Galblaas mucocele V&A
On oktober 29, 2021 by admin
Mucocele van de galblaas is om onbekende redenen een steeds vaker voorkomende oorzaak van een acute buik die een spoedoperatie bij honden vereist. Omdat we steeds meer van deze gevallen diagnosticeren en behandelen, vordert de klinische ervaring en het onderzoek naar de ziekte, waardoor er meer antwoorden komen op een aantal vragen over deze aandoening.
Waardoor wordt een mucocele gevormd? Een mucocele wordt gevormd door overmatige afscheiding van slijm door de galblaaswand. Histologisch wordt het beschreven als cystische mucosale hyperplasie. Het dikke slijm stolt samen met de gal en veroorzaakt een verdikking van de galblaas en soms van de gemeenschappelijke galbuis en de extrahepatische kanalen. Uiteindelijk kan druknecrose van de galblaaswand optreden, resulterend in galperitonitis.
Welke patiënten lopen risico op een mucocele? Hoewel er geen specifiek rasverband lijkt te zijn, is onze klinische indruk dat honden van kleinere rassen oververtegenwoordigd zijn. Klinische studies hebben aangetoond dat patiënten met hyperadrenocorticisme of hypothyreoïdie een verhoogd risico lopen.
Wat zijn de meest voorkomende klinische verschijnselen? Braken, lethargie, craniale buikpijn en soms icterus worden gezien bij patiënten met een galblaas mucocele. Afwijkingen in het laboratorium zijn vaak uitdroging, een verhoogd WBC-getal en verhoogde leverenzymen en bilirubine.
Welke modaliteiten zijn het meest geschikt voor de diagnose? Hoewel röntgenfoto’s verlies van detail in het craniale gedeelte van de buik en soms een vage mineralisatie in de weke delen ter hoogte van de galblaas kunnen aantonen, is echografie veel nuttiger om de diagnose te stellen. De galblaas is vergroot, met een stationaire echogene inhoud vaak in een stellate patroon. Vaak is het craniale abdominale mesenterium/vet rondom de galblaas hyperechoïsch en kan er vrije vloeistof aanwezig zijn. De extrahepatische kanalen en het proximale aspect van de gewone galbuis kunnen ook gedistilleerd zijn.
Is medische behandeling mogelijk? Medische behandeling is in een beperkt aantal gevallen succesvol geweest. De behandeling omvat symptomatische behandeling van pijn en misselijkheid, samen met ursodiol, S-adenosyl-l-methionine, en famotidine. Vanwege de mogelijk fatale complicatie van een galblaasruptuur en galperitonitis, moet deze modaliteit worden gereserveerd voor vroege gevallen waarin de patiënt/cliënt belangrijke klinische of financiële contra-indicaties heeft voor chirurgie en anesthesie.
Hoe wordt chirurgische behandeling uitgevoerd? Een abdominale exploratieve spoedoperatie wordt uitgevoerd zodra de patiënt stabiel genoeg is om onder narcose te gaan. Bij wijze van alternatief kan in vroege gevallen, wanneer er geen aanwijzingen zijn voor distensie van de extrahepatische kanalen of de gemeenschappelijke galwegen, laparoscopische cholecystectomie worden overwogen. Bij een open benadering wordt een craniale middellijninsnijding uitgevoerd en wordt het falciforme vet weggesneden om het zicht in de craniale buikholte te verbeteren. De maag kan worden gedecomprimeerd met een orogastrische buis en de darmen kunnen buiten de buikholte worden afgezet om de lever en de galblaas beter zichtbaar te maken. Het gebied wordt geïsoleerd met vochtige schootkompressen om besmetting tegen te gaan. De galblaas wordt voorzichtig van de leverholte losgesneden zodat de hals van de galblaas en de cystic duct toegankelijk zijn. De cystische slagader wordt afgebonden en er worden haakse klemmen gebruikt om de hals van de galblaas en de cystic duct af te sluiten. De galbuis wordt tussen de klemmen doorgesneden en de galblaas en de inhoud worden verwijderd. Er kan een hechtdraad in de cysteuze galbuis worden geplaatst, de klem kan worden losgemaakt en de cysteuze en gewone galbuis kunnen normograde worden gespoeld met een rode rubberen katheter en zoutoplossing om de doorgankelijkheid te garanderen. Indien nodig kan deze katheter ook proximaal naar de distale extrahepatische kanalen worden geleid om eventuele gelatineachtige debris weg te spoelen. Als alternatief kan de duodenale papil worden bereikt via een enterotomie en kan het kanaal retrograde worden gespoeld, maar dit moet nog steeds worden gedaan nadat de galblaas is verwijderd, omdat de maximale distensie al door het slijm is veroorzaakt. Het toevoegen van een enterotomie aan de procedure verlengt ook de operatietijd en brengt de mogelijkheid van complicaties van de plaats van de enterotomie met zich mee. Na het spoelen wordt de galbuis dubbel afgebonden. Een biopsie van de galblaaswand en het leverparenchym wordt aanbevolen, evenals een galkweek.
Wat houdt de postoperatieve behandeling in? Patiënten worden gewoonlijk 24-48 uur postoperatief in het ziekenhuis opgenomen, als er geen grote complicaties optreden. De patiënten worden naar huis gestuurd met bewegingsbeperking, pijnbestrijding en een 2-4 week durende kuur van breedspectrumantibiotica die is afgestemd op de gevoeligheidsresultaten van de kweek die tijdens de operatie is afgenomen. Mogelijke complicaties zijn ileus, chemische peritonitis, infectie, anemie, hypoproteïnemie, overweldigende ontstekingsreacties (SIRS), en andere systeemstoornissen zoals gedissemineerde intravasculaire stolling en multiorganisch falen.
Wat is de prognose? De prognose na chirurgische behandeling van galblaas mucocele is gunstig met overlevingspercentages gemeld tussen 68 en 79 procent. In ons ziekenhuis zijn de resultaten vergelijkbaar met ongeveer 80 procent van de honden die in de afgelopen 24 maanden zijn behandeld en die na ontslag uit het ziekenhuis overleven.
Geadviseerde lectuur: Mayhew, PD, Weisse, C. Lever en biliair systeem. In Tobias, KM, Johnston, SA, Eds. Veterinary Small Animal Surgery Volume 2 pp 1601-1621.
Geef een antwoord