Heddels
On november 20, 2021 by adminDenim jeans zou wel eens het populairste kledingstuk op aarde kunnen zijn. De kans is groot dat je al (minstens) één paar bezit en je hebt waarschijnlijk ook gehoord over het culturele fenomeen dat Raw Denim is.
Als je alleen gefluister kent van het ongemak dat wordt geassocieerd met raw denim, de vermeende hoge kosten, of zelfs over mensen die hun jeans in de vriezer stoppen, dan is deze post voor jou. We zijn hier om uit te leggen wat raw denim precies is, wat basis raw denim terminologie (zelfkant, vervagingen, etc.), en hoe je het moet verzorgen.
Na het lezen van dit bericht, zou je moeten begrijpen waar de hype allemaal over gaat en in staat moeten zijn om een weloverwogen raw denim aankoop te doen.
Wat is raw denim?
Selvedge raw denim stof.
Raw denim (ook wel dry denim genoemd) is eenvoudigweg denimstof die ongewassen, onbehandeld en vrijwel onaangeroerd is gebleven vanaf het moment dat het van het weefgetouw rolt tot het moment dat het aan u wordt verkocht. Het is denim in zijn zuiverste vorm.
Raw denim voelt meestal knapperig en stijf aan en laat gemakkelijk sporen van zijn indigokleurstof achter als het tegen een ander oppervlak wrijft – zelfs uw handen (dit verschijnsel wordt crocken genoemd). Wees voorzichtig met waar je tegenaan wrijft als je een nieuwe spijkerbroek van raw denim draagt, het kan zijn dat je een beetje blauw achterlaat.
De voordelen van raw denim
Waarom dan al dit gedoe alleen voor een nieuwe spijkerbroek? Een van de grootste voordelen van raw denim, en het indigoverlies, is dat het zich ontwikkelt en veroudert op basis van wat je erin en ermee doet. Elke kilometer die je loopt, elke schaafwond op het beton, elk voorwerp dat je regelmatig in je zak steekt, laat zijn sporen na. Naarmate je ze meer draagt, begint de donkere indigokleurstof langzaam te vervagen, waardoor het lichte elektrisch blauw en uiteindelijk de witte katoenen kern van de denimgarens zichtbaar worden. Wat overblijft is een geheel uniek kledingstuk dat gevormd en vervaagd is naar jou en jou alleen.
Kijk eens naar dit paar Pure Blue Japan jeans hieronder. De linker is gloednieuw en de rechter is iets langer dan een jaar gedragen. Als je meer voorbeelden van vervaagde raw denim wilt zien, bekijk dan onze sectie Vervagingen.
Andere voordelen van raw denim zijn:
- Grotere duurzaamheid – Aangezien de stof niet kunstmatig is gewassen met steen, gelaserd en gezandstraald, krijg je de volledige levensduur van de stof in kwestie, vandaar dat veel vintage kledingstukken zo lang meegaan.
- Milieu- en arbeidsvriendelijker – Er is ontzettend veel water nodig om genoeg katoen voor een spijkerbroek te verbouwen, maar voor het wassen en beschadigen van de spijkerbroek is nog meer water nodig, gemiddeld 42 liter per spijkerbroek. Door onbewerkt katoen te kopen, hoeft geen van dat water verloren te gaan. Ook worden werknemers niet blootgesteld aan de schadelijke chemicaliën die vaak worden gebruikt om denim te behandelen en te wassen.
- Minder rommel – Veel fans van raw denim dragen maanden of jaren lang elke dag dezelfde spijkerbroek. Dit zou wel eens uw enige broek kunnen zijn!
- Meer waarde – Hoewel de instapkosten vaak hoog zijn, leidt de grotere duurzaamheid vaak tot veel meer keren dragen per paar.
De geschiedenis van raw denim
Een Levi’s 501-jeans uit de late jaren 1880.
Hoewel de overgrote meerderheid van de spijkerbroeken die vandaag de dag worden verkocht, zijn verweerd en gewassen voordat je ze koopt, werd bijna alle spijkerstof tot in de jaren zeventig van de vorige eeuw rauw en knapperig verkocht. Denim was in de eerste plaats een werkkledingstof, vandaar de term “blauwe kraag”. Denim was stevig en taai, maar toch relatief zacht, soepel en comfortabel als het eenmaal was ingereden.
Het woord denim komt van de oorspronkelijke naam van de stof “serge de Nimes”, serge betekent stevige stof en de Nimes betekent van de stad Nimes, Frankrijk. Er is enige onenigheid over de vraag of denim daadwerkelijk in Nimes is ontwikkeld, maar iedereen is het erover eens dat er één gebeurtenis is die denim jeans heeft gestold zoals we ze vandaag de dag kennen en liefhebben.
Jacob Davis (links) en Levi Strauss (rechts)
In het begin van de jaren 1870 produceerde een Letse immigrant, kleermaker Jacob Davis, kleding voor mijnwerkers in Reno, Nevada. Davis had een nieuwe manier ontwikkeld om de spanningspunten op broeken te bevestigen: koperen klinknagels. De mijnwerkers waren enthousiast over de grotere duurzaamheid en Davis probeerde munt te slaan uit de ontdekking door zijn uitvinding te patenteren, maar dat mislukte diverse malen bij het octrooibureau.
Davis vroeg zijn stoffenleverancier in San Francisco, Levi Strauss, een Beierse handelaar in droge goederen, om samen zaken te gaan doen. Strauss en Davis kregen het patent in 1873 en begonnen al snel met het maken van de geklonken denim jeans “taille overalls” die zouden bepalen hoe we vandaag de dag over jeans denken.
Denim jeans stonden op dat moment zo ver mogelijk van de modewereld af – het was puur utilitair gebruik. Als iemand al naar het merk of het merk van zijn denim wilde kijken, dan was dat puur om te zien welke beter bestand was tegen misbruik. Dit zou de identiteit van denim blijven tot het begin van de twintigste eeuw.
Westernster Tom Mix draagt jeans in “The Untamed” (1920)
Pas in de jaren twintig begon het bereik van denim zich uit te breiden tot andere kleding dan werkkleding. Denim jeans werd het de facto cowboy-uniform in revisionistische Hollywood westernfilms en kinderen in het hele land wilden een paar zodat ze zich konden verkleden als hun idolen op het scherm. Op dit punt was denim voor de meeste Amerikanen nog steeds grotendeels een kostuum, maar het diende wel om denim te normaliseren voor de middenklasse.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog trokken veel Amerikanen voor het eerst denim aan toen ze in fabrieken gingen werken om te produceren voor de Amerikaanse oorlogsinspanningen. Na afloop van de oorlog weigerden veel soldaten en arbeiders echter hun spijkerbroek uit te trekken. Dit gaf denim een tegencultureel en asociaal tintje: het dragen van jeans in beleefd gezelschap werd in de jaren 1950 op zijn best als grensoverschrijdend en op zijn slechtst als immoreel beschouwd. Dit sentiment vond veel weerklank bij tieners uit de voorsteden, die zich identificeerden met de antiautoritaire en in denim geklede personages in films als Rebel Without a Cause en The Wild One.
James Dean droeg Lee Riders in de film “Rebel Without a Cause” uit 1955.
Het breekpunt kwam echter uiteindelijk met de Elvis Presley-film Jailhouse Rock. De daaropvolgende populariteit van de hi-gyrating capriolen van de koning was te veel voor de mainstream Amerikanen om te ontkennen, en in de komende decennia werd denim geleidelijk geaccepteerd als een casual kledingoptie.
De gemiddelde Amerikaan was echter niet gewend aan het inbraakproces, noch aan de vervagingen die maanden of jaren konden duren om perfect te worden. De populairste casual denimmerken in de jaren zeventig en tachtig waren de merken die hun jeans stonewasten en vervormden voordat de klanten ze kochten, zodat ze zich de inrijtijd konden besparen. Zo kon iedereen een spijkerbroek aantrekken die aanvoelde als een pyjamabroek meteen nadat ze het prijskaartje hadden uitgetrokken.
Brooke Shields droeg ingereden denim voor haar beroemde Calvin Klein-reclame uit 1981.
Tijdens deze periode raakten Japanse denimliefhebbers gedesillusioneerd over Amerikaanse denimfabrikanten. Zij geloofden dat Levi’s, Lee, en de andere merken de weg kwijt waren, en een kleine groep Japanse bedrijven begon jeans te reproduceren op dezelfde manier als de Amerikaanse merken uit de jaren 40, 50, en 60. Ze herwonnen hun eigen zelfkant denim, hergoten knopen en klinknagels, en kochten zelfs de oude naaimachines op waarmee vroeger Amerikaanse werkkleding werd gemaakt, zodat ze hun eigen nieuwe “vintage” jeans konden produceren.
Een in Japan gemaakte spijkerbroek van Studio D’Artisan.
De “reverse-engineered” spijkerbroeken van merken als Studio D’Artisan, Evisu en Denime begonnen zich eind jaren negentig buiten Japan te verspreiden en inspireerden al snel een nieuwe golf Amerikaanse merken om de spijkerbroeken van vroeger te recreëren met hun eigen speciale accenten en stoffen.
Toen deze nieuwe merken als Raleigh, Left Field en Tellason eind jaren 2000 in eigen land produceerden en verkochten, groeide de populariteit van raw denim in de Verenigde Staten snel. Vandaag de dag zijn er tientallen en tientallen kleine fabrikanten die over de hele wereld raw denim maken, genoeg om sites als de onze te laten bestaan om het allemaal te documenteren.
Hoe wordt raw denim gemaakt
Dus hoe komt die iconische en internationale stof op het punt waar er broeken van kunnen worden gemaakt? We zullen hier een aantal details achterwege laten, maar in een notendop worden raw denim jeans via de volgende stappen geproduceerd:
Sourcing
Aannemend dat de denim met 100% katoen wordt geproduceerd, is de eerste stap simpelweg het sourcen van de katoenplanten. Katoen kan worden betrokken uit veel verschillende landen, variërend van Australië tot Zimbabwe; en er zijn een verscheidenheid van rassen en stammen die verschillende eigenschappen hebben, zoals glans, zachtheid en duurzaamheid.
Hoe het katoen wordt geoogst varieert per locatie. Er zijn er die het katoen met de hand plukken, terwijl sommigen mechanische technieken gebruiken. Daarna wordt het katoen gekaard (d.w.z. schoongemaakt), geïnspecteerd, gekamd, geopend en gemengd – in wezen wordt het katoen schoongemaakt en van alle onzuiverheden en kaf ontdaan, zodat het klaar is voor de volgende fase.
Spinnen
Nadat het katoen is gewonnen, schoongemaakt en in mooie lange “repen” is verpakt, is het tijd om te worden gesponnen. De afzonderlijke katoenvezels worden gecombineerd en gedraaid om de garens te maken die uiteindelijk zullen worden geweven om de denimstof te maken.
Er zijn verschillende soorten spinnen, waaronder open-end, ring, en dubbele ring spinnen (aka “ring-ring”). Hoewel er veel meer details zijn, is ring- en double-ring spun denim meer gewild – omdat het dikker is, tot sterkere kleurcontrasten leidt (het absorbeert indigokleurstof niet zo goed als open-end spun denim), en meer slubbiness (ongelijke draden) heeft.
Warping & Dyeing
De katoen gaat over naar het volgende stadium, “warping”. Het weefsel bestaat uit kettingdraden (in de lengterichting geverfd met indigo) en inslagdraden (in de dwarsrichting ongeverfd, dus “vuldraden”)
Slagdraden worden verkregen door uit het ringspin-garen het langste garen te kiezen en te verven. Er zijn drie hoofdmethoden van indigo verven – lus verven, slasher verven, en touw verven. We zullen in de toekomst dieper op deze methoden ingaan, maar weet dat het verven met touw als superieur wordt beschouwd, omdat het bewerkelijker en gespecialiseerder is en tot betere verblekingen leidt (doordat alleen de oppervlakken van het garen worden geverfd).
In het algemeen worden de met indigo geverfde kettingdraden verweven met de natuurlijk gekleurde, ongeverfde inslagdraden, en er zijn twee soorten weefgetouwen – schietspoelweefgetouwen (weet u nog dat we die hierboven noemden?) en weefgetouwen zonder schietspoel (ook bekend als luchtstraal- of projectielweefgetouwen). Terwijl de eerste minder produceert dan de tweede, ze zijn zeldzamer, resulteren in afgewerkte randen (vandaar, “self-edge”), en meestal meer begeerde (hoewel dit is natuurlijk subjectief).
Er zijn ook verschillende weefvarianten, waaronder rechtse keperbinding, gebroken keperbinding en linkse keperbinding; het eindresultaat is een vel denimstof.
Afwerking
De denimvellen worden vervolgens in vaten gerold en verscheept naar het merk dat er jeans van gaat maken. Sommige denimmerken naaien en stikken in grotere bedrijven, terwijl andere de voorkeur geven aan eenmansbedrijven (zoals Ande Whall en Roy).
Dat is het! Tijdens het afwerkingsproces wordt de denim op geen enkele manier beschadigd of gewassen. Het wordt in zijn meest pure en rauwste staat gelaten, en zal alleen verslechteren met het persoonlijke gebruik van de drager.
Raw Denim Terms to Know
Wanneer je voor het eerst een denimhead hoort praten over raw denim kan het als een vreemde taal klinken (slubbiness, nep, 3×1 twill, etc.). Daar kun je later op terugkomen, maar er zijn een paar termen die je genoeg zullen helpen begrijpen om je eerste weloverwogen aankoop te doen.
Selvedge
De zelfkant van een Japanse Blue Jeans.
Het meest voorkomende woord dat je hebt gehoord over raw denim is waarschijnlijk Selvedge-dit verwijst naar die kleine gekleurde lijntjes die vaak langs de buitenzijde van een jeans lopen. Simpel gezegd, bij zelfkant denim is de rand van de stof “zelfkantig” gemaakt door een weefgetouw om te voorkomen dat de stof gaat rafelen. Het is niet omdat het zelfkant is dat het ruw is of zelfs dat het denim is – bijna elke stof kan met een zelfkant worden geweven.
Selvedge-textiel verdween grotendeels in de jaren 1950 toen de vraag naar denim omhoog schoot en fabrikanten als Levi’s en Lee overschakelden op de veel goedkopere en snellere projectielweefgetouwen, maar de laatste jaren is er een sterke opleving geweest onder de fans van raw denim. Een zelfkantlijn staat niet per se gelijk aan beter denim, maar de fabrieken die de interessantste en kwalitatief beste stoffen produceren, doen dat meestal op zelfkant-shuttle-weefgetouwen.
Sanforization
Unsanforized shrink to fit denim before washing (links) and after (rechts).
Een andere term die je misschien al bent tegengekomen is Sanforization. Bijna elke stof, ook denim, krimpt een beetje als het voor het eerst nat wordt. Het meeste denim op de markt (al dan niet raw) is gesanforiseerd, wat een stoom- en verwarmingsproces is dat de stof voorkrimpt voordat deze wordt gesneden en tot jeans wordt genaaid.
Niet gesanforiseerd denim (vaak “Shrink-to-Fit” genoemd) krimpt ongeveer 5-10% als het de eerste keer wordt gewassen. Je moet veel voorzichtiger zijn bij het opmeten van niet-geanforiseerde denim en er rekening mee houden dat het tot twee centimeter kan krimpen in de taille.
Gewicht
Vijf paar zware 20oz. Elephant denim gestapeld naast vijf paar midweight 12oz. denim jeans.
Een ander aandachtspunt van raw denim is het gewicht van de stof. Het gewicht verwijst naar hoeveel een yard van de stof weegt in ounces (oz.). Het gewicht kan variëren van ultralicht 5 oz. tot de monsterlijk zware 32 oz. Een zwaardere stof is stugger, taaier en vergt meer inspanning voordat het comfortabel zit. De meeste raw denim, echter, zal ergens rond de 12oz.-15oz. zijn. Dit gewicht kan het hele jaar door worden gedragen en zal niet al te veel moeite kosten om in te breken.
Lees alles over andere denim terminologie via ons Woordenboek.
Je eerste aankoop van raw denim
Nu je de aantrekkingskracht van raw denim kent en een aantal basisbegrippen kent, hoe ga je dan je eerste spijkerbroek kopen?
Maten
Tenzij je in de buurt van een fysieke winkel woont (kijk in onze Winkelgids of je in de buurt woont), zul je je spijkerbroek waarschijnlijk online kopen. Om er zeker van te zijn dat je een jeans koopt met de juiste pasvorm, moet je eerst je maten weten. Er zijn zes belangrijke maten waar je rekening mee moet houden:
- Wijdte – Omtrek van het bovenste blok van de jeans
- Rise – Lengte van de bovenkant van de binnenbeenlengte tot de bovenkant van de gulp
- Dij – Afstand van de bovenkant van de binnenbeenlengte tot de buitenste naad
- Knie – Afstand van de binnenbeenlengte tot de buitenbeen tot halverwege de jeans
- Leg Opening – Afstand van de binnenbeenlengte tot de buitenbeenlengte aan de zoom van de jeans
- Binnenbeenlengte – Lengte van de onderkant van het kruis tot het uiteinde van de pijp
U kunt uw ideale maten vinden door met een meetlint uw best passende jeans op te meten. Vrijwel alle verkopers van raw denim hebben deze getallen op hun website staan, dus als je eenmaal je maten weet, kun je met een gerust hart overal een spijkerbroek kopen.
Fits
Slim Straight (Left Field Greaser) en Slim Tapered (3sixteen ST-100x)
Net als bij bijna alles wat je draagt, is de pasvorm bijzonder kritisch. Straight Leg, Tapered, Slim Tapered, en Slim Straight zijn allemaal veel voorkomende fit-opties; je zult moeten overwegen wat voor u werkt in termen van comfort en uitstraling. Het is het niet waard om je toekomstige kinderen op te offeren om je boomstammen dijen in een paar zware skinny raw denim te stoppen die aanvoelt als Kevlar. Koop wat voor jou werkt, en jij (en je toekomstige generaties) zullen oneindig veel gelukkiger zijn.
Budget
Momotaro Gold Label-jeans is gemaakt van handgeweven denim en kost $2000.
Daarnaast moet je je budget in overweging nemen. Raw en selvedge denim kan variëren van $20 tot $2000. De reden hiervoor is het enorme aantal verschillende stoffen, details, en fabricagetechnieken beschikbaar op de markt.
Bedenk dat alleen maar omdat een spijkerbroek duurder is, niet noodzakelijkerwijs betekent dat het duurzamer zal zijn, veel van de fabrikanten op de hogere prijspunten bieden gewoon iets wat je nergens anders kunt vinden. Bijvoorbeeld, Roy Slaper van Roy Denim maakt elk paar jeans zelf op zeldzame vintage naaimachines, Sugar Cane & Co in Japan gebruikt een speciale denim die suikerrietvezels met het katoen weeft voor een uniek gevoel en vervaging, Naked & Famous maakt zelfs een kras en snuif denim dat ruikt naar frambozen.
Als u meer wilt weten over wat de verschillende prijspunten van jeans scheidt, kijk dan eens naar ons artikel De drie niveaus van Raw Denim: Entry, Mid, and End Level.
Als je echter net begint met raw denim, is de beste instapjeans die we je aanraden de Unbranded 201. Hij kost $88 en je kunt hier lezen waarom we hem hebben gekozen. Neem ook eens een kijkje in onze Scout-tool, die duizenden jeans doorzoekt om de ideale match te vinden voor jouw maten, budget en wensen.
Verzorging van Raw Denim
Nu je je rauwe jeans hebt, hoe verzorg je hem? Vervagen is zo’n belangrijk onderdeel van de overlevering van raw denim dat het op zichzelf al met fanatieke toewijding wordt gevierd. Hoe langer je ze niet wast, hoe meer ze in theorie kunnen vervagen. Het vaak herhaalde adagium om je raw denim minstens zes maanden te dragen zonder te wassen, kan echter een beetje overdreven zijn.
Sommige mensen leggen hun jeans in de vriezer om de funky geur-veroorzakende bacteriën te “doden”, maar het is niet overtuigend of dat echt werkt. Wat wij zeggen is dat je je jeans gewoon moet wassen als je daar zin in hebt. Niet wassen zorgt misschien voor extremere vervagingen, maar het bouwt ook vuil en viezigheid op in de stof, wat alleen maar leidt tot meer gaten en blowouts. Een veilige balans is om je broek om de maand of twee te wassen met een volledig natuurlijke zeep zoals Dr. Bronner’s of een wasmiddel voor donkere kleuren zoals Woolite, maar dat is zeker geen harde regel.
Het grootste voordeel van raw denim is dat deze broek uitgroeit tot een weerspiegeling van wie je bent en wat je erin doet. Dus leef je leven, behandel ze als de hel, en was ze wanneer je denkt dat het nodig is. Als je klaar bent om te wassen, bekijk dan onze complete wasgids om te zien hoe je het goed doet.
De reden dat mensen zo gek zijn op raw jeans is omdat je een paar in wezen je eigen maakt. Zoals veel denimheads zeggen, “het is een doek dat zichzelf schildert.” We hopen dat we wat van de mysteries en mythen rond raw denim hebben opgehelderd, zodat je aan de slag kunt met het schilderen van dat eerste meesterwerk.
Nu je alles hebt gelezen over raw denim, bekijk dan eens een aantal van onze andere primers over laarzen, leer, en meer.
Geef een antwoord