Gammaverval
On november 10, 2021 by adminGammaverval, vorm van radioactiviteit waarbij sommige onstabiele atoomkernen overtollige energie afgeven door middel van een spontaan elektromagnetisch proces. Bij de meest voorkomende vorm van gammaverval, bekend als gamma-emissie, worden gammastralen (fotonen, of pakketten elektromagnetische energie, van uiterst korte golflengte) uitgestraald. Gammaverval omvat ook twee andere elektromagnetische processen, namelijk interne omzetting en interne paarproductie. Bij interne omzetting wordt overtollige energie in een atoomkern rechtstreeks overgebracht op een van zijn eigen omloopelektronen, waardoor het elektron uit het atoom wordt geslingerd. Bij interne paarvorming wordt overtollige energie binnen het elektromagnetische veld van een kern rechtstreeks omgezet in een elektron en een positron (positief geladen elektron), die samen worden uitgezonden. Interne omzetting gaat altijd in zekere mate gepaard met het overheersende proces van gamma-emissie. Sommige kernen van een monster vervallen door gamma-emissie, andere door interne omzetting. Interne paarvorming vereist dat de overtollige energie van de onstabiele kern ten minste gelijk is aan de gecombineerde massa’s van een elektron en een positron (d.w.z. meer dan 1.020.000 elektronvolt).
De onstabiele kernen die gamma-verval ondergaan, zijn de producten ofwel van andere soorten radioactiviteit (alfa- en bèta-verval) of van een ander nucleair proces, zoals neutronenvangst in een kernreactor. Deze productkernen hebben meer dan hun normale energie, die zij in discrete hoeveelheden als gammastraalfotonen verliezen totdat zij hun laagste energieniveau, of grondtoestand, bereiken.
Typische halfwaardetijden voor gamma-emissie zijn onmetelijk kort (van ongeveer 10-9 tot 10-14 seconden). Wanneer de halfwaardetijden voor gamma-emissie meetbaar zijn, worden de kern in de hogere energietoestand vóór het uitstralen van een foton en de kern in de lagere energietoestand kernisomeren genoemd. Zie ook isomeer.
Geef een antwoord