Een korte geschiedenis van Dog Tags

De set van Dog Tags is uitgegroeid tot een alomtegenwoordig symbool geassocieerd met militaire dienst, de metalen tags, opknoping van kettingen rond de nek van een soldaat – of vaak opgehangen als onderdeel van een make-shift gedenkteken. Deze ID-tags gaan iets heel persoonlijks betekenen voor de soldaat, en helaas maar al te vaak voor de familie die een soldaat achterlaat.

Het idee om geïdentificeerd te kunnen worden na een val in de strijd heeft zijn moderne begin met de Amerikaanse Burgeroorlog, waar soldaten een verscheidenheid aan methoden gebruikten, van het spelden van briefjes met hun naam en adres op de rug van hun jas tot het etsen van die informatie in de achterkant van hun uitgegeven riemgespen. Fabrikanten van ID-producten speelden hierop in en ontwikkelden al snel verschillende producten die konden worden gekocht en gebruikt door soldaten.

Het Pruisische leger schijnt de eerste te zijn geweest die militair uitgegeven tags gebruikte, tijdens de Frans-Pruisische oorlog in 1870, en dit is waar de bijnaam van Dog Tag ook vandaan schijnt te komen. De door het leger uitgegeven tags kregen al snel de bijnaam Hundermarken (het Duitse equivalent van “dog tags”) vanwege de vergelijking met een soortgelijk identificatiesysteem dat rond dezelfde tijd in Berlijn voor honden werd gebruikt. Naarmate het gebruik van dergelijke ID-systemen zich verspreidde naar andere legers, ging de bijnaam mee.

Het Britse leger gaf al vanaf het begin van WOI fiber tags uit, een stijl die door hun strijdkrachten in Canada en Nieuw-Zeeland werd gebruikt tijdens WOII en de Koreaanse Oorlog.

Het Amerikaanse leger gaf voor het eerst toestemming voor het uitgeven van een ID Tag tijdens WOI, rond december 1906.

“Een aluminium identificatieplaatje, ter grootte van een zilveren halve dollar en van geschikte dikte, gestempeld met de naam, rang, compagnie, regiment of korps van de drager, zal worden gedragen door elke officier en dienstplichtige van het leger wanneer de velduitrusting wordt gedragen, waarbij het plaatje aan de nek wordt gehangen, onder de kleding, door middel van een koord of string die door een klein gaatje in het lipje wordt gestoken. Het is voorgeschreven als een deel van het uniform en wanneer het niet wordt gedragen zoals hierin is voorgeschreven, zal het gewoonlijk in het bezit van de eigenaar blijven. Het label wordt door de Kwartiermakersdienst gratis uitgereikt aan dienstplichtigen en tegen kostprijs aan officieren…”

Oorspronkelijk werd slechts één label uitgereikt, dit veranderde ongeveer 10 jaar later in twee tags: één om bij het lichaam te blijven en de andere om naar de persoon te gaan die belast was met de begrafenis voor het bijhouden van gegevens. Een paar jaar later begon het leger met het serienummer systeem, een uniek ID nummer dat op alle identificatieplaatjes werd gestempeld. Serienummer 1 werd toegekend aan soldaat Arthur B. Crane uit Chicago in de loop van zijn vijfde dienstperiode.

Tot op de dag van vandaag geven veel landen een enkele tag uit waarvan een deel wordt afgebroken als de soldaat is gevallen, in plaats van twee identieke tags te gebruiken.

De WWII stijl tag, uniek vanwege de inkeping aan één kant van de tag, heeft zijn eigen folklore ontwikkeld. Het gerucht ging dat als een soldaat een van zijn kameraden op het slagveld vond, hij met het ene plaatje naar de bevelvoerende officier ging en het andere tussen de tanden van de gesneuvelde soldaat stak, zodat het plaatje bij het lichaam zou blijven en geïdentificeerd zou kunnen worden. De werkelijkheid is niet zo… dwingend. De inkeping was eigenlijk ontworpen om de tag op zijn plaats te houden bij het afdrukken op het carbon-papier medisch formulier gebruikt door de Medische Dienst tijdens WO II.

Een ander, soms twistpunt, is of “officiële” tags in reliëf (verhoogde belettering) of in reliëf (gestempeld in belettering) zijn en de waarheid lijkt zo eenvoudig te zijn als “het hangt af van de machine die wordt gebruikt op het moment dat de tags worden uitgegeven.

De nostalgie van de Dog Tag heeft ertoe geleid dat ze een beetje een modeartikel zijn geworden, en zelfs een marketinginstrument voor een populair, militair thematisch videospel. Terwijl er een aantal standaard lay-outs in gebruik zijn door de verschillende militaire takken, worden gepersonaliseerde dog tags vaak gebruikt door burgers voor een verscheidenheid van doeleinden, zowel mode als utilitaire related.

Hieronder vindt u voorbeelden van de verschillende US Military dog tags.