Een spin in mijn slaapkamer

Als er gisteravond een camera in mijn slaapkamer had gestaan, had u zich rot gelachen.

Ik zat rechtop in bed, het lampje op het nachtkastje op laag gedimd, een spelletje te spelen op mijn telefoon, toen ik plotseling iets op mijn dekbedovertrek zag kruipen. In een reflex veegde ik wat het ook was van het bed.

Toen bedacht ik me dat ik dat misschien niet had moeten doen. Wat er ook op het bed lag, lag nu op de grond. Het kon weer op het bed komen. Wat was het? Een grote mier? Een mot? Of, hemel help me, een spin! Verdorie, ik had het niet moeten vegen, ik had het moeten doden.

Ik dacht eraan om uit bed te komen en de vloer te doorzoeken, maar dat zou waarschijnlijk niet werken, dat insect kon nu overal zijn. Als er iets was, zouden de katten het wel vinden.

Voordat ik nog meer tijd had om na te denken over wat te doen, zag ik Holly naast mijn bed zitten, kijkend naar iets op de muur. Ik keek in de richting waar ze keek en … OMG, er zat een spin naast een fotolijstje. Rood alarm!!!

Ik vloog uit bed. Mijn eerste idee was om Dieter, mijn zoon, wakker te maken, maar hij moet vroeg op, was waarschijnlijk in een diepe slaap, dus kon ik hem beter laten liggen. Ik zou dit zelf moeten oplossen.

Waarmee zou ik de spin kunnen doden? Mijn telefoon … geen denken aan, ik zou hem nooit meer in mijn hand kunnen houden. Er zouden spinnenresten kunnen zijn. Een boek … hm, nee, ik hou van mijn boeken en een spinnenpoot zou tussen de bladzijden kunnen glippen.

Een schoen … ja, die zou het doen.

Mijn geest gonsde en dit alles gebeurde binnen enkele seconden.

Ik racete rond het bed, pakte een schoen, en racete weer rond het bed. Waar was de spin? Ah, daar zat hij, op de muur, vlak bij de rand van het plafond.

Ik kon er niet bij, dus klom ik op het bed. Dat bracht zijn eigen problemen met zich mee. Ik was onstabiel en wiebelde op mijn benen. Ik tilde de schoen op en bracht hem naar beneden op de spin. Nou, dat zou ik gedaan hebben als hij me niet had zien aankomen. Supersnel ging hij op alle acht zijn poten staan en sprintte weg.

Niet zo snel maatje, dacht ik en maakte me klaar om opnieuw te mikken. Deze keer zou ik de spin moeten hebben. Als ik weer miste en hij viel, zou ik hem nooit vinden en zou ik nooit meer in deze kamer kunnen slapen. We zouden misschien moeten verhuizen.

Gelukkig was de tweede treffer een succes en de spin was niet meer. Ik klom van het bed en met de schoen op armlengte liep ik naar de badkamer. Ik dumpte het lijk in het toilet, spoelde door, en dat was dat.

Nu begon de naschok. Ik beefde helemaal en voelde me misselijk. Oh mijn hemel, een spin, waar kwam die vandaan? Ik woon op de 11e verdieping van een flatgebouw, in hemelsnaam. Welke spin heeft de energie om elf verdiepingen omhoog te klimmen! Ik ben al eenentwintig jaar in Canada, en ik heb nog nooit een spin gezien. Buiten wel, maar nooit binnen.

Terug in bed, kon ik niet slapen. Een, ik was te opgewonden en twee … wat als er een andere spin was? Wat als de nu dode spin een broer of een zus had? Ouders of grootouders ? Wat als zij hem kwamen zoeken? Ik bleef rondkijken, de muren en het plafond scannen.

Toen ik dit voorval vertelde aan Suzanne, een vriendin in Australië, vroeg zij zich af waarom ik de spin had gedood, waarom had ik hem niet laten zitten? Meende ze dat serieus?

Volgens Suzanne zijn spinnen geweldig in het vangen van vliegen en muggen en andere ongewenste insecten. Ja, nou, ik heb vier katten en die kunnen wel afrekenen met zulke indringers.

Suzanne vertelde me dat ze een jagersspin in haar badkamer heeft zitten, naast haar spiegel. “Ik heb hem al maanden,” zei Suzanne. “Hij lijkt heel gelukkig.”

In het geval dat je je afvraagt hoe een huntsmen spin eruit ziet, sta je er alleen voor, ik ga zeker niet op zoek naar een foto. Eén, ik zou een hartaanval kunnen krijgen, twee, jij zou een hartaanval kunnen krijgen en als je het overleeft zou je me prompt kunnen ontvrienden.