Geschil over de naamgeving van de Japanse Zee

Het Verre Oosten zoals afgebeeld in de Kunyu Wanguo Quantu van Matteo Ricci uit 1602, waarin de zee wordt beschreven als de Zee van Japan.

Beide partijen in het geschil hebben een aantal argumenten naar voren gebracht om hun aanspraken te staven.

Argumenten gebaseerd op historische kaarten

Argumenten van Noord-Korea

Noord-Korea is voorstander van het exclusieve gebruik van de meer nationalistische “Koreaanse Oostzee” of “Oostzee van Korea” (조선동해/朝鮮東海) Er zijn op dit moment vanaf 2019 geen gepubliceerde kaarten bekend namens de Noord-Koreaanse regering om hun aanspraken op de nomenclatuur “Koreaanse Oostzee” of “Oostzee van Korea” te doen gelden. Geen enkele Amerikaanse, Europese, Chinese of Japanse academische geleerde heeft de nomenclatuurclaims van de Noord-Koreanen onafhankelijk kunnen verifiëren, noch heeft de IHO-commissie het verzoek van Noord-Korea serieus in overweging genomen.

Argumenten van Zuid-Korea

Volgens het Ministerie van Buitenlandse Zaken voor Zuid-Korea wordt de naam Donghae (동해, letterlijk Oostzee) in Korea al meer dan 2,000 jaar gebruikt, onder andere in de Geschiedenis van de Drie Koninkrijken (三國史記, 1145), het monument van Koning Gwanggaeto, en de “Kaart van de Acht Provincies van Korea” (八道總圖, 1530). De eerste gedocumenteerde kaart waarop het gebied de Zee van Japan werd genoemd, was de wereldkaart die door de Italiaanse missionaris Matteo Ricci in China werd getekend (1602) met de naam Kunyu Wanguo Quantu (坤輿萬國全圖). In geen enkel Japans geschrift dat tot het einde van de 18e eeuw is gepubliceerd, wordt de naam van het waterlichaam vermeld. Bovendien heeft Zuid-Korea erop gewezen dat enkele 19de-eeuwse Japanse kaarten de zee aanduidden als Chōsenkai (朝鮮海, letterlijk Zee van Joseon), waaronder de “Vereenvoudigde Kaart van de Periferie van Japan” (日本邊界略圖, 1809) en de “Nieuwe Wereldkaart” (新製輿地全圖, 1844). Zuid-Korea voert aan dat er geen standaardnaam was vóór de militaire expansie van Japan in de regio aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw. Bovendien stelt Zuid-Korea specifiek dat de naam “Zee van Japan” zelfs in Japan pas in het midden van de 19e eeuw op grote schaal werd gebruikt. Zuid-Korea voert dus aan dat de huidige naam een weerspiegeling is van actieve promotie door Japan in een tijd dat Korea zijn belangen internationaal niet kon behartigen.

Argumenten van Japan

De Japanse regering beweert dat de naam Zee van Japan internationaal gebruikt werd sinds de 17e eeuw en gevestigd werd tegen het begin van de 19e eeuw, tijdens een periode waarin Japan onder een isolationistisch beleid (Sakoku) van het Tokugawa shogunaat stond, dat culturele uitwisseling en handel met het buitenland beperkte, behalve met China en Nederland tot 1854. Bijgevolg, zo stellen zij, kon Japan in die tijd geen invloed hebben gehad op de internationale gemeenschap wat betreft de naamgeving van de zee.

De uitvinding van de zeechronometer aan het einde van de 18e eeuw stelde Westerse ontdekkingsreizigers, zoals Jean-François de Galaup uit Frankrijk, William Robert Broughton uit Groot-Brittannië, en Adam Johann von Krusenstern (Ivan Fjodorovitsj Kruzensjtern) uit Rusland, in staat om de tijd en de lengtegraden op zee nauwkeurig te meten en de gedetailleerde vorm van de Zee van Japan in kaart te brengen. Krusenstern was een admiraal en ontdekkingsreiziger, die de eerste Russische rondreis om de wereld leidde. Volgens Japanse verslagen was het Krusenstern die de naam “Mer du Japon” (Zee van Japan) in het Westen populair maakte. In zijn werk “Reise um die Welt in den Jahren” (1812), schreef hij: “De mensen noemen dit zeegebied ook wel de Zee van Korea, maar omdat slechts een klein deel van deze zee de Koreaanse kust raakt, is het beter om het de Zee van Japan te noemen.” Het oorspronkelijke boek werd in Sint-Petersburg gepubliceerd in het Duits en Russisch, vertaald in het Nederlands, Frans, Zweeds, Italiaans en Engels, en wijd verspreid in Europa. Als gevolg hiervan veranderde de internationale naam van de zee van geen naam in de Zee van Japan, op de kaarten die in de 17e tot 20e eeuw door andere landen dan Japan of Korea werden getekend. Van Japanse zijde wordt dan ook aangevoerd dat de Zuid-Koreanen de geschiedenis van de naam verkeerd begrijpen.

Surveys van antiquarische kaarten

Een Franse kaart uit 1723 die de zee beschrijft als Mer de Corée (Zee van Korea).

Een Japanse kaart uit 1792 “Chikyu Zenzu”, getekend door Shiba Kōkan. De zee wordt beschreven als “Binnenzee van Japan” (日本内海) en de Stille Oceaan wordt beschreven als “Oostzee van Japan” (日本東海).

Een Franse kaart uit 1700 die de zee beschrijft als Mer Orientale (Oostzee of Oriëntaalse Zee).

Om bewijs te leveren voor de datum waarop de Zee van Japan internationaal in gebruik is genomen, hebben zowel Zuid-Korea als Japan onderzoek gedaan naar diverse historische kaarten.

In 2004 heeft Zuid-Korea onderzoek gedaan naar oude kaarten in de British Library, de Cambridge University Library, de East Asian Map Collection van de University of Southern California (USC), de U.S. Library of Congress, de National Library of Russia en de French National Library. Zuid-Koreaanse onderzoekers onderzochten 762 kaarten. Zij ontdekten dat op 440 kaarten de Zee van Korea (Corea), Oriëntaalse Zee/Oostzee, op 122 kaarten de Zee van Japan en op 200 kaarten andere termen werden gebruikt. In de Franse taal omvat het woord orientale zowel de betekenis van “oostelijk” in verband met de kompasrichting als de betekenis van “oriëntal”, de Aziatische regio. Dezelfde dubbelzinnigheid is aanwezig in de Russische taal, met zowel “oostelijk” als “oriëntaals” aangeduid door één woord.

Van 2003 tot 2008 heeft Japan een aantal enquêtes gehouden over verschillende collecties. In 2010 publiceerde het Ministerie van Buitenlandse Zaken (MOFA) hun conclusies; zij stelden vast dat van de 1.332 kaarten uit de Berlijnse bibliotheek, 279 de Zee van Korea, Oostzee of Oostzee (of een combinatie daarvan) gebruikten, 579 uitsluitend de Zee van Japan, 47 uitsluitend de Chinese Zee (met of zonder andere namen), 33 een andere term gebruikten, en 384 geen term gebruikten. Volgens het MOFA bleek uit de Struck-collectie (een verzameling antiquarische kaarten in het bezit van een Europese kaartenverzamelaar) dat van de 79 kaarten er 35 de Zee van Japan gebruikten, 9 de Zee van Korea, 2 de Oostzee, en 33 niet waren aangeduid. Het MOFA meldde dat van vier Russische bibliotheken en documentenarchieven die 51 kaarten bezaten, 29 de Zee van Japan gebruikten, 8 de Zee van Korea, 1 de Straat van Korea, 1 de Oostzee, 1 de Zee van China, en 11 geen naam gebruikten. Het MOFA zei dat van de 1.213 kaarten uit de U.S. Library of Congress, de kaarten die een naam gaven voor deze watermassa, 87 procent de Zee van Japan gebruikten, 8 procent de Zee van Korea, 5 procent andere termen, en geen enkele de Oostelijke Zee of Oostzee. Evenzo zei het MOFA dat uit 58 kaarten van de British Library en de University of Cambridge bleek dat 86 procent de Zee van Japan gebruikte, 14 procent de Zee van Korea, en geen enkele de Oostzee, Oostzee of andere termen. Het MOFA zei dat het 1.485 kaarten in de Franse Nationale Bibliotheek had bekeken. Zij rapporteerden dat 95 procent van 215 Franse kaarten de Zee van Japan gebruikte.

In november 2007 publiceerde het National Geographic Information Institute van Zuid-Korea een rapport over een onderzoek van 400 oude kaarten. Volgens het rapport gebruikten negen kaarten de Oostzee voor het water dat nu de Zee van Japan heet, terwijl 31 kaarten de Oostzee gebruikten voor het water dat nu de Oost-Chinese Zee heet. Het aantal kaarten dat de Zee van Japan gebruikte is niet bekend gemaakt. Verder zegt het rapport: “In de late 18e eeuw (1790-1830) ontstond de naam Zee van Japan. Vanaf de 19e eeuw (1830) was er een snelle toename in het gebruik van de naam Zee van Japan.” Japan verklaarde: “Dit toont duidelijk de onjuistheid aan van de bewering van de RK dat de naam Zee van Japan het resultaat was van het Japanse beleid van expansionisme en koloniale overheersing, en kan worden geïnterpreteerd als een bevestiging dat de naam Zee van Japan wijdverbreid in gebruik was lang voor de koloniale overheersing van Japan over het Koreaanse schiereiland”.

Geografische argumenten

Zuid-Korea verwijst naar zijn omringende wateren als de Oostzee, Zuidzee en Westzee.

Japan betoogt dat de naam Zee van Japan is gebruikt en moet worden gebruikt omdat de randzee door de Japanse Archipel van de Stille Oceaan wordt gescheiden. Korea voert aan dat het bijvoeglijk naamwoord “Oost” zijn geografische positie ten oosten van het Aziatische continent beschrijft, hoewel het ten westen van Japan en ten zuiden van Rusland ligt. Het stelt dat dit analoog is met de Noordzee, die ten noorden van het Europese continent ligt, maar ten westen van de Scandinavische landen en ten oosten van Groot-Brittannië.De Koreanen noemen de zee aan hun oostkant echter de Oostzee (동해, 東海, Donghae), aan hun zuidkant de Zuidzee (남해, 南海, Namhae), en aan hun westkant de Westzee (서해, 西海, Seohae).

Argumenten met betrekking tot dubbelzinnigheid

De naam “Oostzee” wordt gebruikt om te verwijzen naar verschillende zeeën in Oost-Eurazië.

Het Japanse hydrografische en oceanografische departement van de Japanse kustwacht heeft beweerd dat de naam Oostzee verwarrend en ongeschikt is als internationale geografische naam, omdat de lokale naam voor een verscheidenheid aan zeeën in het Engels kan worden vertaald als East Sea. Voorbeelden zijn Dōng Hǎi (东海), de Chinese naam voor de Oost-Chinese Zee; Biển Đông, de Vietnamese naam voor de Zuid-Chinese Zee; en de Oostzee, waarvan de naam equivalent is aan Oostzee in verschillende Europese talen zoals het Duits (Ostsee), het Zweeds (Östersjön) en het Fins (Itämeri). East Sea wordt door de regering van Vietnam officieel gebruikt als Engelse naam voor het waterlichaam. Zo gebruikt de regering van Vietnam in haar Engelstalige publicaties Oostzee voor Zuid-Chinese Zee.Ook het ministerie van Buitenlandse Zaken van China gebruikt in haar Engelstalige publicaties ‘East Sea’ voor de Oost-Chinese Zee.Bovendien is Oostzee (東海, Tōkai) in de Japanse context niet de Zee van Japan maar de Stille Oceaan. De regio’s aan de oostkust van Japan werden dienovereenkomstig genoemd als de Tōkaidō-regio en de Tōkai regio.De Japanse regering is bezorgd dat de naamsverandering een slecht precedent zou kunnen scheppen en wereldwijd meer naamsgeschillen zou kunnen veroorzaken.