Gastric Varices

• Reviewed by Afsaneh Khetrapal, BSc

  By Jeyashree Sundaram (MBA)

  Door de poortader bereikt het bloed de lever vanuit de milt en de darmen. Bij cirrosepatiënten kan er een stoornis zijn in de normale bloedstroom. De kleine bloedvaten in de slokdarm of de maag leiden het bloed dat uit de darmen komt om de lever heen. Als gevolg daarvan kunnen sommige bloedvaten gezwollen en groot worden.

  Deze bloedvaten worden varices genoemd. Hoewel spataderen overal in het maag-darmkanaal kunnen voorkomen, zijn maag en slokdarm de meest voorkomende plaatsen. In situaties, zoals bij portale hypertensie, waar de bloeddruk hoog is, kunnen de wanden van de bloedvaten dun worden. Wanneer de bloedvaten scheuren, zal het bloed in het bovenste deel van het maagdarmkanaal bloeden.

  Categorisatie van maagvarices

  Van alle bloedingen die in de varices optreden, dragen maagvarices (GVs) ongeveer 10-30% bij. Na spontane hemostase is er vaak 35-90% herbloeding. De incidentie van GV bij patiënten met levercirrose is ongeveer 50% en vertoont een correlatie met de ernst van de leverziekte. GV wordt gezien bij ongeveer 20% van de patiënten die lijden aan portale hypertensie.

  Er zijn 3 classificaties die bestaan voor GV. Deze zijn:

  • Sarin’s classificatie,
  • Hashizome classificatie, en
  • Arakawa’s classificatie

  Sarin’s classificatie

  Afhankelijk van de lokalisatie in de maag en de associatie met oesofageale varices, wordt GV gecategoriseerd als Sarin’s classificatie. Deze meest gebruikte classificatie wordt verder onderverdeeld in 4 types afhankelijk van de plaats in de maag en de relatie die het deelt met slokdarmvarices.

  • Gastro-oesofageale varix (GOV) type 1
  • Gastro-oesofageale varix (GOV) type 2
  • Isolated gastric varix (IGV) type 1
  • Isolated gastric varix type 2

  Zoals GOV type 1 en type 2 worden beschouwd als uitbreidingen van oesofageale varices, de behandeling van GOV types is vergelijkbaar met die van oesofageale varices. Van alle GVs is GOV type goed voor 74% en is daarmee het meest voorkomende type. IGV type 1 staat op de eerste plaats wat betreft het aantal bloedingen en GOV type 2 neemt de tweede plaats in. De grootte van de varices is de belangrijke voorspellende factor voor bloedingen.

  Hashizome Classificatie

  Er zijn 3 types in deze classificatie die gebaseerd zijn op de vorm, de plaats, en de kleur. Het vorm type van GV is geclassificeerd als Tortuous, Nodular, en Tumorous. Het locatietype van GV is geclassificeerd in 5 types gebaseerd op de hemodynamische factoren: Anterior, Posterior, Lesser curvature, Greater curvature van de cardia, en fundic gebied. GV wordt geclassificeerd in rood of wit op basis van de kleur. De glanzende verschijning van de rode kleur in de dunne wand van de varix wordt aangeduid als RC spot of rode kleurvlek.

  Arakawa’s Classificatie

  Er zijn 2 types in deze classificatie. Wanneer de fundic varix wordt gevormd door een enkel bloedvat, wordt het geclassificeerd als Type 1(a). Wanneer meer dan één bloedvat samen een varix vormt, is er sprake van type 1(b). Type 2 categorisatie treedt op wanneer de communicatie van de varix wordt waargenomen met andere maagwandvaten, afgezien van de belangrijkste toeleverende vaten.

  Diagnose en behandeling

  Endoscopie wordt gebruikt voor het stellen van de diagnose GV. In geval van twijfel wordt endoscopische echografie verricht ter bevestiging van GV. Computertomografie scan (met contrast), transabdominale echografie met Doppler, interventie angiografie, magnetische resonantie angiografie, en portovenografie worden ook gebruikt voor de diagnose.

  Risicofactoren van hevige bloedingen zijn de aanwezigheid van ascites, hoge portale druk, gevorderde chronische leverziekte, grote omvang (van de varices), en rode kleurvlek. Wanneer een uitsteeksel of veneuze plug aanwezig is in de varix, is dit geassocieerd met een significant risico op ruptuur van de plaats.

  Vergeleken met oesofageale varices, verschilt GV in natuurlijke geschiedenis, morfologie, en pathofysiologie. GV is zeldzaam en komt in ongeveer 33% van de gevallen voor. De incidentie van bloeding is laag, maar ook ernstig; het sterftecijfer is hoger dan bij oesofageale varices. 80% van de bloedingen bij GV is verbonden met fundale varices.

  GVs zijn groter, breder, en bevinden zich dieper in het gebied van de submucosa. Om deze redenen zijn behandelingen zoals sclerotherapie en bandligatie, gebruikt voor slokdarmvarices, niet effectief gebleken voor GV. Wanneer bij patiënten het risico op scheuren van de bloedvaten wordt vastgesteld, schrijven artsen bètablokkers voor die de druk in de varices zullen verminderen en scheuren kunnen voorkomen.

  Bij een maagvaricesbloeding worden patiënten onmiddellijk in het ziekenhuis opgenomen. Behandelingen zoals intraveneuze vloeistoffen, transfusie van rode bloedcellen worden uitgevoerd om de bloeddruk te ondersteunen. Wanneer patiënten afwijkingen vertonen in de bloedstolling, is een bloedplaatjestransfusie noodzakelijk. Medicatie zoals octreotide wordt gebruikt om bloedingen te stoppen. Deze intraveneuze medicatie verlaagt de bloeddruk in het portale veneuze systeem. In noodgevallen wordt endoscopische therapie toegepast. Als laatste stap krijgen alle patiënten een antibioticumkuur, omdat het gebruik van antibiotica het risico op terugval vermindert nadat de bloeding onder controle is. Antibiotica voorkomen ook infecties die kunnen ontstaan en verlagen het sterftecijfer. GVs worden het best behandeld met lijminjectie zoals histacryl, wanneer therapie vereist is.

  Verder lezen

  • Alle inhoud over maagvarices
  • Behandeling van maagvarices
  • Gastrische varices – tekenen en symptomen
  • Sarijnclassificatie van maagvarices
  Laatst bijgewerkt 26 feb 2019