Geschiedenis van de Aerosol | National Aerosol Association (NAA)

Geschiedenis van de Aerosol

Het eerste gebruik van een aërosolverpakking ontstond tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar het idee om vloeibaar gas onder lage druk te gebruiken om druppels vloeistof in de lucht te verstuiven, werd al in 1924 ontwikkeld. Bussen gevuld met insecticide en drijfgassen werden gebruikt om Amerikaanse militairen te beschermen tegen insecten die ziekten zoals malaria overbrengen. Kort na de oorlog vond Robert Abplanalp, oprichter van Precision Valve Corporation (PVC), de eerste in massa geproduceerde aërosolklep uit. Het octrooi werd in september 1949 aangevraagd en op 17 maart 1953 verleend. Vanuit die uitvinding ontwikkelde de aërosolindustrie zich snel in de Verenigde Staten en over de hele wereld.

Hoe een aërosol werkt

De aërosolverpakking is een op zichzelf staand doseersysteem met drie hoofdelementen:

1. Actieve bestanddelen (zeep of ontsmettingsmiddel, enz.)

2. Inerte of inactieve bestanddelen (water)

3. Stuwstof

De stuwstof is een gasvormige verbinding die het product uit de houder stuwt en een nevel of schuim produceert. In de meeste gevallen fungeert het drijfgas ook als oplosmiddel om het product op de juiste sterkte te houden. In de Verenigde Staten zijn de meest voorkomende drijfgassen natuurlijk voorkomende koolwaterstoffen. Enkele producten, ongeveer 10% van de huidige spuitbussen, gebruiken samengeperste gassen zoals kooldioxide en distikstofoxide als drijfgas.

Het laatste element is de houder, die meestal een stalen of aluminium blikje is. De lekvrije bus beschermt het product tegen verontreiniging en verdamping.

Al deze onderdelen werken samen op basis van eenvoudige wetenschappelijke principes. Een aërosolverpakking is een luchtdichte, onder druk staande houder. Door op de actuatorknop te drukken, gaat het ventiel open. Aangezien de druk buiten de bus lager is dan de druk binnenin, zet het drijfgas uit, waardoor het product via de dip tube naar buiten wordt geduwd door het ventiel. Met dit systeem kan het product op verschillende manieren worden aangebracht: in een fijne nevel, een gedoseerde spray die precies de juiste hoeveelheid levert, schuim, of zelfs een lange afstandsspray.

Let’s Set the Record Straight on Aerosols!

Q. Wat zijn aërosolen eigenlijk?

A. Aërosolen zijn zeer fijne deeltjes van vloeibare of vaste stoffen die in de lucht zweven. Mist, bijvoorbeeld, is een normale aërosol. In aërosolverpakkingen wordt de te vernevelen stof als een fijne nevel of schuim door een ventiel voortgestuwd. Dit is een veilige, efficiënte manier om duizenden consumentenproducten zoals scheerschuim, haarlak, verf en antitranspiratiemiddelen toe te dienen.

Q. Hoe lang bestaan aerosols al?

A. Vijfenzestig jaar geleden ontwikkelden wetenschappers van het Amerikaanse ministerie van Landbouw het principe van insectenspray onder druk. Hieruit ontstond de container die door Amerikaanse troepen werd gebruikt om malaria te bestrijden door muggen te doden in de Stille Zuidzee tijdens de Tweede Wereldoorlog. De lichte lagedrukbus van vandaag is een rechtstreekse afstammeling van die logge hogedrukbussen. Verfijningen van houders, ventielen, drijfgassen en formules hebben het gamma aërosolproducten verruimd en de aanvaarding door de consument vergroot. Aerosol gerelateerde banen bieden nu werk aan meer dan 50.000 Amerikanen.

Q. Wat is de ozonlaag?

A. In de stratosfeer, zo’n 12-20 mijl boven de aarde, vormt ozon (een onstabiele en zeer reactieve vorm van zuurstof) een beschermende laag die de meeste ultraviolette stralen van de zon tegenhoudt.

Q. Waardoor wordt de ozonlaag aangetast?

A. Naast natuurverschijnselen, zoals aardbevingen, zijn chloorfluorkoolwaterstoffen (CFK’s), die voornamelijk in koelkasten en airconditioners worden gebruikt, een van de door de mens veroorzaakte producten waarvan wordt aangenomen dat zij tot de aantasting van de ozonlaag bijdragen. CFK’s bevatten chloor dat de ozon in de bovenste atmosfeer aantast.

Q. Bevatten spuitbussen chloorfluorkoolwaterstoffen?

A. Sinds 1978 bevatten spuitbussen die in de VS worden gemaakt of verkocht geen CFK’s meer, met uitzondering van een miniem deel (minder dan 2%) dat specifiek door de overheid is goedgekeurd voor essentiële medische en andere unieke toepassingen, zoals inhalators voor astmapatiënten. Niet alleen zijn CFK’s afwezig in het drijfgas dat in spuitbussen wordt gebruikt, maar er zitten ook geen CFK’s in de producten die in spuitbussen worden verpakt, zoals haarspray, deodorant, antitranspiratiemiddelen of andere artikelen voor persoonlijke verzorging, en evenmin in spuitverf, huishoudelijke producten, voedingsmiddelen of automobielprodukten. De industrie voldoet volledig aan de regels die zijn vastgesteld door de EPA, de FDA en de Consumer Products Safety Commission.

Q. Vanwaar dan de verwarring?

A. Fabrikanten van spuitbussen in Europa en andere delen van de wereld hebben aanvankelijk niet het voorbeeld van de Amerikaanse industrie gevolgd bij het vervangen van CFK’s door alternatieve drijfgassen. Het feit dat spuitbussen die in onderontwikkelde landen worden gemaakt CFK’s kunnen bevatten, heeft in de pers en bij het grote publiek verwarring gezaaid over het verband tussen stratosferisch ozon en spuitbussen. Amerikaanse consumenten kunnen er echter op vertrouwen dat spuitbussen die in de VS worden gemaakt de ozonlaag niet aantasten. Andere landen zijn eveneens overgeschakeld van drijfgassen die de ozonlaag aantasten op drijfgassen die de ozonlaag niet aantasten, omdat die landen het Protocol van Montreal hebben ondertekend. Het Protocol van Montreal, dat door de VS is ondertekend, is wellicht de meest doeltreffende internationale milieuovereenkomst die ooit is opgesteld. Alle landen van de wereld hebben de overeenkomst ondertekend en de geleidelijke afschaffing van CFK’s en ozonafbrekende stoffen (ODS) is wereldwijd voor 90% voltooid.

Q. Hoe zit het met het probleem van de stadssmog, ook bekend als omgevingsozon? Omdat stedelijke gebieden worstelen om te voldoen aan de federale luchtkwaliteitsnormen, proberen de regelgevers alle producten te identificeren die vluchtige organische stoffen (VOC’s) uitstoten, die op hun beurt bijdragen aan ozon op lager niveau. In tegenstelling tot ozon in de bovenste luchtlagen, dat ons beschermt, is dit lagere of troposferische ozon een belangrijk bestanddeel van smog. Het smogprobleem is bijzonder acuut in Californië en deze staat heeft een aantal consumentenprodukten die VOC’s uitstoten als één van die bronnen aangewezen en deze worden nu gereguleerd.

Q. Dus spuitbussen bevatten VOC’s?

A. Ja, maar dat geldt ook voor nagellak, parfum en mondwater, en voor haarsprays met pompjes, roller-ons en deodorant-sticks. Beperkingen op deze producten zijn niet het antwoord op luchtverontreiniging. De oplossing voor het smogprobleem ligt bijvoorbeeld op de snelwegen en in de elektriciteitscentrales…niet in het medicijnkastje of de slaapkamer!

Q. Welke drijfgassen worden tegenwoordig in spuitbussen gebruikt?

A. Afhankelijk van het eindgebruik worden ofwel vloeibaar gemaakte gassen ofwel samengeperste gassen gebruikt om het product op de meest efficiënte wijze uit de aërosolhouder te spuiten. Geen van beide soorten is een chloorfluorkoolstof. Vloeibare drijfgassen, zoals isobuteen, gewoon butaan of pentaan, zijn natuurlijke organische producten die de ozonlaag niet aantasten, de bodem niet vervuilen en de watervoorraad niet verontreinigen. Zij dragen niet bij tot de opwarming van de aarde. Zoals gebruikt in spuitbussen, is hun bijdrage aan de vorming van ozon op een lager niveau te verwaarlozen.

Gecomprimeerd gas, zoals kooldioxide (hetzelfde gas dat de “fizz” in frisdrank geeft) wordt gebruikt in producten die zijn ontworpen om een grove spray op korte afstand af te geven…in huishoudelijke ontsmettingsmiddelen, bijvoorbeeld. Stikstof, zoals gebruikt in contactlensreinigers, en distikstofoxide, zoals gebruikt in slagroomtoppings, worden ook gebruikt als drijfgas.

Q. Als de bijdrage van aërosolen aan de luchtverontreiniging minimaal is, waarom zijn ze dan verdacht?

A. Aërosolen, die men zich nog herinnert van de chloorfluorkoolstof/ozon-controverse van vóór 1978, vormen een gemakkelijk doelwit. Wellicht vanwege hun “high tech”-kenmerken lijken zij niet te passen in het profiel van een “natuurlijk” produkt. In plaats van over te schakelen op niet-aërosolverpakkingen, zouden goedbedoelende consumenten die zich zorgen maken over de luchtkwaliteit, er veel beter aan doen de gezinsauto gewoon goed te onderhouden!

Q. Maar zijn alternatieve verpakkingen niet beter voor het milieu?

A. Opnieuw prevaleert de mythe boven de werkelijkheid. Zo worden pompsprays over het algemeen als milieuvriendelijker beschouwd. In werkelijkheid bevatten de ingrediënten in de pompverpakking, die het drijfgas van de aërosol vervangen, veel meer reactieve VOS dan de aërosolverpakking. De stalen aerosolbus is volledig recycleerbaar; pompen en roll-ons zijn dat niet.

Q. Maar hebben we aërosols eigenlijk wel nodig?

A. De spuitbus is een unieke verpakking. Het is handig, effectief en efficiënt. Hij biedt de consument een gecontroleerde “schone handen”-manier om persoonlijke verzorgings-, spuitverf-, huishoud- en autoprodukten af te leveren. Hij is hermetisch afgesloten en de inhoud is altijd vrij van bacteriële besmetting.

Het zou inderdaad tragisch zijn als aërosols zouden worden vervangen door minder doeltreffende alternatieven, zonder dat de luchtkwaliteit daardoor zou verbeteren. Blijkbaar is de Amerikaanse consument het daarmee eens: in 2005 werden in de VS 3,7 miljard spuitbussen geproduceerd. West-Europa, waar ook geen CFK’s als drijfgas worden gebruikt, produceerde in 2005 meer dan 5 miljard spuitbussen.

Veiligheid en verwijdering

Zoals de meeste huishoudelijke of persoonlijke verzorgingsproducten zijn spuitbussen niet gevaarlijk wanneer ze op de juiste manier worden behandeld en weggegooid. Het lezen en opvolgen van de instructies op het etiket garandeert een correct en veilig gebruik. De instructies op het etiket zijn er voor uw bescherming.

De beste manier om een lege spuitbus weg te gooien is door deze te recyclen. Spuitbussen zijn gemaakt van staal en aluminium en kunnen worden gerecycled zoals alle andere lege stalen blikken. Een groeiend aantal gemeenten accepteert lege spuitbussen samen met andere metalen verpakkingen. Neem echter contact op met uw plaatselijke recyclingcoördinator voordat u materiaal in uw recyclingbak gooit. Zorg ervoor dat de bus leeg is voordat u de container bij het andere vaste afval doet als recycling niet beschikbaar is.