Een klein probleem

Emily Yoffe, alias Lieve Prudence, is wekelijks online om live met lezers te chatten. Een bewerkt transcript van de chat staat hieronder. (Meld je hier aan om Dear Prudence elke week in je inbox te ontvangen. Lees Prudie’s Slate columns hier. Stuur vragen naar Prudence op [email protected].)

V. Hubby’s geheim: Mijn man is een levenslange bedplasser. Hij draagt elke nacht een tamelijk dikke stoffen luier en een plastic broek om te slapen. We voelen ons allebei helemaal op ons gemak met zijn bedplassen en luiers en het is zelfs leuk om hem klaar te maken voor het slapengaan. Ik heb het luieren van hem overgenomen en dat heeft ons echt dichter bij elkaar gebracht. Het enige probleem is het verbergen van zijn speciale nachtkleding voor de kinderen. Hij heeft een kind van 8 en ik heb een kind van 2. Is dit iets dat verborgen moet worden en zo ja, voor welke leeftijdsgroep? Tot nu toe heeft de 8-jarige het geheim nog niet ontdekt, maar hij komt wel regelmatig naar onze kamer om 4 uur ’s nachts nadat hij wakker is geworden. We vragen ons af welke invloed die ontdekking op de kinderen zou hebben.

V. Neem het mee naar het graf: Ik ben maar een paar jaar ouder dan mijn nichtje en we zijn heel close. Onlangs werd ik voorgesteld aan haar nieuwe minnaar, en ontdekte dat zij uitgaat met een man met wie ik een paar jaar geleden een kortstondige affaire had. Ik was herstellende van de onverwachte dood van mijn man, had jongere kinderen, en “John” was de zoon van een buurman die voor een paar maanden naar huis verhuisde om zijn zieke vader te helpen. Het was een cliché, maar we waren allebei eenzaam en hadden het moeilijk. We bleven stilletjes onder de radar en gingen met liefde uit elkaar. Ik heb het nooit iemand verteld. De ontdekking dat mijn nichtje nu met hem uitgaat is een schok voor het systeem – ze werken in hetzelfde bedrijf. Ik had even tijd om met hem te praten en hij was net zo geschokt mij te zien. We vinden allebei dat we onze korte affaire nooit bekend mogen maken. We waren niet verliefd, we hadden geen relatie, niemand wist van ons. Hebben we gelijk om dit voor mijn nichtje te verzwijgen?

A: Ik heb een stortvloed aan vragen gehad over mensen die schokkende geheimen op hun sterfbed prijsgeven. Maar natuurlijk zijn er eindeloos veel miljoenen overgegaan naar de volgende fase van het (niet)bestaan, terwijl ze hun geheimen meenamen het graf in. Het klinkt alsof jij en John die zeldzame, gedeelde vertrouwelijke kennis hebben die alleen jullie twee weten. Jij en hij hadden een lieflijk en helend intermezzo in een tijd van grote pijn voor jullie beiden en gingen toen liefdevol uit elkaar. Ik kan me de schok voorstellen die jullie beiden hadden toen Juliette haar minnaar aan haar favoriete tante voorstelde, maar het is goed dat jullie beiden blijkbaar overtuigende acteurs zijn. Er is een groot onderscheid te maken tussen de waarheid vertellen en recht op privacy, en ik denk dat jullie affaire onder de paraplu van het laatste valt. Als je nichtje over deze lang geleden romance zou horen, zou dat een van die dingen zijn die als een horrorfilm door haar hoofd zou gaan en waarschijnlijk haar relatie met jullie beiden zou schaden. Jij en John zijn samen overeengekomen om de geheime status van jullie intermezzo te verlengen. Hou die belofte naar eer en geweten.

V. Ik heb mijn vasectomie teruggedraaid, kinderen!: Op welk moment, als je dat al doet, vertel je je kinderen dat je je vasectomie hebt teruggedraaid om ze zwanger te maken? Mijn vrouw en ik hebben drie prachtige kinderen. Veel familieleden en vrienden weten dat ik een vasectomie heb ondergaan, en het daarna heb teruggedraaid. We vinden dat wij het hen moeten vertellen. Of moeten we onze vingers kruisen en hopen dat ze het nooit horen? En hoeveel deel je, als delen inderdaad de juiste beslissing is?

A: Net als papa’s luier mogen vaders onderlichaamsdelen van seminaal belang zijn voor het nageslacht, maar dat betekent niet dat er geen zone van privacy omheen is. De vasectomie was een vorm van geboortebeperking, ja, een radicale, maar meestal als kinderen oud genoeg zijn om geboortebeperking te begrijpen, nemen ze gewoon aan dat hun ouders iets doen om meer broers en zussen te voorkomen. Ik denk niet dat uw medische geschiedenis vereist dat u de kinderen aan tafel zet en zegt: “Kinderen, voordat ik jullie kreeg, wilde ik jullie echt niet, dus ging ik naar een dokter…” Misschien als de kinderen oud genoeg zijn en je een discussie hebt over hoe mensen van gedachten kunnen veranderen over wat je wilt in het leven, kun je zeggen dat je toen je jonger was niet eens dacht dat je kinderen wilde – wat nog steeds niet betekent dat je hoeft te zeggen dat je ze niet zo graag wilde dat je een knip hebt laten zetten. Als familieleden met uw kinderen over uw vasectomie praten (bericht aan familieleden: Er is geen enkele reden waarom je met kinderen zou praten over de omgekeerde vasectomie van hun vader), ga er dan gewoon rechtuit mee om. Zeg dat je elke dag dankbaar bent dat je het kon laten terugdraaien omdat je je geen leven zonder hen kunt voorstellen.

V. Re: Bedplassen: Voordat uw man de luiers omdoet, moet u zich ervan vergewissen dat hij niet verstopt is. Recent onderzoek (gepubliceerd in Slate) heeft aangetoond dat bedplassen in veel gevallen kan worden veroorzaakt door constipatie. Als een voormalige volwassen bedplasser zelf, was ik verbaasd wat een beetje vezeldrank elke avond voor mij deed.

A: Geweldig punt – dat was een openbaring, revolutionair artikel voor veel mensen. Het is erg bemoedigend dat je zegt dat je een “voormalige volwassen bedplasser” bent. Ik ga er echter om wedden dat zelfs als de echtgenoot van de briefschrijver zijn probleem oplost, luiers nog steeds deel zullen uitmaken van hun leven.

V. Overblijfselen van dode vrouw: Bijna 20 jaar geleden, werd ik weduwe op de jonge leeftijd van 40 jaar. Het was niet onverwacht, haar artsen hadden haar verteld dat ze zou sterven rond haar 30e, en ze was 45 toen het eindelijk gebeurde. Sindsdien heb ik haar cremains bewaard; eerst op de haard, toen na mijn hertrouwen in de garage en toen in de schuur, waar ik ze kon zien als ik buiten was. Ik praat soms nog met haar als ik daar ben. Ik heb eindelijk besloten om haar te plaatsen waar zij dat wilde, maar ik heb enorme depressie aanvallen van de beslissing. Enig advies behalve naar de therapeut gaan waarmee ik weer in contact ga komen?

A: Ik weet niet zeker waarom je je op dit late tijdstip gedwongen voelt om het te doen. Zeker, u wilt de wensen van uw overleden vrouw niet onteren, maar ze zou waarschijnlijk begrijpen dat u er de voorkeur aan gaf haar cremains bij u te houden. Als het “uitpraten” van dingen met uw overleden vrouw u troost biedt, waarom zou u dat dan veranderen? De overleden eerste vrouw van mijn man was een veel aardiger persoon dan ik, en hoewel ik niet zou willen luisteren, zou ik het begrijpen als hij het nodig vond om dingen met haar uit te praten. Maar als je voelt dat het tijd is om haar as bij te zetten waar ze naar verlangde, moet je weten dat ze niet echt in een container in je garage woont. Haar geest is bij jou. Dat betekent dat wanneer je aan haar wilt denken of met haar wilt “overleggen”, je dat kunt doen waar je ook bent, en waar zij ook is.

V. Te veel tijd met baas: Ik ben een zakenvrouw die onlangs op een zesdaagse werkreis ging, waar mijn (vrouwelijke) baas en een andere vrouwelijke collega ook aan deelnamen. Voor de reis vroeg onze HR-medewerker of ik het niet erg zou vinden om een kamer te delen met de andere vrouwen. Ik wilde niet als een prinses overkomen, dus stemde ik toe. Het was gewoon raar. Ik dacht dat het normaal was en kleedde me om waar iedereen bij was, maar zij gingen naar de badkamer om me om te kleden. Ik deelde een bed met een collega die ik niet zo goed kende. Het was ongemakkelijk telefoongesprekken te voeren met mijn man als ze er allebei waren. En omdat mijn baas er ook was, was ik zes dagen lang in principe “aan”. Volgende maand is er weer een conferentie, en opnieuw ben ik gevraagd om een kamer te delen met een andere vrouwelijke collega. Er zijn ook twee mannelijke collega’s aanwezig, aan wie niet gevraagd is een kamer te delen. Hoe kan ik beleefd en tactvol mijn eigen kamer aanvragen? Het bedrijf doet het financieel erg goed, dus ik denk niet dat het om geld gaat. Moet ik dit slikken om te laten zien dat ik een teamspeler ben?

A: Er is een teamspeler zijn, dan is er door HR gedwongen worden om letterlijk met een collega naar bed te gaan! Je kende haar misschien niet zo goed aan het begin van de reis, maar je kende haar zeker beter aan het eind – iemand vragen om te rollen omdat ze de matras inpikt, doet dat. Ik vraag me af wat voor zaken uw bedrijf doet als een HR-persoon het aanvaardbaar vindt om collega’s bij elkaar te laten slapen. Vertel HR dat gezien het feit dat de mannen in het bedrijf aparte kamers krijgen, en dat je privacy nodig hebt tijdens de uren dat je vrij bent, je ook deze (zeer basale) beleefdheid zou willen.

V. Re: As: Misschien kan de weduwnaar een deel van de as van zijn vrouw plaatsen waar zij dat wilde, en een deel voor zichzelf houden? Mijn vader is onlangs overleden, en vorige maand heb ik een reis gemaakt naar een plek die heel speciaal voor mijn vader was. Ik weet dat het veel voor hem betekend zou hebben als zijn as daar uitgestrooid zou worden, dus heb ik een klein beetje uitgestrooid, maar het meeste bewaard voor mijn moeder, broers en zussen en mij. Als de weduwnaar dat zou doen, zou hij de wens van zijn vrouw kunnen vervullen, en het comfort (dat ik begrijp) om een tastbaar deel van haar in de buurt te hebben.

A: Uitstekende oplossing, bedankt.

V. Re: Hubby’s geheim: Het is niet onmogelijk dat wat er feitelijk gebeurt een “volwassen baby” fetisj is die geen van beide echtgenoten bereid is openlijk te erkennen. Als dat zo is, deel dat dan zeker niet met de kinderen – niemand wil dat weten van hun ouders!

A: Inderdaad. En probeer ook eens Miralax!

V. Oppas op schoonouders: Mijn schoonfamilie zijn aardige, gulle grootouders, behalve dat mijn schoonmoeder een probleem heeft met voorgeschreven medicijnen. Elke avond na 8 uur ’s avonds wordt ze eigenlijk high. We weten al dat we ’s avonds de telefoon niet moeten opnemen als ze belt. Mijn 3-jarige is dol op hen en zij op haar. Ze vragen ons voortdurend om haar daar te laten voor een weekend of meerdere dagen. Prudie, ik voel me er niet goed bij om hen zonder toezicht op haar te laten passen. Iedereen vindt dat ik hard en onbuigzaam ben. Is het verkeerd dat ik me zorgen maak over het welzijn van mijn dochter onder hun hoede? Voor de goede orde, mijn man vindt het niet zo’n probleem, want “ze gaat gewoon slapen.”

A: Eerst dacht ik dat u met “ze gaat gewoon slapen” uw drugsverslaafde schoonmoeder bedoelde, die na high te zijn geworden uiteindelijk crasht. En als haar pillenslurpen erg genoeg is, slaapt ze op een dag misschien de slaap van de doden, want misbruik van voorgeschreven medicijnen is een stijgende oorzaak van overlijden door ongelukken. Wie is de “iedereen” die denkt dat het een goed idee is dat stonede Nana op een 3-jarige past? Haar machtige man en zoon? Het is erg triest dat je lieve schoonmoeder een ernstig, mogelijk levensbedreigend probleem heeft. Normaal gesproken stel ik voor dat de directe familie van de schoonfamilie met een probleem het opneemt met de schoonfamilie, maar als je man dat niet wil, moet jij het doen. Vertel uw man dat de relatie tussen zijn ouders en uw dochter prachtig is en dat u die wilt koesteren. Maar uw moeder heeft een ernstig probleem dat haar een ongeschikte babysitter maakt, en u zult geen logeerpartij toestaan. U zou zelfs niet moeten toestaan dat ze op uw dochter past zonder dat u erbij bent, als u er niet op kunt vertrouwen dat ze niet dronken is. Als jij het moet zeggen, leg dan aan je schoonfamilie uit dat je van ze houdt, maar dat zolang je schoonmoeder haar drugsprobleem niet heeft aangepakt, er gewoon geen langdurig verblijf bij je kind kan zijn.

Als je deel 1 van het gesprek van deze week hebt gemist, klik dan hier om het te lezen.

Bespreek deze column met Emily Yoffe op haar Facebook-pagina.

Bekijk de boekaanbevelingen van Dear Prudence in de Slate Store.