History of the ADA

De Civil Rights Movement van de jaren ’60 gaf aanleiding tot andere burgerrechtenbewegingen, met name de Women’s Rights Movement en de Disability Rights Movement. Terwijl minderheden en vrouwen werden beschermd door burgerrechtenwetgeving die in de jaren zestig door het Congres van de Verenigde Staten werd aangenomen, werden de rechten van gehandicapten pas veel later door federale wetgeving beschermd.

Drie belangrijke stukken burgerrechtenwetgeving werden in de jaren zestig door het Congres van de Verenigde Staten aangenomen. Deze drie grote stukken burgerrechtenwetgeving zijn de Civil Rights Act van 1964, de Voting Rights Act van 1965, en de Civil Rights Act van 1968, die betrekking heeft op eerlijke huisvesting voor minderheden.

De Civil Rights Act van 1964 was breed van opzet en omvatte degenen die federale fondsen ontvangen, werkgevers, en plaatsen van openbare accommodatie, zoals busstations, toiletten, en lunch counters. Zij verbood discriminatie op grond van ras, godsdienst en nationale herkomst.

De Civil Rights Act van 1964 bood echter geen bescherming aan gehandicapten. Discriminatie van gehandicapten zou pas in 1973 worden aangepakt toen sectie 504 van de Rehabilitation Act van 1973 wet werd, en later nog in 1990 toen de ADA werd aangenomen.

De Voting Rights Act van 1965 beschermt de rechten van minderheden om te stemmen bij verkiezingen.

De Civil Rights Act van 1968 omvat Titel VIII die discriminatie op basis van ras, godsdienst, nationale herkomst en geslacht verbiedt bij de verkoop en verhuur van woningen. De Fair Housing Act bood, net als de Civil Rights Act van 1965, geen bescherming aan gehandicapten. De Fair Housing Act werd in 1988 gewijzigd om twee nieuwe klassen toe te voegen: mensen met een handicap en gezinnen met kinderen.

Sectie 504 van de Rehabilitation Act van 1973 verbiedt discriminatie op grond van een handicap in federale programma’s en door ontvangers van federale financiële steun. Maar sectie 504 beschermde mensen met een handicap niet tegen discriminatie in veel werkgelegenheidssituaties of openbare accommodaties in de particuliere sector. Er was de ADA nodig om deze gebieden aan te pakken die niet door Sectie 504 werden gedekt.

De Individuals with Disabilities Education Act (IDEA), voorheen de Education for all Handicapped Children Act, vereist dat alle kinderen met een handicap gratis passend openbaar onderwijs krijgen in de minst beperkende omgeving. Openbare scholen hebben uit hoofde van de IDEA en de ADA verplichtingen jegens leerlingen met een handicap. Openbare scholen zijn plaatselijke overheidsinstellingen en hebben op grond van de ADA verplichtingen jegens leerlingen met een handicap die in aanmerking komen voor diensten op grond van de IDEA en ook jegens andere leerlingen met een handicap, werknemers, ouders en leden van het publiek die een handicap hebben.