Gevaren

De grootste bedreigingen voor het leven van de pioniers kwamen van ongelukken, uitputting en ziekte. Rivieren oversteken was waarschijnlijk het gevaarlijkste wat pioniers deden. Gezwollen rivieren konden omslaan en zowel mensen als ossen verdrinken. Zulke ongelukken konden het leven en de meeste of alle waardevolle voorraden kosten. Dieren konden in paniek raken wanneer ze door diep, snel water waadden, waardoor wagens konden kantelen. Dieren kunnen hun eigenaars ernstig verwonden. Mensen konden verpletterd worden door wagens of dieren, die door paarden werden gegooid.

Volgens Peter D. Olch was overreden worden door wagenwielen de meest voorkomende oorzaak van verwonding of dood. Zowel kinderen als volwassenen konden bij het uitstappen van een wagen uitglijden en onder de wielen vallen. Vooral kinderen liepen het meeste risico om door zware wagens te worden overreden. Vuurwapens waren de tweede belangrijkste oorzaak van verwondingen en sterfgevallen onder emigranten en een verrassend groot aantal pioniers raakte gewond door het per ongeluk afvuren van een vuurwapen. De derde oorzaak was op hol geslagen vee. Indianen bleken voor de meeste pioniers geen echt gevaar te vormen. Andere oorzaken van verwonding of dood waren aanvallen van emigranten op andere emigranten, blikseminslag, hagelbuien, grasbranden, kruitontploffingen, slangenbeten en zelfmoord.

Ziektes en ernstige ziekten veroorzaakten de dood van negen van de tien pioniers. Ziekten als cholera, pokken, griep, mazelen, bof en tuberculose konden zich snel verspreiden door een heel woonwagenkamp. Cholera was de grootste plaag van de tocht. Een perfect gezond persoon kon na het ontbijt worden aangevallen en tegen de middag lag hij in zijn graf. Velen bleven echter wekenlang in ellende in de wagon hangen. Als het duidelijk was dat een persoon de dag niet zou overleven, stopte de trein vaak met rijden om op het einde te wachten. Begrafenissen vonden vaak midden op het spoor plaats, waar wagons konden omrollen en dieren het konden vertrappen om de geur uit te wissen zodat wolven de geur niet konden oppikken.

Ziektes als cholera, pokken, griep, mazelen, bof en tuberculose konden zich snel door een heel woonwagenkamp verspreiden. Cholera was de grootste plaag van de trail. Een perfect gezond persoon kon na het ontbijt worden aangevallen en tegen de middag lag hij in zijn graf. Velen bleven echter wekenlang in ellende in de wipkarren hangen. Als het duidelijk was dat een persoon de dag niet zou overleven, stopte de trein vaak met rijden om op het einde te wachten. Begrafenissen vonden vaak midden op het pad plaats, waar wagons konden omrollen en dieren het konden vertrappen om de geur uit te wissen zodat wolven de geur niet konden oppikken.

Het aantal doden dat viel in wagentreingezelschappen op weg naar Californië wordt voorzichtig geschat op 20.000 voor de gehele 2.000 mijl van de Oregon/California Trail, of een gemiddelde van tien graven per mijl.