelf niet moeilijk. Je moet er absoluut tijd voor maken. Het is cruciaal voor je gezondheid om tijd weg te nemen van de kinderen, zodat je terug kunt komen met een volle tank.

Het belangrijkste van alles is, zorg ervoor dat je een arts of therapeut ziet, en dat je een weg voorwaarts hebt naar herstel. Blijf goed voor jezelf zorgen. Verlaag je verwachtingen. En laat de schaamte varen. “Scheid je idee over jezelf van je depressie. Stel het je voor als een gremlin die je achtervolgt en het leven moeilijk maakt. Het is niet jij,” herinnert Levereaux. Je bent geen depressieve moeder. Je bent een moeder die lijdt aan depressie. Die je, met wat hulp van dokters, kunt overwinnen. En niet alleen voor je eigen bestwil. Ook voor de rest van je familie.