Fixed-price contract

A400MEdit

De Duitse president-directeur van Airbus, Tom Enders, was van mening dat het fixed-price contract voor de A400M transportvliegtuigen een ramp was die zijn oorsprong vond in naïviteit, buitensporig enthousiasme en arrogantie, en verklaarde: “Als je het had aangeboden aan een Amerikaanse defensieaannemer als Northrop, zouden ze er een kilometer vandaan zijn gelopen”. Hij verklaarde dat tenzij het contract werd heronderhandeld, het project moest worden opgegeven.

A-12 Avenger IIEdit

Het Amerikaanse A-12 Avenger II ontwikkelingscontract was een stimuleringscontract met een vaste prijs, geen vaste prijs contract, met een richtprijs van $ 4,38 miljard en een plafondprijs van $ 4,84 miljard. Het moest een uniek, stealthy, vliegend vleugelontwerp worden. Op 7 januari 1991 annuleerde de Minister van Defensie het programma. Het was de grootste contractbeëindiging in de geschiedenis van het DoD. In plaats van kosten te besparen, werd verwacht dat het toestel binnen drie jaar 70 procent van het vliegtuigbudget van de Amerikaanse marine zou opslokken.

KC-46 PegasusEdit

Het Amerikaanse Boeing KC-46 Pegasus contract was een vaste prijs contract. Door zijn geschiedenis van kostenoverschrijdingen, is het een voorbeeld van hoe vaste prijs contracten het risico bij de verkoper leggen, in dit geval Boeing. De totale kostenoverschrijdingen voor dit vliegtuig bedroegen ongeveer 1,9 miljard dollar. Boeing was echter in staat om deze kosten te absorberen en heeft toestemming gekregen van de Amerikaanse luchtmacht om de KC-46 in productie te nemen.

BouwEdit

Het “Stipulated Price Contract” (CCDC-2) van het Canadian Construction Documents Committee, herzien in februari 2008, voorziet erin dat een eigenaar en hoofdaannemer overeenkomen dat het werk wordt gedaan voor een vaste prijs of een forfaitair bedrag.