Help Lead the Way for Women in the Arts!

Op 15-jarige leeftijd verdiende Vigée-LeBrun genoeg geld met portretschilderen om zichzelf, haar moeder, die weduwe was, en haar jongere broer te onderhouden. Opgeleid door haar vader, de portretschilder Louis Vigée, ging zij op 19-jarige leeftijd naar de Academie Saint-Lucas in Parijs. Twee jaar later trouwde ze met Jean-Baptiste-Pierre LeBrun, een schilder en kunsthandelaar die haar hielp waardevolle toegang tot de kunstwereld te krijgen.

Vigée-LeBrun’s talent hielp haar zelfs de meest veeleisende opdrachtgevers te behagen. Ze kwam al snel onder de aandacht van de Franse koningin, die haar in 1783 benoemde tot lid van de machtige Koninklijke Academie van Parijs. Als een van slechts vier vrouwelijke academici genoot Vigée-LeBrun een hoog artistiek, sociaal en politiek aanzien. Haar profiel werd te hoog, want toen de Franse Revolutie uitbrak, werd ze gedwongen het land te ontvluchten met haar negen jaar oude dochter.

Tijdens de volgende 12 jaar kreeg de kunstenares de opdracht portretten te maken van de meest gevierde inwoners van Rome, Wenen, St. Petersburg, Moskou en Berlijn. Na korte, zeer succesvolle verblijven in Engeland en Zwitserland keerde Vigée-LeBrun in 1809 voorgoed terug naar Frankrijk. De laatste 33 jaar van haar leven verdeelde ze tussen haar Parijse residentie, waar ze schitterende salons hield, en haar buitenverblijf in Louveciennes. Geleerden schatten dat Vigée-LeBrun meer dan 600 schilderijen heeft gemaakt. Haar memoires, oorspronkelijk gepubliceerd in 1835-37, zijn vele malen vertaald en herdrukt.