Gary Owens

jaren 1950Edit

Gary Owens en Jack Haley, 1979.

Owens begon zijn radiocarrière in 1952 als nieuwsverslaggever bij KORN in Mitchell, South Dakota, en werd twee jaar later gepromoveerd tot nieuwsdirecteur. In 1956 verliet hij KORN voor een baan als nieuwslezer bij KMA, Shenandoah, Iowa, alvorens door te stromen naar een baan als diskjockey bij KOIL, Omaha, Nebraska. Hij werkte ook in Dallas, New Orleans, St. Louis, en bij KIMN in Denver voordat hij in 1959 naar Californië verhuisde, waar hij werkte bij KROY in Sacramento en KEWB in Oakland voordat hij zich uiteindelijk in Los Angeles vestigde.

1960sEdit

Owens verhuisde in 1961 naar het zusterstation van KEWB, 980 KFWB in Los Angeles. Van daaruit kwam hij in 1962 bij de staf van 710 KMPC, waar hij de volgende twee decennia bleef. Hij verving de vorige middagpresentator Johnny Grant en werkte van maandag tot vrijdag van 15.00 tot 18.00 uur. Owens was een begenadigd woordspeler en werd bekend om zijn surrealistische humor. Onder zijn handelsmerken waren dagelijkse verschijningen van “The Story Lady” (gespeeld door Joan Gerber); het gerucht van de dag; talloze variaties van “The Nurney Song”; en de introductie van het onzinwoord “insegrevious”, dat kortstondig werd opgenomen in het Funk & Wagnalls Dictionary.

Tot zijn vaste radiotermen in de ether behoorde “krenellemuffin”, zoals in “We’ll be back in just a krenellemuffin.” Gary noemde altijd zijn radiotechnicus aan het eind van zijn uitzending: “Ik wil graag mijn technicus, Wayne Doo, bedanken voor het gekreukel aan de draaitafels” (verwijzend naar KMPC technicus Wayne DuBois). Hij creëerde ook de voorheen niet bestaande kleuren “veister” en “krelb”.

In de vroege jaren 1960, net als punster-TV ster komische collega’s Ernie Kovacs, Steve Allen, en Jonathan Winters, Gary Owens creëerde een paar komische personages van zijn eigen, zoals de norse oude man Earl C. Festoon en zijn vrouw Phoebe Festoon, de stoffige oude zakenman Endocrine J. Sternwallow, en de goofy good ol ‘boy, Merle Clyde Gumpf. Een ander personage was de chagrijnige oude Mergenthaler Waisleywillow.

Owens deed ook amusante radiopromoties, zoals het insturen voor “Yours”, wat een ansichtkaart van hem bleek te zijn bij het radiostation waar gewoon “Yours” op stond; gesigneerde foto’s van de Harbor Freeway in Los Angeles; en zijn beroemde “Moo Cow Report”, waarin Gary en zijn personage Earl C. Festoon zouden beschrijven waar koeien zich in de richting van de drukke snelwegen van Los Angeles bewogen.

In deze tijd was Owens ook bekend als “Superbeard”, omdat hij, net als zijn tijdgenoot radio-icoon Wolfman Jack, een sik-baard, Hawaiian shirts, baggy Bermuda shorts, en zijn “1941 brede stropdas met een hoela meisje erop” droeg. Vaak tijdens deze komedie sketches in de ether, zou hij de hulp van andere radiocomics, met name Bob Arbogast (bekend als “Arbo” aan zijn aanbiddende fans), Stan Ross (van “Drowning in the Surf” faam in 1963), en Jim “Weather Eyes” Hawthorne.

Owens verscheen in acht afleveringen van de 1966-67 televisieserie The Green Hornet.

Owens deed ook zijn beroemde “Good Evening Kiss” op KMPC als hij op was van 21.00 tot middernacht, door te zeggen: “Now I’ll just snuggle up to a nice warm microphone, and embracemoi”, het maken van een grote natte kus geluidseffect gevolgd door het geluidseffect van een gong die slaat. In 1966 werkte Owens samen met Bob Arbogast, June Foray, Daws Butler, Paul Frees, en anderen op een comedy spoof plaat album getiteld Sunday Morning With the Funnies met het Jimmy Haskell Orkest op Reprise Records.

Tijdens deze periode werd Owens bekender als de stem van de gelijknamige televisietekenfilmfiguren in Roger Ramjet en Space Ghost; de prikkelbare verteller / omroeper van The Perils of Penelope Pitstop; en misschien het meest bekend, als de hand-op-het-oor omroeper in de cabine op Rowan & Martin’s Laugh-In, terwijl hij zijn show op KMPC voortzette. Hij was ook gastheer van de dagelijkse spelshow spin-off, Letters to Laugh-In, tijdens de korte run in 1969.

Kapitaliserend op Owens ‘Laugh-In roem, Mel Blanc Audiomedia, een audio productiebedrijf gevestigd in Beverly Hills, Californië, ontwikkelde en verkocht The Gary Owens Special Report, een 260-episode pakket van gesyndiceerde radio-komedie shows.

Gary Owens verscheen in de Sesamstraat pilots in een sketch genaamd “The Man from Alphabet” als het titelpersonage, een stuntelende spion in een trenchcoat die, met de hulp van een jonge krantenjongen genaamd H.B., de schurk Digby Dropout en zijn handlanger Dunce probeerde te vangen met behulp van aanwijzingen uit H.B.’s “Alfabet Boek”. Aanvankelijk zou de Man ook een chef hebben gehad, “Leraar”. De segmenten werden gemaakt door Sesamstraat uitvoerend producent David Connell en verwezen naar tongue-in-cheek spionage series als Get Smart en The Man from U.N.C.L.E.. Ondanks de publiciteit vooraf, en Connells investering in de serie, bleek “The Man from Alphabet” een mislukking voor het testpubliek. De combinatie van het constante geklungel en de pogingen van de Man van Alfabet om problemen op te lossen verwarde kinderen, en de lessen kwamen niet over. De rol van H.B. als de echte probleemoplosser werd niet duidelijk begrepen, een feit dat nog verergerd werd door de stille manier waarop de kindacteur sprak en zijn slechte dictie. Zoals Edward L. Palmer het stelde: “De hoeveelheid werkelijk effectieve educatieve inhoud, in verhouding tot onze doelen, is vrijwel nihil.” De Man van Alfabet liep ook door het raam van zijn deur om zijn kantoor binnen te gaan, een gewelddadige beweging die navolgbaar had kunnen blijken. Na het bekijken van de testresultaten adviseerde producent Connell de segmenten in de ijskast te zetten, hij noemde ze “Connell’s Folly”. De segmenten zijn nooit uitgezonden op Sesamstraat.

Hij was scriptschrijver voor Jay Ward Productions, verscheen in vele series voor Walt Disney, en deed meer dan 30.000 reclamespots. Hij was ook te gast in The Munsters, I Dream of Jeannie, en McHale’s Navy.

Tijdens de late jaren zestig, toen de films van komieken uit de jaren dertig, zoals de Marx Brothers, W. C. Fields en Mae West, een nieuw publiek vonden, vertelde Owens op grammofoonplaten met geluidsfragmenten uit de films.

Owens verscheen als de racecorrespondent in Disney’s The Love Bug (1968).

1970sEdit

In 1972 bracht hij de comedy LP Put Your Head On My Finger uit voor het MGM-Pride label.

In 1973 schreef Owens The (What to Do While You’re Holding the) Phone Book (ISBN 0-87477-015-7), een komische kijk op de geschiedenis van de telefoon.

In 1973 verscheen Gary Owens in het eerste seizoen van Barnaby Jones; aflevering getiteld, “Twenty Million Alibis”(6 mei 1973). Hij speelde de rol van Gary Michaels.

Op het live-album Uptown Rulers van de funkband The Meters is Owens te horen op het eerste nummer waarin hij de band introduceert. De live-opname vond plaats op 24 maart 1975 tijdens de releaseparty van Paul en Linda McCartney voor het album Venus and Mars aan boord van de RMS Queen Mary.

Owens deed de humoristische nieuwsberichten die door de hele film The Prisoner of Second Avenue uit 1975 worden afgewisseld. In 1976-77 was hij gastheer van het eerste seizoen van de nachtelijke versie van The Gong Show; hij werd vervangen door de bedenker van de show, Chuck Barris. In datzelfde jaar werd Owens de stem van een nieuw tekenfilmpersonage, de Blue Falcon, een personage dat de misdaad bestreed in het fictieve Big City met de “hulp” van zijn onhandige sidekick, Dynomutt, ook bekend als Dynomutt, Dog Wonder. De serie was een parodie op Batman, met name de live-action versie met Adam West in de hoofdrol. Het was niet ongewoon om de Blue Falcon verschillende “valk gadgets” te zien gebruiken, net zoals Batman verschillende “Bat-Equipment” items gebruikte. De valk riem werd gebruikt op een gelijkaardige manier als Batman’s utility riem met een eindeloze voorraad van wapens en andere apparaten. Owens zou de stem van de Blue Falcon verzorgen van 1976 tot 1977 in 20 afleveringen van een half uur. De afleveringen van 1977 werden opgesplitst in twee delen die elk 11 minuten duurden – 16 afleveringen in 1976 en 4 afleveringen in 1977. Ook vertelde hij Yogi’s Space Race in 1978 en kondigde aan voor Disney’s Wonderful World, te beginnen in 1979.

jaren tachtigEdit

Owens ontving een Hollywood Walk of Fame Star in 1980, tussen die van Walt Disney en Betty White. Op 30 augustus 1983 presenteerde Owens de onthullingsceremonie van de Hollywood Walk of Fame-ster voor The Three Stooges. Owens, een oude vriend van de Stooges, was een belangrijke drijvende kracht geweest om de Stooges aan de ster te helpen. De ceremonie was te zien op Entertainment Tonight.

In de jaren tachtig kondigde hij aan op jazz-radiostation KKJZ (toen KKGO-FM) in Long Beach, Californië.

In het weekend van 12-13 september 1981 verving Owens zijn oude KEWB-zenderpartner Casey Kasem op de American Top 40. Dit was zijn enige optreden in de eerste nationaal gesyndiceerde countdown show van de radio. In datzelfde jaar, koos Watermark Inc. Owens om Murray “The K” Kaufman te vervangen als permanente gastheer van Soundtrack Of The Sixties, een oldies retrospectieve show die in syndicatie liep tot 1984. Onmiddellijk daarna was hij gastheer van Creative Radio’s Gary Owens’ Supertracks, wat een oldies retrospectieve show was vergelijkbaar met Soundtrack Of The Sixties, behalve dat het de jaren vijftig, zestig en zeventig presenteerde.

Hij was de verteller van Walt Disney World’s EPCOT Center paviljoen, World of Motion, dat tussen 1982 en 1996 draaide. Zijn televisiespecial was “The Roots of Goofy”, die van midden jaren tachtig tot begin jaren negentig werd uitgezonden.

Owens verhuisde in 1982 van KMPC naar een ander station in Los Angeles, 1150 KPRZ, waar hij ’s ochtends te horen was op het “Music of Your Life” station voor volwassen standards. Owens in de ochtend en Dick Whittinghill in de middag drive was een inversie van Owens ‘KMPC jaren.

Toen Roger Barkley verrassend wegliep van de langlopende Lohman en Barkley Show op KFI in Los Angeles, werkte Owens kort samen met Al Lohman voor de succesvolle ochtend pendelshow. Jeff Gehringer werd aangesteld als producer. Het programma eindigde nadat het station zijn format veranderde naar all-talk.

Owens had een hilarische rol als emcee voor “Pimp of the Year”, een droomscène in de komedie I’m Gonna Git You Sucka uit 1988.

Owens speelde ook een rol in een aantal documentaires over dinosaurussen in de jaren ’80, samen met Eric Boardman uit Chicago. Deze documentaires werden gedistribueerd door de Midwich Entertainment groep voor Disney Channel voordat het van een premium betaalkanaal op de kabel naar een standaard kanaal ging.

Owens was te gast in een aflevering van The Super Mario Bros. Super Show.

Owens was de stemverteller in de ABC zaterdagochtend animatieserie Mighty Orbots in 1984.

In 1989 verscheen Owens in Night Court, seizoen 7 aflevering 7, getiteld Auntie Maim. Owens speelde DeeJay Bobby Bumgartner.

jaren negentigEdit

In de late jaren negentig was Owens gastheer van de ochtendshow op het radionetwerk Music of Your Life, waar hij later de avonddienst had en tot 2006 een weekendmiddagshow hostte. Hij kondigde ook vooraf opgenomen station ID’s aan voor Parksville, British Columbia radiostation CHPQ-FM (The Lounge), en voor humorist Gary Burbank’s langlopende middagshow op WLW in Cincinnati, Ohio (Burbank nam zijn artiestennaam aan van Owens). Owens was ook de presentator van America’s Funniest Home Videos van 1995 tot 1997, de laatste drie jaar van Bob Saget’s presentatorschap, als vervanger van Ernie Anderson.

In de tekenfilm SWAT Kats: The Radical Squadron had Owens als de stem van commandant Ulysses Feral, een politiechef die voortdurend botste met de twee hoofdrolspelers.

Owens was te gast in The Ren & Stimpy Show als de stem van Powdered Toast Man.

Hij leende zijn stem als de verteller voor de 1992 CD-ROM versie van Sierra On-Line’s Space Quest IV met stemmen. Hij nam de rol weer op zich in het laatste deel van de serie, Space Quest 6 uit 1995.

In 1996 zou Owens de opening en de interstitiële bumpers van Superhuman Samurai Syber-Squad inspreken.

In 1998 verscheen hij in Sabrina the Teenage Witch (aflevering: “Good Will Haunting”; Seizoen 3, Aflevering 6) als “Guy Who Thinks He’s Gary Owens”.

Laatste jarenEdit

In 2004 schreef Owens mee aan een boek getiteld How to Make a Million Dollars With Your Voice (Or Lose Your Tonsils Trying). In zijn laatste jaren was Owens de promotionele omroepstem voor Antenna TV, een over-the-air digitaal netwerk gewijd aan klassieke shows uit het verleden, zoals Three’s Company, The Monkees, Adam-12 en Gidget.