Het verschil tussen “intelligentie” en “intellect”

Ik herlees Richard Hofstadter’s Pulitzer-prijs winnende boek Anti-Intellectualism in American Life (1963). Vroeg in het boek, Hofstadter maakt een onderscheid tussen “intelligentie” en “intellect.” Ik vond het nuttig. Hier is een voorproefje:

p. 25: Intelligentie werkt binnen het kader van beperkte maar duidelijk geformuleerde doelen, en kan snel zijn om denkvragen weg te schuiven die niet lijken te helpen bij het bereiken daarvan…Intellect, aan de andere kant, is de kritische, creatieve en contemplatieve kant van de geest. Terwijl intelligentie probeert te grijpen, te manipuleren, te herschikken, aan te passen, onderzoekt intellect, denkt na, verwondert zich, theoretiseert, bekritiseert, verbeeldt… Dit onderscheid lijkt misschien overdreven abstract, maar het wordt vaak geïllustreerd in de Amerikaanse cultuur. In ons onderwijs, bijvoorbeeld, is er nooit aan getwijfeld dat de selectie en ontwikkeling van intelligentie een doel van centraal belang is; maar de mate waarin het onderwijs het intellect zou moeten bevorderen is een zaak geweest van de meest verhitte controverse, en de tegenstanders van het intellect hebben op de meeste gebieden van het openbaar onderwijs een overheersende macht uitgeoefend.

p.26: …weinigen van ons geloven dat een lid van een beroep, zelfs een geleerd beroep, noodzakelijkerwijs een intellectueel is in enige discriminerende of veeleisende zin van het woord. In de meeste beroepen kan intellect helpen, maar intelligentie zal goed genoeg dienen zonder dat. Wij weten bijvoorbeeld dat niet alle academici intellectuelen zijn; wij betreuren dit feit vaak. We weten dat er iets is met intellect, in tegenstelling tot professioneel opgeleide intelligentie, dat niet vastzit aan hele beroepen, maar alleen aan personen.

p.27: …de professionele man leeft van ideeën, niet voor hen. Zijn professionele rol, zijn professionele vaardigheden, maken hem niet tot een intellectueel. Hij is een geestelijk werker, een technicus. Hij kan toevallig ook een intellectueel zijn, maar als hij dat is, is dat omdat hij in zijn beroep een eigen gevoel voor ideeën meebrengt dat niet vereist wordt door zijn werk. Als beroepsbeoefenaar heeft hij een voorraad mentale vaardigheden verworven die te koop zijn. De vaardigheden zijn sterk ontwikkeld, maar we beschouwen hem niet als een intellectueel als bepaalde kwaliteiten in zijn werk ontbreken – ongeïnteresseerde intelligentie, generaliserende kracht, vrije speculatie, frisse observatie, creatieve nieuwheid, radicale kritiek.

Dit semester geef ik in mijn cursussen Created and Called for Community (CCC) aan het Messiah College les aan een groot aantal eerstejaarsstudenten die een professionele loopbaan nastreven, zoals verpleegkunde, bedrijfskunde, techniek en onderwijs. Gedurende de komende drie jaar van hun studie zullen deze studenten een specifieke vaardigheid leren en in het proces een bepaald soort intelligentie over een onderwerp vergaren. Zij zullen deze intelligentie gebruiken voor een loopbaan. Zoals Hofstadter het uitdrukt, zullen zij “een voorraad mentale vaardigheden verwerven die te koop zijn”. (Hopelijk zullen ze deze intelligentie ook aanwenden in een leven van dienstbaarheid).

Maar het lijkt erop dat een op tekst gebaseerde interdisciplinaire vrije kunst cursus zoals CCC zou moeten gaan over het leren van studenten om een intellectueel leven na te streven. Deze cursus zou een inleiding moeten zijn tot een manier van denken over de wereld die de beperkte intelligentie overstijgt. Als ik Hofstadter goed lees, kan een student tijdens zijn universitaire loopbaan aan intelligentie winnen zonder te leren hoe hij zijn intellect kan koesteren.

Als ik studenten in algemene cursussen uitdaag om hun verstand te oefenen, hen leer denken en hen uitnodig om een intellectueel leven te ontwikkelen, vraag ik me soms af of ze de indruk hebben dat ik niet geloof dat ze intelligent zijn. Dat is niet het geval. Ik heb dit semester veel intelligente studenten in mijn klassen, maar dat betekent niet dat zij intellectuelen zijn. Dit is een nuttig verschil dat ik binnenkort met hen wil delen.